Vannacht opgebleven tot 12:00AM, om in te schrijven voor de Swissman. Helaas lukte het me toen nog niet, en daarom besloten vanochtend vroeg nog een keer te proberen.

Dit is gelukt, dus nu is het dus een paar weken afwachten of ik er bij zit.

Mocht het lukken, dan wordt dit mijn hoofd doel voor 2016!!

De Beartrial zit er weer op. Een hele mooie (en wat zwaardere dan ik had verwacht) ultra trail van 57KM, met c.a. 1200 hoogetmeters.

Gefinished op de 83ste plaats van de 154 gestarte deelnemers.

83 5172 Hans Schoonen Rucphen 06:47:38

—

Zaterdag ben ik om 5u45 vertrokken naar Roosendaal om Misja op te pikken, en daarna Jan opgepikt in Sprundel. Ruim op tijd waren we in Belgie aangekomen, dus hadden we rustig de tijd om alles klaar te maken (alhoewel bij een trail niet veel komt kijken, vergeleken bij een triathlon).

Iets voor 9 gingen we het startvak in, en daar kwamen we ook Michel/Rob en John al tegen, die een uurtje later voor de 39K gingen starten.

9 uur werden we dus weg geschoten. Met een gemiddelde van 5 minuten per kilometer (uiteraard veel te hard voor mij in zo’n trail, maar da’s in het begin altijd) gingen we weg.
Het liep fantastisch, en al vrij snel lag het deelnemersveld uit elkaar, zodat er ruimte genoeg was op de singeltracks. Na c.a. 4 kilometer was er een afdalinkje, met nogal wat losse stenen, en daar struikelde ik voor de eerste keer, en lag meteen ergens rechts in de berm. Twee bezorgde deelnemers stopten direct, en hielpen we overeind. Echt super die mentaliteit van de trailrunners!

Na deze val, besloot ik voor mezelf dat veiligheid voorop stond, en dus de afdalingen wat voorzichtiger te nemen. Wat me vooral opviel het eerste stuk was dat de kilometers voorbij vlogen. Ik moest wel regelmatig stoppen voor een plas pauze, en op een gegeven moment bleef mijn schoen in de modder hangen. Nadat ik mijn schoen opnieuw aangeschoten had, kwam Misja me voorbij. Een klein stukje samen gelopen, maar daarna moest Misja even gas terug nemen, omdat een gelletje verkeerd gevallen was. Vanaf dat punt heb ik de verdere wedstrijd alleen gelopen.

De verzorging onderweg was prima, en pas bij de 42KM(de laaste verzorgingspost)  was mijn drinkzak leeg, en hoefde ik deze pas bij te vullen. Daar nog een banaantje en sinaasappeltje genomen, en toen op weg naar het laatste stuk.

De stukken bergop gewandeld, en de stukken omlaag lekker kunnen rennen.Alhoewel het na de marathon afstand vrij zwaar begon te worden, gingen de stukken bergaf nog steeds fantastisch. Je voelt wel wat pijn, maar de vermoeidheid lijkt die stukken verdwenen, en door het hoge tempo, zie je die punten de kilometers ook snel optellen. Net voor het einde kwam ik ook John nog tegen, die bijna ging finishen op de 39KM.

Na 6u47 zat het er al weer op, en ging ik over de finish. Jan was al lang binnen (8ste plaats), en die heeft bovenstaande foto nog gemaakt. Misja kwam iets na mij binnen, op plaats 101. Nog even gedouched, en daarna samen nog een paar glazen bier gedronken, en toen weer een paar uur de auto in op weg naar huis.

Hele mooie trail in een heel erg mooi gebied. Erg goed weer, en een goed gezelschap. Ontzettend mooie dag gehad!!

Interview op BBC

Will en ik komen vanavond nog even in beeld op de BBC in de adventure show tijdens een interview net voor de start van de Celtman.

Voorstukje: http://www.bbc.co.uk/programmes/p036191j

Afgelopen weken weer serieus getraind…

Vorig weekend ging het allemaal wel een beetje anders dan gepland, want het vieren van het 25 jarig bestaan van de WBTV kwam toch iets harder aan dan ik me vooraf had voorgenomen. Was een heel erg leuk feest, met o.a. in de middag op de tandem naar “Het Pannehuiske”, waar we na een bak koffie en een lekker stuk appeltaart, een GPS tocht gingen doen. Zat heel goed in elkaar, en nadat we klaar waren hebben we nog wat gedronken, en toen weer terug op de tandem naar Zundert, waar we verzamelden om verder te feesten….

Heel erg lekker gegeten, en genoeg gedronken. Er werd ook bekend gemaakt dat we  nieuwe trainingspakken krijgen, en ook het logo is vernieuwd, en ziet er perfect uit!!
Daarna werd de Clubkamioen bekend gemaakt, en hierna werden Rens en ik nog even in het zonnetje gezet. Ik kreeg een mooie medaille vanwege het finishen in de Celtman, en Rens kreeg er een vanwege het volbrengen van zijn eerste hele triathlon. Top!! Dat moest natuurlijk ook weer gevierd worden, en uiteindelijk rolden we zo tegen half 1 weer buiten.

En eigenlijk had ik me voorgenomen om datzelfde weekend heel veel kilometers te gaan maken ter voorbereiding op de Bear trail. Zaterdag ochtend viel sowieso in het water, omdat ik naar de kapper moest met Levi. Slechts een KM of 18 kunnen lopen, en daarom was het plan om op Zondag nog een keer op pad te gaan voor c.a. 30KM. Maar met een beetje een kater heb ik besloten rustig aan te doen, en er maar 10K van te maken. Maadag had Maaike een late dienst, dus maakte ik van de gelegenheid gebruik om toen maar een flink stuk te gaan lopen. Via de Buissche heide naar de Pannehoef, en zo via Etten Leur weer terug. Dit ging heel erg lekker, onanks wat kliene ongemakken (beetje gevoelige achillespees links, en pijn in de lies rechts).

Na iets meer dan 3 uur was ik terug en had ik er 32K opzitten, inclusief 4 sanitaire stops.

Ik hoop morgen +35KM te kunnen doen, en als ik me goed voel dan Zondag nog een stuk (een zogenaamde B2B training). Zondagmiddag moet ik op tijd beginnen voor de klant, want dan heb ik een installatie die als het mee zit tot maandag ochtend een uur of 6 gaat duren. De nodige rust na zo’n training schiet er dus wel bij in. Ben benieuwd wat voor effect dat gaat hebben op de rest van de week…..

“(Ultra)trailrun in de Voerstreek”, 57, 39 en 15 km. De hoofdsponsor van de Bear Trail is Raidlight

De herstelweken zijn inmiddels weer voorbij. Komende weken moet ik proberen zoveel mogelijk kilometers te maken, zonder geblesseerd te raken, of overtraind te worden. Afgelopen weekend alvast begonnen met vrijdag en zondag trainingen van c.a. 25KM en zaterdag ook nog een flinke wandeling (happen en stappen) van 16KM.

Helaas heb ik wel wat last van mijn achillespezen, dus de tweede lange training van zondag (26KM) heb ik zo veel mogelijk op zachte ondergrond gedaan. Tegen het einde voelde ik mijn enkels flink, maar de pijn was uit te houden, dus doorlopen ging wel,,,,

Maandagavond dan maar een rustdag nemen, en even kijken of het dinsdag weer wat beter gaat.

Een klein maandje te gaan voor de Bear trail,

Nog een paar mooie foto’s ontvangen van Bauke!!

Volgende week zaterdag is het weer zover…..
Ik ga dan voor de vierde keer starten in Almere. Het wordt mijn 8ste hele triathlon al weer, maar wel eentje waar ik tot nu toe het minst voor getraind heb.

Na de Celtman heb ik een korte rustperiode genomen, en ik heb halverwege Juli de trainingen weer terug opgepakt.Dit was van korte duur, omdat in Augustus al weer mijn vakantie viel.
Het voordeel is wel dat ik in ieder geval zeker niet overtraind aan de start zal staan, en dat is dan weer gunstig.

Vooral in het zwemmen en fietsen ben ik de afgelopen weken flink te kort geschoten. Ik hoop dinsdag daarom nog een keer naar Galder te kunnen voor een open water training, anders blijft het aantal trainingen in wetsuit na de Celtman beperkt tot 2. Afgelopen woensdag nog wel gezwommen in het binnenbad. Het lopen heb ik wel een beetje bijgehouden.

Kortom….niet het beste scenario om een top tijd weg te zetten, maar dat mag de pret niet drukken. Een PR zal het niet worden, maar hopelijk zijn de weersomstandigheden deze keer goed, zodat ik zonder al te veel problemen lekker kan finishen. Afgelopen twee edities stormde het, en toen had ik me juist wel goed voorbereid.

Voorlopig zijn de weersvooruitzichten redelijk (al zijn er natuurlijk nog c.a. 8 dagen te gaan).
Een niet te hoge temperatuur, en een kleine kans op neerslag met een windkracht 0-3 is wat mij betreft prima. Ook qua blessures nagenoeg nergens last van. Wel een paar kilootjes te zwaar, maar dat is ook het gevolg van de vakantie planning dit jaar. Finishen wordt het doel ,en als het mee zit in een tijd onder de 12 uur.

In het weekend wil ik nog een lange duurloop en een fietsrit van c.a. 3 uur plannen.
Dinsdagavond als het meezit dus nog een keertje Galder rond zwemmen, en daarna nog een paar lichte duurloopjes. En dan volgende week ook nog een keer mijn fiets helemaal onderhanden nemen.Na een grondige schoonmaak mijn wedstrijd wielen er weer inhangen, en daarna proberen de zaak een beetje goed af te stellen. Vrijdag ochtend vertrek ik weer met Rens naar Almere voor de briefing en het inleveren van de fiets. Ben benieuwd……..

Helaas zit de vakantie er weer op.
Drie hele leuke weken gehad, waarvan c.a. 10 dagen in Florida.
Omdat we een fly en drive hadden, hebben we verschillende delen van Florida kunnen bekijken.
Perfect geregeld allemaal, en heel veel gezien.

Route:

• Miami
• Miami Beach
• Islamorada
• Naples
• Everglades
• Fort Myers Beach
• Kennedy Space Center
• Fort Lauderdale
• Miami

Op sportief gebied vrij weinig gedaan….
Zwemmen – ondanks dat het hele mooie zwembaden en stranden waren – is er helemaal bij in geschoten, maar ik heb wel 3 keer c.a. 10KM hardgelopen samen met Levi.
1 keer in Islamorada, 1 keer in Fort Meyers en 1 keer in Fort Lauderdale.

De temperatuur was wat aan de hoge kant, maar de omgeving om in te lopen was super.
Nadat ik terug gekomen ben heb ik nog wel een 150K fietstocht gedaan, en aan het einde van de vakantie nog een 105K samen met Maaike op een heel rustig tempo. Ook nog een paar keer hardgelopen. Helaas gisterenochtend onweer, want toen had ik eigenlijk nog een rondje Galderse meren gepland….

Alles bij elkaar dus vrij weinig gedaan afgelopen 3 weken, en dat is dus niet zo’n beste voorbereiding voor Almere. In ieder geval niet overtraind, en dat is dan weer een voordeel.

Vorig jaar mislukte de voorbereiding voor Almere vanwege de aanrijding, maar deze keer viel de vakantie een beetje ongunstig in het trainings schema.
Zal dus weer geen PR worden, maar het zou wel mooi zijn als het deze keer niet zo stormt in Almere.

Afgelopen week een beetje een herstelweek gepland. Niet zo zeer omdat het nodig was, maar meer door het weer, en omdat er andere dingen op het programma stonden. Vooral qua fietstraining moet ik daarom dringend weer wat lange trainingen in gaan plannen, want er zijn niet zo heel veel geschikte dagen meer over voor de 12e September.

Daarom ga ik proberen a.s. zaterdag weer een 150K te fietsen. Mocht ik opgeroepen worden (standby dienst), dan kan ik altijd zondag nog een poging doen.
Ondertussen ben ik afgelopen donderdag ook weer voor de eerste keer gaan zwemmen in Galder na de Celtman.

Het lopen gaat overigens wel goed. Zondag ochtend nog 2 uurtjes gelopen, waarvan het eerste uur vrij zwaar ging, maar het tweede uur een heel stuk sneller (en beter). Waarschijnlijk de alcohol van de avond ervoor die eerst een beetje voor problemen zorgde.

Verder heb ik afgelopen zaterdag een fietsmeting laten doen bij Dynamico.
Mijn fiets is afgesteld door Nelis, en hij heeft me duidelijk uitgelegd hoe e.e.a. er bij stond, en wat verbeterd kon worden.
Uiteindelijk hebben we wat kleine aanpassingen gedaan aan het stuur en aan de schoenplaatjes. De fiets staat nu goed afgesteld, rekening houdend met de langere afstanden. (Dus niet al te extreem, maar met de meeste waarden zat ik slechts een paar graden verschil van optimale hoeken).

Afgelopen weekend heb ik de training weer terug opgepakt. Nog zo’n 10 weken te gaan voor Almere, dus van lieverlee moet ik er weer tegenaan.

Zaterdag een rondje gefietst met John. 100KM op een rustig tempo. Daarna zondag een 23K duurloopje door de Moerse bossen. Maandag avond rust genomen, en dinsdag in de ochtend (het was in Belgie een nationale feestdag, dus heb ik ook maar vrij genomen) 9K door de Rucphense heide gerend. In de middag nog 11K gewandeld samen met Maaike.

Maandag en dinsdag had ik nog een poging gedaan om te gaan zwemmen, maar omdat niemand mee ging heb ik besloten dit maar uit te stellen. Misschien ga ik morgenavond.

Ik vond nog twee foto’s van het zwemmen tijdens de Celtman. Op de onderwaterfoto is goed te zien dat mijn vingers niet aansluiten, omdat ik ze niet bij elkaar kon krijgen van de kou.

Hier de foto onderwater. Mijn linkerhand is open door de kou. Ook mijn benen zakken vrij ver naar onderen….

Een nieuwe mijlpaal in mijn leven bereikt. Ik ben de 50 jaar gepasseerd vorige week, en start vanaf nu dus in de categorie 50+

….en de rustperiode na de Celtman zit er ook weer op.

De rustperiode deze keer maar wat serieuzer genomen, want..
==>Het was een zwaardere triathlon dan de vorigen (alhoewel ik er sneller van hersteld lijk te zijn).
==>Ik ben nu 50+
==>en er moesten nog wat feestjes / etentjes etc. gedaan worden

Precies in de twee weken geplande rust na de Celtman, ben ik ook nog eens flink verkouden geworden. Het trainen stond al op een heel laag pitje, maar na de laatste duurloop van 23K afgelopen zaterdag heb ik helemaal niets meer gedaan.

Buiten een paar duurloopjes heb ik dus na de Celtman niet meer gezwommen of gefietst.
Zwemmen gaat deze week trouwens ook nog lastig worden door de standby dienst die ik moet doen. Fietsen zou wel moeten lukken, en lopen ga ik vanavond alvast weer een stukje proberen.

De laatste weken heb ik nog wel vaak terug gedacht aan de fantastische wedstrijd in Schotland.
Heel erg jammer dat die wedstrijd voorbij is, want het laatste half jaar heeft het me flink bezig gehouden. vooruitkijken naar Almere. Ik hoop dat het deze keer in ieder geval wat minder waait dan de laatste 2 edities. Als de omstandigheden weer zijn zoals in 2012, dan wil ik weer eens gaan proberen om mijn PR wat bij te stellen. Misschien deze keer mezelf iets meer sparen bij het fietsen, zodat ik een betere marathon kan lopen.

Nog 1 maand en 29 dagen de tijd om mezelf weer terug op te laden.
Goed te doen denk ik, alhoewel de trainingen wat lastig in te plannen zijn vanwege de diverse standby diensten en vakantie. Eerst goed herstellen van de verkoudheid.

Vrijdagmiddag 26 Juni iets voor 14:00u komen John Heeren (Mijn maat / coach / bevoorrader / support crew) en ik aan in Torridon. DIt is het prachtige dorpje in de Schotse hooglanden, waar de belangrijkste activiteiten m.b.t. de Celtman zich af gaan spelen. Het eerste gedeelte, heel aankomen, is gelukt, dus een stukje spanning valt weg. We gaan eerst registreren, en nadat de uitrusting alvast een keer gecontroleerd is ontvangen we de zaken die ter plekke verstrekt zouden worden. Na het inchecken, uitladen en herschikken van de spulletjes uit de auto, en het in elkaar zetten van mijn fiets, gaan we tegen 16:00 u weer terug voor de verplichte meeting. Hier komen we ook al een aantal mede Celtman gangers tegen, en na een helder verhaal staan we een kleine 40 minuten later weer buiten. Omdat we nog wat tijd over hebben besluiten John en ik voor het avond eten nog even te gaan checken hoe we in de nacht er op “Schieldaig” het beste kunnen bereiken. Dit is n.l. het plaatsje waar de wissel na het zwemmen plaats gaat vinden, en waarvandaan de bus zal vertrekken naar het strandje waar de zwemstart begint. Na deze verkenning, gaan we terug, en na een gezellig  etentje (uiteraard een pasta maaltijd) met Will Franken en zijn begeleider Paul besluiten we om tegen half negen te gaan slapen. De wekker staat op half 3.

27 juni

De wekkers gaan, en John en ik maken ons klaar voor de wedstrijd.  De planning hebben we van te voren al uitgebreid doorgenomen, en we kunnen in alle rust onszelf voorbereiden op de wedstrijd.

Kwart over 3 vertrekken we naar Schieldaig, en ook daar loopt alles voorspoedig. Iets na 4 zitten we in de bus, die precies kwart over 4 naar de zwemstart vertrekt. Ik zie veel gespannen gezichten, en zelf ben ik ook zenuwachtiger dan ooit voor een wedstrijd. Zwemmen is normaal gesproken sowieso niet mijn sterkste onderdeel, maar nu wordt het  vrijwel zeker extra zwaar door de kou. Vreemd genoeg valt deze spanning weg zodra we de bus uitstappen. Wauw…..het is nog vele malen mooier dan dat ik me na het zien van de filmpjes uit andere jaren voor kon stellen! Wat een sfeer hebben ze gecreëerd met de vele fakkels, de doedelzak speler, met een aantal trommelaars aan beide kanten. Will en ik worden ook nog even geïnterviewd, dus wie weet komen we ook nog op TV.  Josta en Joop treffen we ook, en gezamenlijk gaan we nog op de foto. Niet veel later gaan we het water in, en start het eerste onderdeel.

Ik vertrek heel erg rustig, en probeer te wennen aan de kou. Gelukkig weinig kwallen en buiten de kou valt het in eerste instantie nogal mee. Ik kan een beetje bij een groepje blijven, en zwem af en toe naar iemand toe, en even later wordt ik weer voorbij gezwommen. Na een half uurtje begint mijn linkerhand gevoelloos te worden, en het geen waar ik me al zorgen over maakte (mijn vingers niet meer bij elkaar kunnen houden, dus ook geen grip op het water) bleek dus al vrij vroeg te gebeuren.

Gelukkig was dit dus ook al in de voorbereiding in Galder een paar keer voorgekomen, en kan ik dan redelijk door blijven zwemmen. Halverwege (het diepste punt) is de temperatuur op zijn laagst. Niet te veel bij nadenken, en proberen zonder al te veel problemen verder te raken. De verhouding kwallen per kubieke meter is ondertussen kwadratisch gestegen, en hoewel ik weet dat ze niet schijnen te prikken, probeer je automatisch toch deze “Jelly Fish” te ontwijken. Ook het tij wordt goed voelbaar, en ik merk dat ik gemakkelijk uit koers raak, maar tijdens de briefing vertelde men dat dit slechts enkele minuten uit zou moeten maken op de totale zwemtijd. Ondertussen heb ik al heel wat slokken zout water binnengekregen, want af en toe komt er onverwachts een golf. Op een gegeven moment zie ik in de verte mensen het water uit gaan. Nog even doorzwemmen, en dan heb ik het gehaald.

T1
Ik probeer uit het water te komen, en merk gelijk dat mijn voeten gevoel loos zijn. Ook dat heb ik gelukkig al vaker meegemaakt, en het lukt in ieder geval (weliswaar ondersteund) om naar mijn fiets te komen. John heeft alles klaar gezet, en o.a.  voor een bakje lekkere warme thee gezorgd. De plastic wisselbak wordt gevuld met warm water, zodat mijn voeten een beetje op kunnen warmen. Tegelijkertijd verkleed ik me, en begin al vrij snel weer terug op temperatuur te komen. Het kost wel wat moeite om mijn vingers in mijn handschoenen te krijgen, maar nadat dat uiteindelijk ook gelukt is, pak ik mijn fiets, en begin aan het fietsonderdeel.
Bij het uitgaan van de wisselzone moet de “dipper”, dat is het chipje aan je polsbandje in een kastje gestoken worden, en daarna ga je op weg.  Eerst over een “Cattle Grid”, dat is een soort van wild rooster,  maar dan een heel stuk groter dan wij gewend zijn. We beginnen gelijk aan een vrij steile klim, en het is ondertussen ook wat gaan regenen. Het eerste stuk van c.a. 60KM is vrij smal. Je fietst hier tussen het verkeer in, en de auto’s belemmeren helaas de doorgang nogal eens. Op een gegeven moment heeft zelfs een support team de bus onderaan een afdaling links tegen de weg  geparkeerd, zodat je flink in de remmen moet om niet helemaal op de rechtse helft terecht te komen. Na 1 uur en 50 minuten zie ik John en Paul langs de kant van de weg staan, en ik stop om mijn Aero bidon bij te laten vullen. Even snel gebrieft dat alles goed gaat, en na het aannemen van een “Snele Jelle” ga ik weer verder.  Het fietst lekker, en het is ondertussen ook gestopt met regenen.

Vooral de stukken berg op haal ik veel mensen in, en afgeleid door de hele mooie natuur, en door de aanmoedigingen van de diverse support teams die ik onderweg passeer vliegen de kilometers voorbij.  Helaas begint mijn versnelling erg vreemd te doen op het kleine voorblad. Het tandwiel wat ik het meest gebruik (27 de allergrootste achter) gaat gelukkig goed, maar alles daaronder ratelt, en af en toe valt spontaan mijn ketting naast het voorblad als ik probeer een andere versnelling te gebruiken. Ik haal mensen in, en wordt door dezelfde mensen iedere keer weer voorbij gereden wanneer ik de ketting terug aan het leggen ben. Op een gegeven moment ben ik het beu, en besluit mijn derailleurkabel een paar slagen strakker te zetten. Dit helpt, en vanaf dat moment schakelt mijn fiets weer goed. Bij de 90KM staan John en Paul bovenaan een klim, en na een plaspauze neem ik een energiereep aan. Met een volle bidon ga ik aan een lange afdaling beginnen, en dat voelt heel lekker. De zon komt nu ook door de wolken, en ik geniet van de hele mooie omgeving….Na diverse klimmetjes en afdalingen, start ik een klim die heel  lang blijft duren. Hoewel het door opties bedrog mee lijkt te vallen, moet ik in het aller lichtste verzet op mijn pedalen staan om rond te kunnen blijven trappen. Af en toe neemt de helling iets af, en kan ik vanuit mijn zadel trappen, maar ik twijfel of ik dit nog lang vol zal kunnen houden. Gelukkig stopt John een eindje verder, en vult opnieuw mijn bidon. Na deze korte onderbreking klim ik verder omhoog. Daarna een hele lange afdaling, waar ik vele minuten 45+ KM/u aan kan houden. Op het 140KM punt lijk ik flink voor op het schema te liggen. Nog maar 60 roept John, en hoewel het normaal gesproken nog zo’n c.a. 2 uur fietsen is, voelt het alsof het bijna afgelopen is. Helaas gaat het na het afdraaien van de hoofdweg richting Torridon een beetje anders dan verwacht. Een hele sterke wind haalt volledig de snelheid er uit. Zelfs stukken bergaf haal ik met moeite 25KM per uur, en omdat ik nog steeds mensen inhaal, weet ik dat iedereen er flink last van heeft. Ik ben nu echt aan het aftellen, en de kilometers gaan heel langzaam richting de 200. Het sukje na de 200 bevat ook nog een klimmetje, en de afdelinkjes de laatste kilometer  (mijn Garmin geeft 203,8KM  aan, en die heb ik iets later aangezet) heb ik mijn   fietsje gewoon uit laten rollen. Het steile stukje voor de wisselzone ben ik van mijn fiets gegaan en heb ik lopend genomen.

T2a
John heeft weer goed zijn best gedaan, en  alles staat netjes klaar voor de wissel fietsen/lopen. Nog even mezelf ingespoten tegen de Midges (kleine vervelende muggen), en een dikke 5 minuten na het binnenkomen ga ik op weg voor de eerste 18KM van het loop onderdeel. Wanneer je dit afsluit binnen 11uur na de start van de wedstrijd, mag je de “High mountain section” doen, en ga je voor het blauwe T-shirt, zo niet ga je voor het witte T-shirt. Arriveer je na 13 uur dan is het einde wedstrijd, en houd het op. Ik heb nog c.a. 1u55 over om de 18KM binnen de 11 uur te bereiken, en ga met een tempo van c.a. 6Min/KM op weg.  Na een kilometer loopt eerst het middel tegen de muggen vanaf mijn voorhoofd mijn ogen in. Ik moet gelijk stoppen, want beide ogen staan in brand. Met mijn T-shirt poets ik alles vanaf mijn voorhoofd tot onder mijn ogen droog, en niet veel later ben ik weer aan het hardlopen. Maar het pad loopt omhoog, en na enkele honderden meters wordt het  hardlopen wandelen. Dit duurt veel te lang, en na een kilometer of 4 klimmen worden de ambities voor het blauwe shirt bijgesteld.  Afwisselend hardlopend en wandelend (het is een vrij ruig terrein) kom ik na een kilometer of 14 op het asfalt, en vanaf hier loopt het weer wat beter. De 18KM voltooi ik uiteindelijk ruim boven de 2 uur, en in het T2B checkpoint  wordt de uitrusting voor de Mountain section opnieuw gecheckt.

T2b
Vanaf dit punt moet John verplicht meelopen, en samen gaan we op pad voor de “Low mountain”.  Men had al aangegeven dat dit ook erg zwaar was, en inderdaad…. Heel optimistisch gokken we dat de laatste c.a. 24K wel binnen een uurtje of 3 er op zal zitten. Al na een paar honderd meter klimmen op rotsachtige “paadjes” besluiten we niet meer naar de tijd te kijken, maar vooral te proberen heel te blijven op dit stuk. De definitie van een pad, is in Schotland heel anders dan wij gewend zijn blijkt al snel.  Naar mate we stijgen, wordt het ook frisser. De rugzak met hierin 2 liter water, + 1 liter cola begint ook een beetje te vervelen. Niet zo zeer door het gewicht, maar vooral door het omhoog wandelen krijg ik het flink in mijn rug. Sommige stukken is er een pad zichtbaar, andere stukken volgen we voetsporen, of zien we triatleten voor ons die we kunnen volgen. John wijst me nog even op een hele mooie waterval, waar ik zo voorbij gelopen was. Er lijkt geen einde aan het pad te komen, maar gelukkig praten John en ik over van alles, en gaat er toch af en toe een kilometer voorbij. En dan in een keer komen we in een bosje, en vandaar gaan we over op asfalt. John geeft wat druivensuiker, en daarna gaan we weer hardlopen. Kleine stukjes hardlopen, en daarna weer stukjes wandelen, bergop en bergaf.

