De planning voor de rest van het jaar is nog niet rond, maar in ieder geval 1 wedstrijd is al definitief toegevoegd aan de kalender. Geen ultra maar een marathon, maar deze keer wel een hele bijzondere.
Toen Levi en ik naar de finish van de marathon van Rotterdam keken, en hij aangaf ook een keer een marathon te willen doen, leek het ons een goed idee om misschien het “mannen weekendje” wat al een paar keer uitgesteld is te combineren met een marathon. Onder het motto alles is mogelijk, maar liever niet New York ontstond het plan om de marathon van Athene te doen, mits Randy het ook een goed plan vond. Gelijk maar even spijkers met koppen geslagen, en onze plannen gedeeld. Gelukkig vond Randy het ook een heel goed plan, maar voor de zekerheid had ik wel gevraagd of ze er beiden nog een nachtje er over wilden slapen, en er nog eens goed over na wilden denken voordat ik een en ander definitief ging maken. Een marathon blijft natuurlijk een flinke inspanning, dus beter dubbel checken of het serieus is.
Woensdag was het nog steeds een goed idee, en kon alvast het aanvragen van de vrije dagen gestart worden. Eenmaal goedgekeurd, heb ik afgelopen donderdag alles definitief gemaakt. Inschrijven, hotel en tickets zijn geboekt, dus geen weg meer terug 🙂
Waarom deze marathon? Ja….eigenlijk is het de enige echte.
De marathon is vernoemd naar het gelijknamige stadje in Griekenland, dat ongeveer 42 kilometer ten noordoosten van Athene ligt. In 490 voor Christus vond hier een belangrijke veldslag plaats: 10.000 Griekse soldaten versloegen het 25.000 soldaten tellende Perzische leger. De overwinning betekende het einde van de Eerste Perzische Oorlog. Het verhaal gaat dat de boodschapper Pheidippides het hele stuk naar Athene rende om daar het goede nieuws te brengen, waarna hij dood neerviel.
Ondertussen weten we dat hij eerst op en neer naar Sparta heeft gerend, en dit dus “slechts” het laatste stuk van zijn tocht was.
Heel mooi vooruitzicht, en heel veel zin om samen met mijn jongens dit weekendje te doen!!
Verder heb ik nog niets definitiefs, maar de Bello Gallico zal het in ieder geval zeker worden. Alleen een Corona kan me tegenhouden 😉
Als korte termijn doel zou de 24u van Deventer kunnen, want ik zou toch wel eens willen weten hoe veel kilometer ik kan halen. Vorig jaar tijdens de Ultrabalaton was ik in ieder geval al een heel stuk verder na 24u dan ik geraakt was in SIttard, en toen moest ik nog een heel stuk verder.
Veder nog wat leuke trails, bijvoorbeeld de Grizzly 100 nog een keer, en ook de marathon van Zeeland (eerste weekend van October) zou mooi kunnen passen.
Tja….en uiteraard bestaat er nog steeds een kleine kans dat er genoeg mensen uitvallen om mijn start op de Spartathlon te garanderen. Mocht dat zo zijn, dan gaat heel de planning om, en moet ik echt serieus de wedstrijden in de aanloop in gaan plannen, zodat alles in het teken komt te staan van deze legendarische wedstrijd.
Afgelopen week in ieder geval terug lekker gelopen. Woensdag samen met Jan, en dat was weer even geleden, dus hebben we gezellig bij gebuurt. Zaterdag nog een lekkere duurloop gedaan, maar ik moest op tijd terug zijn, want ik had Maaike beloofd mee te gaan wandelen.
Over mijn blessure valt niet veel te zeggen, behalve dat het heel erg wisselvallig is. Geen pijn, maar wel krachtverlies, en dat varieert dan van merkbaar slecht tot bijna niet van invloed. Gelukkig was laatste training een goede dag, dus hopelijk zet die trend zich nu definitief door.