De start is gepland om 1:00u in de ochtend, dus Jan en ik hebben afgesproken rond 22:00u te vertrekken. Het is weer even geleden dat we ergens aan deelgenomen hebben, en het blijft altijd een beetje spannend.

Mooi op tijd zijn we bij het Kasteeltje van Meerlo, en het het is er al gezellig druk. Theo wijst ons even de weg, en we krijgen zelfs een “goody bag”!! We hebben dus alle tijd om ons voor te bereiden, en bijvoorbeeld alvast de GPS te checken van de Fenix horloge en de Etrex handheld GPS. Extra belangrijk, omdat navigeren zonder GPS eigenlijk niet te doen is, vanwege de wat afwijkende route, en omdat gestart wordt in het donker.

De temperatuur is goed, ik voel me goed, en ik denk dat ik er klaar voor ben. Een paar minuten voor 1 gaan we naar buiten, en niet veel later vertrekken we. Omdat het een klein groepje is, hoef je bijna niemand in te halen, en beland je al snel bij een aantal ultralopers die ongeveer hetzelfde tempo lopen. Mijn Etrex heb ik nog even terug in mijn racevest gestopt, want ik loop met een paar jongens die goed navigeren, dus het plan is om in ieder geval zolang het donker is bij hun te blijven, al is het tempo voor mij wat aan de hoge kant. Lekker rennen met een gezellig groepje ultralopers dus, en we maken af en toe een praatje onderweg, en er wordt ook op tijd gelachen. Na zo’n 10KM is het groepje gesplitst, en loop ik verder met Jan, Martin, Steven en Jelger. Net voor het eerste checkpoint moet ik even lossen (sanitaire stop), maar bij de verzorgingspost sluit ik weer aan..

Daarna weer verder, en dat wordt een prachtig stuk waarin we de zon op zien komen. Jammer genoeg zelf geen foto’s van gemaakt, want het was heel erg mooi die zonsopkomst, met hier en daar een laagje mist…Volgende keer dus mijn telefoon binnen handbereik houden, want het is schitterend. We lopen verder over smalle paadjes, over grasvelden, over grindpaden, af en toe wat asfalt, en het is eigenlijk jammer dat het eerste stuk van deze tocht donker was, omdat het een geweldig mooi gebied is. Net voor het tweede checkpoint zien we nog een ree op een kleine 10 meter afstand, Blijkbaar is ie gewend aan mensen, want hij blijft gewoon staan kijken in plaats van weg te rennen, zoals de meeste reeen reageren. Na de pauze bij de verzorgingspost besluit ik alvast met Steven verder te lopen. We lopen beiden ongeveer hetzelfde tempo, en maken af en toe een praatje, en af en toe zwijgen we een stukje. Helaas krijgt Steven last van een blessure, en net voor de 3e post, geeft ie aan dat het niet zo lekker gaat.

Bij post 3 aangekomen (het 55KM punt) zie ik Jan staan……kl##te…want dat is heel slecht nieuws. Uitgevallen dus, door een verelende blessure aan zijn knie. We hadden beiden gehoopt op een leuke dag, en zonder blessures te kunnen finishen, en daarom baal ik flink dat dat voor Jan niet gelukt is. Ik vis wat zaken uit mijn drop bag, en gooi het lampje + reservelampje + regenjack terug in de zelfde dropbag.Mijn horloge hang ik aan mijn powerbank, en gooi ik zo lang achterin mijn rugzak. Na een bakje koffie besluit ik om alvast door te lopen, en ik had verwacht dat ik door het groepje nog wel ingehaald zou worden, maar dat bleek niet het geval. Dus het tweede stuk ga ik alleen verder…

Dit was een stuk waar gelukkig de grasmaaier was ingezet, maar hoewel het gras wat korter was, vond ik het nog steeds erg zwaar. Ergens op dit pad nog een soortement van beverdam, waar ik de keuze had om twee maal over het prikkeldraad heen te gaan, of gewoon door het water. Het water dus….. En het gaat nog steeds heel erg lekker allemaal. Op af en toe een sanitaire stop na, en een pauze om batterijen te wisselen van mijn Etrex, en om mijn horloge weer terug aan te schieten,  kon ik het meeste nog lekker lopend op een rustig tempo doen. Dus tot ongeveer 72KM niet gewandeld en dat is voor mij al een overwinning op zich. Bij de 72Km voor de eerste keer cola genomen, en na twee bekers voelde ik me gelijk weer een heel stuk beter. Het stuk hierna zou 15Km tot het volgende checkpoint zijn, en da’s altijd wel fijn, als de adstanden tussen de posten later in de wedstrijd wat korter worden.

Alweer afwisselend zware stukken, en wat gemakkelijkere stukken, en zware momenten met minder zware momenten. Zo rond de 85KM komt er nog een “waar ben ik weer aan begonnen” moment en dat blijft eigenlijk wel even hangen tot het volgende checkpoint. Daar aangekomen neem ik een stukje vlaai, want alleen gels onderdrukt het honger gevoel niet meer, en ik spoel het weg met 2 bekers cola. Zodra ik verder loop schijnt de zon volop, en is het even nagenoeg windstil.  Dit stuk zou c.a. 13KM moeten zijn. Ik kom moeilijk op gang en de zweetdruppels lopen vanaf mijn buf in mijn ogen. Gelukkig komt er wat later af en toe een wolkje voor de zon, en nog wat later op sommige stukken weer een verkoelend briesje. Een paar keer haal ik nog iemand in, en iets voor het laatste checkpoint loop ik nog een stukje langs het water. 

Na het checkpoint op weg voor de laatste c.a. 11KM, en het eerste stuk daarvan gaat heel erg lekker. Ik vergeet af en toe op mijn Etrix te kijken, dus moet ook regelmatig weer een klein stukje terug, maar dat maakt niet meer uit. Als je de laatste kilometers voor de boeg hebt weet je dat je gaat finishen, en dan gaat het allemaal weer een heel stuk beter. Maar wat duurt zo’n kilometer dan lang…. Ik zie het kasteeltje weer, en onderweg naar de finish wordt ik al toegejuicht door een deel van de vrijwilligers, en door al eerder gefinishte deelnemers. Top!

Zodra ik het pleintje bij het kaasteel oploop, nogmaals applaus, en Theo geeft me nog een mooi aandenken.

Een opener, die ik gelijk mag gebruiken om een fles koud brand bier open te trekken.G-E-W-E-L-D-I-G!!!!

Weer een hele mooie ultra rijker, met geweldige mensen en prachtig weer!! En als je de prijs kwalitiet verhouding gaat bekijken, dan weet ik 100% zeker dat er geen enkele ultra of triathlon beter scoort, want voor een minimaal bedrag zijn we de hele dag in de watten gelegd, en bezig geweest in een heel mooi stukje Nederland.

Karin, Theo, Ton, alle vrijwilligers en collega ultralopers,,,,,heel erg bedankt!!!

De uitslagenlijst.Het Petranpad blijkt toch een pittige tocht te zijn.Van de 35 starters hebben 11 deelnemers niet de eindstreep of cut-off gehaald. 21% uitval op de 1-daagse, 50% uitval op de 2-daagse.