En dan zien we Torridon liggen.  De finish komt in zicht, en er staat een mix van supporters en plaatselijke bevolking klaar om ons binnen te halen. Onder luid applaus, en na vele “well done’s” finish ik samen met John. In plaats van een medaille ontvang ik een Celtman biertje. Helaas geen bier voor de support runner, maar dat hebben we even later ingehaald.

John, nogmaals bedankt voor de fantastische support tijdens deze wedstrijd!!
Maaike, bedankt dat ik aan deze fantastische wedstrijd mee mocht doen!!

28^ste van de White mountain section finishers

28 Hans Schoonen WBTV MV NED White 15:15:08 01:17:30 00:11:14 07:31:16 03:47:52

Vrijdag 19/06/2015

Nog 2 duurtrainingen voor de boeg (c.a. 20K hardlopen Za + 90K fietsen Zo), en dan zit het grootste gedeelte van de trainingen er weer op. Gelukkig nog steeds blessure vrij. De schade van het struikelen tijdens de triathlon van Terheijden valt gelukkig ook nogal mee, en ik heb ondertussen al weer 2 bos loopjes gedaan van c.a. 10K.

Het plannen / voorbereiden van de triathlon is in volle gang, en ik heb de meeste spullen al verzameld die mee moeten. Omdat Torridon vrij afgelegen ligt, mag ik absoluut niets vergeten, omdat de kans dat daar iets te kopen is, vrij klein is. Bijv. een benzinepomp of pinautomaat schijnt al op behoorlijke afstand te liggen.

Mijn voeidngsplan is ook af, en heb ik doorgemaild naar de coach John. Hij heeft nu een mooi overzicht, van wat ik wanneer wil hebben. Vooral tijdens het fietsen belangrijk, omdat dan de bevoorrading zelf geregeld moet worden. Tijdens het lopen ga ik het eerste gedeelte met mijn kleine rugzakje lopen, en tijdens de berg sektie met de grotere vanwege de verplichte spullen.

Vandaag over precies een week zijn we als het goed is al in Torridon voor de briefing. Ik heb de race manual ondertussen al meerdere keren door genomen, maar ik verwacht dat er nog flink wat dingen tijdens de briefing verteld zullen gaan worden.

De weersvooruitzichten (lange termijn – 14 dagen) lijken wat aan de koude kant. Ook gaat het vrijwel zeker regenen. Hier moet ik dus alvast de mee te nemen kleding op af stemmen. Beter iets te veel bij,dan kou (zoals tijdens de hele triathlion in Hannover een aantal jaren terug).

De midges vooruitzichten zijn nog ongunstiger, want de midge forecast geeft een 4 aan, wat het ergste nivo is.(Dus heel veel soort kleine stekende muggen).

Maandag 22/06/2015

De duurtrainingen zitten er op. Uiteindelijk werd het een 17K duurloopje, en een 60K fietstochtje.
Niet zo zeer omdat ik weinig wilde doen(afbouwen), maar vooral omdat ik een mega druk weekend had. Buiten de diverse installaties/problemen voor de klant op vrijdag/zaterdag en zondag, moesten we ook Levi naar Blankeberge brengen, en aansluitend een Barbeque. Zondag moest ik ook op tijd terug zijn van het fietsen, en rolde ik uiteindelijk na middernacht het bed weer in vanwege nog  een installatie….

Misschien nog erger is dus dat de nodige rust er vooral bij ingeschoten is, en het zal lastig worden hier nog iets van in te halen voor de wedstrijd..

Vanavond nog een keer zwemmen, en dan hoop ik woensdag nog een stukje te kunnen gaan hardlopen. En verder….vooral spulletjes pakken.Qua triathlon zelf wordt het de extreemste ooit, maar ook op logistiek gebied is het een flinke uitdaging om alles goed voor elkaar te krijgen.

Mijn fiets alleen al heeft me nogal wat zorgen gekost. Wat voor wielen, wat voor casette, en wat voor banden. Ik ben er nu denk ik uit, het worden de Campagnolo 105’s met de Swalbe one banden, en een 14-27 cassette. De disc laat ik thuis, maar ik neem wel mijn trainingswilen mee als reserve wielen. Straks nog ff langs bij Martens voor een paar reserve bandjes. Gisteren klapte nog een binnenbandje bij 10 Bar, hopelijk blijven ze in Schotland heel….

Zondag ochtend ben ik iets voor 8 vertrokken, en nadat ik John opgepikt had zijn we via wat omwegen naar Terheijden gereden. We waren ruim op tijd gearriveerd, en ik kon dus rustig alles voorbereiden. Ook Joop (een van de mede Celtman deelnemers) heb ik ontmoet, en we hebben gezellig even een praatje gemaakt.

Richard ging ook starten voor zijn eerste halve, en rond 9u40 zijn we de startkooi ingelopen voor de briefing. Het water was c.a. 20 graden, en da’s natuurlijk veel te warm in de voorbereiding voor de Celtman, maar wel lekker.

Het zwemmen ging wel goed. Helaas zwom er wel iemand het eerste stuk achter me, die continu mijn benen weg duwde. Je kunt soms wel eens iemand raken, maar dit leek nergens op. Ik besloot daarom na het keerpunt zo snel mogelijk te zwemmen, om bij het groepje van 2 voor me te komen. Dit lukte gelukkig, en het groepje achter mij had ik gelost. Op een gegeven moment kreeg ik de haven weer in zicht, en toen heb ik de kortste lijn daar naar toe proberen te zwemmen. Net binnen de 50 minuten kwam ik terug de wisselzone in.

Na een (veel te) lange wissel, ging ik fietsen. Al vrij snel kwam ik in het goeie ritme, en vooral het stuk met wind in de rug, vloog ik over de weg met een snelheid van >40KM/u.
Helaas aan het einde van dit lange stuk de kasseienstrook, het stukje voor de wisselzone en het smalle weggetje waar ik in 2013 over de kop gegaan was. Zodra dit langzame stuk voorbij was, begon een stuk windop van een paar kilometer, en dit herhaalde zich dan in totaal 9 keer.
Naar mate de wedstrijd vorderde, begon het ook wat harder te waaien. De allerlaatste ronde kwam ik net in een groepje terecht die bezig waren met de 1/4 triathlon (hun waren een tijdje na ons gestart). Ik was me heel even aan het opladen om het groepje voorbij te kunnen rijden, maar op dat moment hoorde ik een fluitje en….een stop en go penalty. Tja…eigen schuld…had ik maar gelijk voorbij moeten gaan. Een paar minuutjes aan de kant gestaan, en toen mocht ik weer verder. Die paar minuten rust hadden wel geholpen, want het overige stuk van de laatste ronde (met wind in de rug) ging weer supersnel.

