Mijn eerste DNF

Gisteren mijn eerste DNF (Did not finish) 🙁 🙁

Om kwart over acht stond ik gisteren vol goede moed bij John voor de deur (John deed mee als duo met Karel). We waren ruim op tijd bij het inschrijf buro, en ook voldoende tijd over in de wisselzone om alles klaar te zetten.

Hierna richting zwemstart gegaan. De watertemperatuur was 18 graden, en dat was een merkbaar verschil met vorige week.De buitentemperatuur viel nog wel een beetje tegen, want de zon zat rond dit tijdstip nog steeds achter de wolken.

Exact 10:00u werd het startschot gegeven. Zoals altijd weer even druk, maar na een paar minuten lag ik weer gewoon achterin het veld, met genoeg ruimte om me heen. Het zwemmen ging veel beter dan vorige week, en het navigeren gaat in zo’n rivier ook een stuk makkelijker. Je hoeft alleen de kant in de gaten te houden, en af en toe checken of je de laatste boei nog niet voorbij bent…
Rustig gezwommen, en ook rustig gewisseld. Had me voor genomen om niet zoals vorige week helemaal buiten adem op de fiets te kruipen.

Daarna het fietsen. Ik denk dat ik een goede beslissing genomen had, om het dichte achterwiel thuis te laten. Met deze wielset had ik al moeite genoeg om mijn fiets op de weg te houden af en toe wanneer er een flinke rukwind voorbij kwam. Fietsen voelde weer heel erg goed. Ondanks de flinke wind, bleef ik de rondje’s goed doorfietsen. Ik heb even gecheckt, en de fietsrondjes in zo’n 17 minuten afgewerkt.

Helaas….. bij het 7e rondje ging het mis….
Op het smalle weggetje na het bruggetje werd ik ingehaald door een tweetal triathleten van de 1/4 afstand. Na een meter of 10 raakte de voorste van de weg, en viel erg ongelukkig op het asfalt. De jongen er achter kon hem niet ontwijken, en lag ook direct van zijn fiets. Dus ik gelijk vol in de remmen, en….over de kop op het asfalt. Een keiharde klap, en daarna vloog ik de berm in.
Flinke pijn aan mijn nek en schouder, en een paar minuten later begonnen merkte ik dat er ook nogal wat schaafwonden waren. De ehbo was vrij snel ter plaatse, we werden heel erg goed geholpen. De verband trommel was leeg toen ze met ons klaar waren hoorde ik later….

Eenmaal in de tent aangekomen voor een verdere controle, beslisten we dat ik met Niels (zo heette de triathleet die eerst viel) nog even langs het ziekenhuis zouden gaan. Patricia van de TVB bracht ons daar naar toe. De eerste arts die ik sprak, wilde voor de zekerheid foto’s van de schouder laten maken, en had gevraagd naar mijn oor te laten kijken. Daarna een tweede arts gesproken, en die had gezien op de foto’s dat er geen botbreuken waren. Mijn arm werd in een mutella gestopt, en de wonden werden nog een beetje schoon gemaakt. Hierna kon ik weer terug naar huis, en John was inmiddels gearriveerd met mijn auto en spulletjes. Daarna Maaike even ingelicht hoe het er bij stond. John uitgenodigd om frietjes mee te eten.(John moest rijden, want dat lukt niet). Michel kwam ook nog even op visite om te kijken hoe het er bij stond.

Vannacht slecht geslapen. Ik merkte dat er ook weer een paar ribben gekneusd zijn, en dat maakt omdraaien nog lastiger in bed(voor zover omdraaien mogelijk is, want ik kan eigenlijk maar op 1 kant liggen).

Volgende week een nieuwe afspraak in het ziekenhuis.

Nog een paar foto’s gevonden van de triathlon in Meer: