Nog een kleine 3 weken, en dan staat de eerste serieuze uitdaging voor dit jaar op het programma. De HoHO100 100 miles.
Afgelopen week was ik van plan om flink wat kilometers te gaan maken, maar een flinke verkoudheid + keelpijn gooide flink roet in het eten. Eigenlijk was ik toen ik thuis kwam uit Leuven al niet helemaal lekker, maar pas in de loop van de week begon het erger te worden. Woensdag was ik in eerste instantie nog van plan om voorzichtig wat kilometers te maken, maar eenmaal in de avond heb ik besloten om rust te houden. Daarna donderdag nog wel een duurloopje kunnen doen, maar de vrijdag erna een hele dag snotteren en nog steeds een vervelende keelpijn. Misschien was het achteraf gezien beter geweest om die donderdag uit te zieken….
Zaterdag vroeg ik me af wat het verstandigst was…..een korte duurloop, en dan zondag proberen wat verder te gaan in de hoop dat ik me beter zou voelen, of zaterdag proberen en dan kijken hoe ver ik zou komen en onderweg de plannen bijstellen.
Omdat Maaike tot half 3 moest werken leek me het beste plan om zaterdag zo ver mogelijk te komen, en hopelijk de 50KM aan te tikken. Ik voelde me nog bijlange na niet goed, maar heb ooit al eens tijdens de Indian Summer nog een veel grotere afstand afgelegd met soortgelijke problemen. Dus iets voor 7 naar buiten, en rustig op weg. Na een paar kilometer even inventariseren hoe het er bij stond.
Beetje gevoelge bil + rug links, beetje gevoelige lies rechts, en beetje gevoelig knie rechts, veroorzaakt door het klussen en door de trainingen van afgelopen maand.
De keelpijn was al snel een stuk minder…dus dat viel alvast mee.
De kilometers vlogen voorbij, en al heel snel was ik aanbeland bij het punt waar ik normaal gesproken het viaduct over ga als ik mijn standaard marathon rondje loop. Nu dus ook, en inmiddels voelde ik me een heel stuk beter, en ik begon te geloven dat ik er een 50KM van kon gaan maken. Even in Hoeven mijn flesjes bijgevuld bij het waterleiding tap punt bij de kerk, dus voldoende vocht om de resterende 19KM af te werken.
De zeurende pijn in mijn lies en knie begonnen helaas een beetje meer op te spelen, en ik besloot om er gewoon een marathon van te maken. Ook vanwege de verkoudheid een verstandige keuze denk ik, omdat ik ik anders mogelijk meer kapot zou maken dan winnen met deze training. Wel jammer, want voor het mentale stuk zou het goed geweest zijn om nog een training boven de 50 af te werken. Vandaag (zondag) ben ik eigenlijk blij dat ik het bij 42K gelaten heb, omdat vooral de bil en knie vrij pijnlijk zijn. Vandaag niet gelopen, alleen maar op en neer naar Hoeven op de fiets.
Morgen heb ik een vrije dag genomen, omdat Maaike jarig is. Als het mee zit dan een flinke ronde wandelen, en hopelijk zijn die twee “rustdagen” voldoende om daarna de draad weer op te kunne pakken.