De tweede wissel ging beter, maar het lopen (8 ronden totaal)  begon heel slecht.
Zo gemakkelijk als het tijdens de triathlon van Meer ging, zo moeilijk ging het in Terheijden.
Ik had een paar loodzware benen, en een heel vervelend gevoel in mijn buik. Op een gegeven moment leek het ook alsof ik naar de wc moest, maar gelukkig was dit na een plas pauze weer over. Vanaf de dere ronde ging het wat beter, en toen begon ik ronde’s van rond de 5 minuten per kilometer te lopen. Tijdens de 6e ronde lette ik even niet goed op, en struikelde ik over een tegel die een beetje uitstak, Deze keer dus tijdens het loop onderdeel onderuit gegaan, en een paar flinke schaafwonden opgelopen. Maar dit mocht de pret niet drukken, en op een lekker tempo werkte ik de laatste 2 rondes af.

Gefinished in 5:04:46, en dat is een nieuw PR ongeveer 5 minuten sneller dan mijn vorige PR. Een tijd van onder de 5 uur moet dus ooit nog wel eens gaan lukken. Dan wel wat koppeltrainingen etc. doen, want ik denk dat het looponderdeel erg zwaar begon vanwege het missen van deze specifieke voorbereiding.

Plaats 78 van de 127 gestarte deelnemers.
Startnr. 118
Zwemmen (2500M) 00:49:21 102 ==> 25 man achter me gelaten
Wissel T1 00:04:54 101 ==> Moet veel beter
Fietsen 02:23:07 45
Tijd na het fietsen 03:17:21 66
Wissel T2 00:04:13 71
Lopen 01:43:13 83
Totale tijd: 05:04:46 ==> En da’s een PR

De triathlon van Meer zit er weer op. Zoals voorgaande jaren was alles weer heel goed geregeld, en ook het weer zat gelukkig mee. Afgezien van de wat stevige wind (ik moest mijn stuur goed vasthouden op sommige stukken met mijn disc en hoog voorwiel), was het ideaal triathlon weer.

Ik was weer goed op tijd vertrokken, en aangekomen in de wisselzone kwam ik Rens ook al tegen, en niet veel later Richard. De start was in 2 waves, en wij (de seniroren c.q. veteranen) mochten 5 minuten later dan de jonge groep.

Zwemmen ging goed. Een lekker temperatuurtje, en dat was de laatste weken in Galder wel anders. Ik had na de start iemand gevonden waar ik achter kon blijven, en alhoewel het tempo eigenlijk iets te traag was, besloot ik om niet in te halen. Deze keer twee ronde’s, en halverwege een klein stukje over het land. Kwam goed uit,  want daar kon ik mijn brilletje leeg gooien, want het linkse glas stond helemaal vol. Na het zwemmen had ik 33 man achter me gelaten op c.a. 22 minuten. Niet mijn beste, maar zeker ook niet mijn slechtste 1KM. Ik vraag me wel af of deze keer het zwemmen niet iets verder dan 1K was, omdat ik 3 minuten langzamer was dan vorige keer in Meer.

In de wisselzone kwam ik Rens tegen, want we waren ongeveer op het zelfde moment uit het water gekomen. Mijn wissel ging redelijk,

Eenmaal op de fiets mertke ik al gelijk dat er een vrij stevige wind stond. We vertrokken tegen de wind in, en dat viel nog tegen. Omdat ik nog bij aan het komen was van het zwemmen, en ook nog met mijn Garmin aan het stoeien was, want die stond niet aan, zijn de eerste kilometers niet snel gegaan.

Pas nadat ik rechtsaf geslagen was, kon ik flink versnellen, en toen begon ik mensen in te halen. De rondes (3 stuks) gingen snel voorbij, en tegen het einde van het fietsen kreeg ik Rens in het vizier. Ik ben er naar toe gereden, maar besloot geen poging te doen om in te halen zo kort voor de wissel. Deze wissel ging beter. We liepen alle 3 (Rens, Richard en  ik) tegelijkertijd de wisselzone weer uit, en dat is natuurlijk wel puur toeval.

Na 200M had ik al gezien dat bij Rens poberen te blijven geen optie was, omdat hij er erg hard vandoor ging. De wissel fietsen – lopen ging overigens best nog wel goed, ondanks het ontbreken van koppeltrainingen in de voorbereidingen dit jaar. Met een tempo van ruim onder de 5 minuten liep ik mijn rondjes, en na c.a. 47 minuten lekker gelopen te hebben finishte ik in 2u14:56. En als er dan iets helemaal toevallig is, dan is het deze tijd wel, want dat is exact de tijd van 2014! Op de seconde, dus precies even snel. Geen PR dus(jammer), en ook niet langzamer (gelukkig).

Zeer tevreden ging ik weer terug naar huis.
Ik zag in de uitslagen dat ik bij het fietsen ondanks de stevige wind, en wat rustige start een gemiddelde van 37,74KM/u aan heb kunnen houden, en dat voelt heel erg goed!!

Op naar de volgende (de halve van terheijden volgende week).

Pllaats – 134 Schoonen Hans- Rucphen NED 318 H50 11

Zwemmen 0:22:08 (Plaats163) 2,71KM/u
Wissel:0:02:18 (Plaats 184)
Fietsen: 1:02:00 (Plaats 108) 37,74KM/u
Wissel 2: 0:01:14 (Plaats 154)
Zwemmen + fietsen 1:27:40 (Plaats 137)
Lopen 0:47:16 4:44 minuut / KM gemiddels (Plaats 129) 12,69Km/u
Eindtijd 2:14:56

Eindelijk…….Juni

Alhoewel je het aan het weer van de laatste dagen nog niet zou zeggen, is dan nu toch eindelijk echt de maand Juni begonnen. Het begint voor mij toch wel een beetje de sportmaand van het jaar te worden. Zoals vorig jaar weer een aantal leuke triathlons voor de boeg, met als grote klapper natuurlijk de Celtman….

Hopelijk blijf ik wel blessurevrij, want eigenlijk wil ik geen enkel risico nemen wat een eventuele finish voor de Celtman in gevaar kan brengen.

Afgelopen week heb ik weer erg goed kunnen trainen. Dinsdag samen met Will en Marcel Galder rond gezwommen, woensdag en donderdag een looptraining gedaan, en op vrijdagavond samen met Michel een lange duurloop van tegen de 25KM op een rustig tempo gedaan. Zaterdag ochtend ben ik half 8 gaan fietsen, en ik besloot om naar Steenbergen te rijden, en daar de ronde van de Koos Moerenhout Classic op te pakken. Omdat ik al ruim 20K gefietst had, besloot ik de 125K route te nemen, en bij Bergen op Zoom direct door naar huis te rijden.

Mooie route, maar helaas wel een paar flinke hagelbuien (lekker in de korte broek en korte mouwtjes)in combinatie met flinke harde windstoten moeten trotseren voordat ik weer thuis was. Op een stukje rijden in een groep na, heb ik alleen maar mensen ingehaald. Dan zie je gelijk de voordelen van een tijdritfiets bij de harde wind, want waar sommige fietsers compleet stil vielen, lukte het me nog om een redelijke snelheid aan te houden. Het was natuurlijk ook een tourtocht en geen wedstrijd, en ik verwacht dat de snellere fietsers vooral in groepsverband de langere afstanden gekozen hadden.

