Kuit blessure deel 2

Ik ben ondertussen de tweede week ingegaan met de vervelende kuitblessure. Er zit gelukkig wat vooruitgang in, en met vlagen voel ik geen pijn meer, en ook wandelen lijkt weer normaal te gaan op een wat stijf gevoel na. Wel ben ik nog bezorgd omdat ik zoals gisteren ineens vanuit het niets weer een paar steken in mijn kuit kreeg, maar gelukkig hield deze pijn niet lang aan.

Ondertussen twee (vrij pijnlijke) behandelingen gehad bij de fysio, een keer aansluitend met tapen, en 1 keer daarna mijn compressiekousen aan, maar van beide oplossingen had ik nog te veel last. Afgelopen dinsdag heb ik een rondje gefietst, woensdag 3KM, vrijdag 4KM en zaterdag 6KM gewandeld voordat ik terug wat last kreeg. Er zit dus wel vooruitgang in, maar het gaat langzamer dan ik had verwacht.

Vanavond ga ik daarom de racefiets weer eens van de muur halen om een rondje te fietsen. Ik hem hem uiteindelijk niet voor niets bewaard, om in geval van een blessure aan de gang te kunnen blijven. Uiteraard op een heel licht verzet, en niet te ver…. Ben benieuwd hoe dat gaat. Zou herstel bevorderend moeten zijn, en de conditie blijft een beetje op peil, dus twee vliegen in 1 klap.

Hieronder nog een foto uit betere tijden, gemaakt de avond voor de Swissman Xtreme triathlon in 2017. Daarna is mijn fiets nauwelijks gebruikt….

Ja beste is een beetje positief te blijven…En er zijn natuurlijk veel ergere dingen…. Een kennis moet kiezen tussen twee chemokuren, omdat hij twee verschillende typen tumoren heeft, en heeft gekozen om de meest agressieve aan te pakken, maar de andere kan dan dus gewoon doorgroeien. Dus in dat perspectief geplaatst moet ik niet zeuren en blij zijn dat ik alleen een normale sport blessure heb!!

Wat heeft het voor impact op de planning… Wanneer ik ingeloot wordt voor de spartathlon heb ik nog 16 weken. Ik zou dan voorlopig kunnen gaan fietsen om de conditie bij te houden, en dan zodra ik groen licht krijg om weer te gaan lopen (of wanneer ik denk dat het weer kan) voorzichtig weer op moeten gaan bouwen. Zou dus mooi zijn als ik over 4 weken weer helemaal in de running zou zijn, want dan zou ik daarna nog 12 weken over hebben om me optimaal voor te bereiden. Uiteraard dan wel zorgen dat ik er alles aan doe deze blessure niet terug te krijgen. Alle andere belangrijke wedstrijden komen later, en de 24u van Deventer lijkt alvast te snel te komen.

En onder het motto ieder nadeel heeft zijn voordeel…ik heb al flink wat kluisjes gedaan in en om het huis, en voel me flink uitgerust sinds jaren :-).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *