In de nacht van Dinsdag op Woensdag ben ik in een slaapkamer vol rook wakker geworden. Gelukkig had Maaike de deur open laten staan, en hoorde ze daarom beneden de geluiden, zodat ze wakker werd. Zou dit niet gebeurd zijn, dan waren we waarschijnlijk niet,  of veel te laat wakker geworden, en de kans is heel erg klein dat we het dan allemaal overleefd zouden hebben.

Zodra ik in de gaten had dat we in een huis vol rook stonden, en dat er dus iets in brand stond, hadden we gelukkig snel de kinderen uit bed. Toen Maaike en de kinderen buiten stonden ben ik in de woonkamer gaan kijken, maar toen ik in de buurt van de keuken kwam, moest ik vanwege de hitte en de dikke rook zo snel mogelijk via de tuindeuren naar buiten. Je bent op zo’n moment al half versuft, en helder nadenken is er niet meer bij. Wel ben ik nog via de zijkant terug gelopen, en heb ik de gas toevoer afgesloten. Ondertussen had maaike al 112 gebeld, en zat er niets anders op dan te wachten op de brandweer…

Na c.a. 10 minuten waren ze aanwezig, en in enkele minuten was de  brand geblust. Ondertussen waren we door de buurvrouw opgevangen, en ook was Salvation (slachtofferhulp) en de ambulance al gearrvieerd. Bij het onderzoek bleek al gauw dat we veel rook ingeademd hadden, maar de koolmonoxide waarden lagen gelukkig nog onder de norm. Wel waren onze gezichten zwart, en ook in mijn mond was alles zwart……

Toen ik even later nog even in mijn huis ging kijken, zag ik dat er weer een kozijn terug gaan branden was. Opnieuw 112 gebeld, en even later stond de brandweer weer terug. Deze keer werden de kozijnen weg gehaald, en ook de isolatie uit de muur gehaald. Nadat dit verholpen was, zijn we naar een hotel in Breda gegaan, en probeerden we wat te gaan slapen. Uiteraard lukte dit niet, want er gaat van alles door je hoofd, en rond 8 uur beginnen allerlei onafhankelijke experts je te bellen, omdat ze graag wat aan je willen verdienen.

Woensdag ochtend een gesprek gehad met de schade expert, en met het bedrijf wat de woning gaat schoonmaken. Toen bleek pas hoeveel schade er ontstaan was, voornamelijk door de rook. Flink schrikken dus, maar……je beseft dat je voor hetzelfde geld verkoold was geweest, of dat je vrouw of kinderen er niet meer zouden zijn..Hoe meer je jezelf dat beseft, hoe dragelijker de rest van de ellende wordt, Kortom…..erg vervelend, maar….wel heel goed weggekomen.

Omdat het een triathlon blog is, laat ik het hierbij voor wat betreft de brand. Sporten is gelukkig voor mij een goede manier om e.e.a. van me af te zetten, en gisteren zlefs nog een lange duurlooop kunnen doen van zo’n twee uur en 5 minuten. Het meeste roet heeft ondertussen mijn lichaam wel verlaten denk ik , alhowel ik nog steeds wat druk op mijn bost voel. Maar dat kan natuurlijk ook stress zijn….

Voor de planning veranderd er wel e.e.a. …

Dit jaar geen hel van kasterlee voor mij. Wel hoop ik in maart een ultraloop (6 uur van Stein) te kunnen doen. Tot eind van dit jaar het trainen op een laag pitje, omdat ik een hoop moet regelen, en beperkte middelen heb.