Vooral het stuk bij Tholen was erg spannend, want daar hong ik flinke stukken in een hoek van 45 graden met de wind mee.
Gisteren nog een lekker herstel trainingkje van 10K gedaan, en dat voelde eigenlijk ook best wel goed.
Ondertussen heb ik me ook ingeschreven voor de Bear trail van 56KM eind Oktober. Deze trail levert tevens 1 punt op voor de UTMB. Over de hel van Kasterlee zit ik nog een beetje te twijfelen. Er vallen namelijk een paar weken trainen tussenuit vanwege de geplande reis naar Delhi, en de laatste keer kwam ik niet helemaal fit terug uit India. Misschien na die 56K trail eens kijken of ik de hardlopend of trailend de 100KM grens een keer kan overschrijden…..
Maar goed…dat is voor latere zorg. Eerst helemaal de focus op de aankomende wedstrijden.

Deze week nog even een rondje plannen met mijn Disc wiel en tijdrithelm. DInsdag avond zwemmen, en dan nog een paar looptraingen. Zaterdag actieve rust, en dan a.s. zondag de triathlon van Meer.

Vandaag is het 27 Mei! Nou komt het toch wel heel erg dicht bij……

Over precies 1 maand zit ik midden in de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Het zal de grootste sportieve uitdaging uit mijn leven worden tot nu toe, en ik ben dus heel erg benieuwd of ik het ga redden de 27ste Juni. Ondertussen ben ik er al wel achter dat bepaalde zaken ongunstig zijn, en daarmee dus de strijd om binnen de Cut-off tijd voor het checkpoint voor het tweede zware loopgedeelte binnen te komen nog wat uitdagender maakt.

Het tij is n.l. “out”, en volgens enkele Celtman specialisten betekend dat dus langer zwemmen. Dus ook langer in het (veel te) koude water, en dat zal zo zijn effect op de rest van de wedstrijd hebben ben ik bang voor.

Ook kwam ik er achter dat dus een volledig regenpak meegenomen moet worden (inlcusief capuchon, en regenbroek). Extra gewicht dus…

Mijn fiets is ondertussen helemaal geprepareerd voor deze wedstrijd. Afgelopen week nog een nieuwe ketting gelegd, dus v,w,b, tandwielen etc. zou alles perfect moeten lopen. Ook de zwemspullen zijn ondertussen uitvoerig getest. Ik heb nog wel mijn twijfels over de schoenen die ik aan zal doen. De Salomon’s zijn n.l. als wandelschoenen wel erg geschikt, maar om hard te lopen vind ik ze iets minder. Nog nooit zoveel en zo’n grote blaaren geghad als tijdens de trail afgelopen December, en dat risico wil ik eigenlijk niet nemen. Misschien nog andere schoenen aanschaffen, maar dan wat meer lichtgewicht trail schoenen (wat flexibler).

Ik zit ook nog een beetje te twijfelen over wat voor fietstraining ik zal gaan doen a.s. zaterdag. Misschien toch de Koos Moerenhout (200K), of gewoon zelf een rondje zeelandbrug doen of i.d..

En dan eerst nog een kwart triathlon in Meer, en een week later de halve van Terheijden. Heb me al voorgenomen om het deze keer echt als training te gaan doen, want een valpartij zoals een paar jaar geleden in Terheijden zou een ramp zijn. Ook wil ik het risico niet lopen om deze maand nog een blessure op te lopen.

Het pinkster weekend zit er helaas weer op. Het was een erg geslaagd weekend, met erg gunstige weersomstandigheden. Mijn trainingen leken deze keer precies afgestemd op het weertype per dag.

Zaterdag ochtend ben ik met John, Michel en Rob tegen 9 uur vertrokken voor een duurloop van 25K door de Rucphense bossen. Het liep heel erg lekker (na de eerste paar kilometers, want in het begin had ik wat last van mijn lies aan de rechter kant). Na een paar kilometer zijn we het bos in gegaan, en hebben daar de mountainbike route opgepakt.

Zondag de geplande fietstraining gedaan. Weer twee ronde’s van 60K en 1 van 30K want ik had nog steeds standby dienst. Het was windstil (de windmolens bij Meer stonden helemaal stil), en na een uurtje fietsen werd ook de temperatuur beter. Het eerste uur ging niet goed. Het gemiddelde lag net boven de 28K, en da’s vooral als het windstil is veel te laag. Gelukkig ging het na zo’n 60KM een heel stuk beter, en heb ik uiteindelijk het gemiddelde toch nog tegen de 30KM/u kunnen krijgen. Geen telefoontjes gehad onderweg, dus dat was weer een meevaller. S’middags lekker uitgerust in de tuin.

2e pinksterdag zijn Maaike en ik gaan wandelen in Breda. Een hele mooie en goed georganiseerde wandeltocht van 15KM van Breda naar Effen, en via het Mastbos terug. Flinke stukken door de bossen, en de meeste wegen/paadjes die we bewandelden kende ik nog niet. S’avonds nog een stukje hardgelopen van 7KM.

Op een liesblessure, pijn in mijn nek, en pijn in de beide schouders na ben ik gelukkig nagenoeg blessurevrij. De pijn in de lies is het meest vervelend, maar gelukkig gaat dat over na zo’n 20 minuten lopen. De schouders/nek zijn minder erg. Ik kan er mee zwemmen, dus mag niet klagen.

Vanavond weer eens een keer in Galder gaan zwemmen. Deze keer zal het een stuk beter aanvoelen, want de temperatuur is inmiddels flink gestegen. A.s. weekend wordt een aangepast schema. Mijn lange duurloop ga ik vrijdag doen, en op  zaterdag probeer ik 180K te gaan fietsen. De eerste twee weken daar op volgend er op heb ik beiden een wedstrijd. Moet nog even bekijken hoe ik daar nog een lange duurtraining voor het fietsen in plan. Daarna……..de Celtman!

Ondertussen zijn we de 40 dagen voor de Celtman gepasseerd, en dus komen de eerste triathlon’s voor 2015 ook al weer in zicht. Gelukkig heb ik de laatste weken goed kunnen trainen.

Vorige week o.a. gezwommen in Galder, een keer met de fiets op en neer naar Zaventem vanuit Schoten(120KM), een lange duurloop (25KM) op vrijdag, zondag een fietstraining van > 150KM met een gemiddelde van boven de 30KM/u, en maandag nog een duurloop van 23KM gedaan, want het zwemmen in Galder ging niet door.

Hopelijk heeft de tweede week standby dienst ook niet al te veel impact op de geplande trainingen. De bedoeling is om in ieder geval a.s. weekend 1 keer 160K te fietsen, en nog een lange duurloop te doen van c.a. 25K.

Het meeste heb ik ondertussen geregeld voor de Celtman. Ik wordt me wel steeds meer bewust van de zwaarte van deze wedstrijd, en ben benieuwd wat voor impact het koude water en de 22KM extra fietsen bijv. zal hebben op het verloop. De high mountain section op tijd bereiken wordt het doel, en daarna zal het vrijwel zeker flink afzien worden.

Ik heb de route van de high mountain section gevonden, en ook het GPX bestand gedownload. Zou mooi zijn als ik dat kan inlezen in mijn Garmin 910, want dat zou het navigeren tijdens de wedstrijd een stuk makkelijker kunnen maken.

Spidean Coire nan Clach (‘Peak of the Corrie of Stones’ in Scottish Gaelic), is the highest point on the main ridge itself. It stands at a height of 993m. You do not go to the absolute summit of this peak due to the technicality of the climb but you go as far as the trig point.

Ruadh-stac Mòr (‘Big Red Stack’ in Scottish Gaelic) is on one of the spurs off the main ridge of Beinn Eighe and stands at a height of 1,010m.
You will go all the way to this summit along an exposed ridge – if the wether gods are on your side you will be able to see for miles and miles!

Vorige week heb ik nog een rotor q-ring gemonteerd voor mijn kleinste blad (39t) voor, want ik verwacht dat ik daar starks in de Schotse heuvels een groot gedeelte van de ruim 200K fietsen op zal rijden. Omdat het van te voren een Q-ring op het grote blad, en gewone tandwielen op het kleinste blad was, zou anders de overschakeling wel eens te groot kunnen zijn. In de loop van de week nog een nieuwe ketting monteren, en dan is mijn fiets in ieder geval helemaal klaar voor het seizoen.

Afgelopen zaterdag kon ik voor het eerst mijn fiets (nieuwe carbon frame) testen. Rond half negen ben ik weg gereden, en eigenlijk was ik van plan om 150KM te gaan rijden. Alhoewel de weersverwachting vrij slecht was (er zou flink wat regen komen), gaf buienradar aan dat het in ieder geval een paar uur droog zou blijven. Het waaide flink, dus dat was goed! Zo kon ik gelijk zien hoe de fiets daar op reageert.

De eerste meters voelden niet goed, omdat ik behoorlijk wat meer in de Aero positie zat dan normaal het geval is. Mijn stuurtje is c.a. 3CM lager gemonteerd, en dat is behoorlijk veel. Na een half uurtje was dit gevoel wel over, en van lieverlee begon de fiets beter aan te voelen. Vooral de stukken tegen de wind in, merkte ik dat ik voor mijn gevoel gemakkelijker  vooruit kwam dan vroeger. Dit gold zeker voor de viaducten, want de eerste in Galder nam ik zonder terug te schakelen, en zonder uit het zadel te komen met 33KM/u op de teller. Wel wind in de rug, dus het is niet helemaal een goede test, maar toch…..

Toen ik een paar fietsers voor me zag met wind in de rug, schakelde ik naar mijn zwaarste verzet, en  haalde ruim 45KM per uur. Ik kon dit tempo volhouden totdat ik een eind verder de bocht om ging(c.a. 2,5KM), en daar weer zijwind kreeg. Deze actie had helaas wel tot gevolg dat ik door het flinke kracht zetten vanaf dat moment pijn in mijn rug begon te voelen. Dit werd naar verloop wat erger, dus toen ik twee rondjes van 60K gedaan had, besloot ik dat het goed geweest was, en ben ik er mee gestopt.

Sávonds het feestje van Maaike en mij omdat we dit jaar allebei 50 jaar worden. Was gezellig!

Vanaf nu dus helemaal mezelf gaan concentreren op de wedstrijden die komen gaan.
Maandag weer gaan zwemmen met Will in Galder, en dinsdag met de fiets vanaf Schoten naar Brussel.

En ondertussen zijn we al weer op minder dan twee maanden voor de Celtman!

Afgelopen week een aantal dagen vakantie gehad. Levi ging een week op schoolreis naar Barcelona, dus hadden Maaike en ik besloten om samen een Citytrip naar Kopenhagen te maken. Randy vond het ook prima om alleen in Rucphen te blijven.

Kopenhagen is een hele mooie stad, en ook het weer zat mee. Heel veel gezien, veel gewandeld, en veel gegeten en gedronken….

De vakantie week begon helaas iets minder, omdat ik tijdens de fietstraining van vorige week zaterdag weer een keer erg vervelend gevallen ben. Ik was lekker op tijd vertrokken, en was van plan zo’n 120KM of meer te gaan fietsen. Na zo’n 40KM ging ik door een bocht, en gleed mijn achterwiel weg. Op zich kon ik dit nog net corrigeren, en bleef op mijn fiets zitten, maar vloog wel een voortuin in. De ijzeren paatljes die daar stonden kon ik helaas niet meer ontwijken, en ik raakte er 1 en sloeg vervolgens over de kop….

Met een flinke klap kwam ik op mijn linker schouder terecht (vorige keer was het mijn rechter schouder). Toen ik overeind gekomen was, dacht ik…….dit jaar kan ik de Celtman wel vergeten…… Mijn linkerbeen, linkerschouder en rechterhand deden heel erg pijn. Een automobilist die het had zien gebeuren vroeg of hij een ambulance moest bellen. Hij hielp nog even mee, om mijn fiets op te rapen, en mijn pompje en bidon etc. weer bij elkaar te zoeken, want die waren een flink eing weg geslingerd. Nadat ik hem overtuigd had, dat het wel ging, en dat ik niets gebroken had, bedankte ik hem, en ging hij weer verder.

Een paar minuten later, besloot ik om ook weer verder te gaan met de training. Eerst moest ik mijn wielen opnieuw inspannen, want deze stonden scheef. door de klap. Ook mijn carbon stuurtje stond helemaal gekanteld. Gelukkig niet beschadigd, en ik kon het zonder veel problemen weer terug zetten in de normale stand. De bidonhouder nog even terug gefatsoeneerd (was half doorgebroken), en toen maar weer op mijn fiets gestapt. In eerste instantie was het plan om recht naar huis te fietsen. Even later besloot ik om toch nog wat langer door te fietsen. Met net 100KM op de teller kwam ik weer terug thuis. Nu (9 dagen later) nog steeds last van mijn duim, en ook de schouder is nog niet helemaal hersteld. Mijn been is gelukkig wel weer helemaal in orde (alleen nog een beetje paars).

Mijn fiets was er achteraf gezien toch wat erger aan toe, dan ik eerst had gedacht. Een flinke deuk in het frame, en dat is wel heel vervelend. Sowieso jammer van het mooie Cube frame, zo’n deuk. Maar ik verwacht ook dat ik problemen ga krijgen bij de fietskeuringen tijdens een wedstrijd. Dus leek het me verstandig om op zoek te gaan naar een ander frame. Na lang googelen een full carbon frame in mijn maat gevonden. Gisteren gelijk opgehaald in Oldenzaal, en het frame ziet er helemaal als nieuw uit.

Deze week ga ik weer proberen een ronde te zwemmen in Galder. Hopelijk gaat het goed met mijn schouder…. Verder hoop ik wat tijd te vinden om mijn fiets op te gaan bouwen. Misschien ga ik voorlopig weer op de Prorace trainen.