Langzaam begint de planning voor 2021 toch een beetje vorm te krijgen.Maar ook beginnen er zakelijk gezien meer factoren te komen waarmee ik rekening moet gaan houden, omdat verschillende projecten beschikbaarheid vereisen, onder andere in de weekenden.Bepaalde weekenden liggen bij de klant al vast, en er zijn er een aantal welke misschien nog gaan schuiven, dus tot die tijd kan ik helaas nog niet inschrijven voor sommige evenementen.

Voorlopig dus alvast het Petranpad wat definitef door lijkt te gaan.Daarna zou  Winschoten, Indian Summer en Bello Gallico er aan toegevoegd moeten kunnen worden.Als dat in te plannen valt, dan wil ik van Winschoten mijn belangrijkste wedstrijd maken voor dit jaar.Deze 100KM binnen de 9,5 uur zou dan het doel worden, maar dat is wel een serieuze uitdaging voor mij.Als alles mee zit zou het moeten kunnen denk ik, maar dan is er nog wel veel te doen de komende 6 maanden.

Na de 50KM van een paar weekenden terug ging het in de week er op nog even flink fout.Tijdens het lopen kreeg ik ineens een flinke steek in de buurt van mijn hamstring, en daarna werd het vrij pijnlijk om verder te lopen.Die pijn bleef, en ook na een paar dagen was het nog erg gevoelig. Gelukkig is het nu weer weg, maar ik blijf nog wat voorzichtig…..

Afgelopen weken heb ik vrij lange dagen gemaakt, en ter compensatie heb ik afgelopen woensdag vrij genomen, en ben ik met Maaike een dagje gaan wandelen.

Zondag ben ik vroeg vertrokken voor een lange duurloop, en heb er een marathon van gemaakt, maar dat ging niet zo lekker.Misschien door de vele wandelkilometers in totaal van de week er voor, of vanwege de harde wind en de kou…Het was in ieder geval een zware 42KM.

Maaike had een vroege dienst afgelopen zaterdag, dus kon ik ook lekker vroeg de deur uit.Het was iets voor 7, en het begon al redelijk licht te worden buiten.Afgesproken dat ik rond 12:00u terug zou zijn, dus ik had zo’n 5 uur hardlooptijd, en had besloten die tijd dan ook maar helemaal te benutten.

De temperatuur lag nog ruim onder het vriespunt, maar met een thermo hempje onder mijn hardloop shirt, voelde het al snel vrij warm aan.Eenmaal vertrokken, moest ik nog een route bedenken, en vrijwel automatisch was ik afgeslagen richting Sint-Williebrord.Iets later liep ik door Hoeven, en daar merkte ik dat ik nog steeds nergens last van had🙂

Richting Etten -Leur kwamen de eerste zonnestralen er al door, en toen voelde ik al dat dit weer een geweldige training zou gaan worden.Omdat 50K of meer weer even geleden was, nam ik me voor om niet te snel te starten, zodat ook de laatste kilometers nog goed te doen zijn.En uiteraard proberen om niets te forceren, want het is lang geleden dat ik dergelijke afstanden “pijnloos” heb kunnen af leggen.

Wat kan er dan in een week veel veranderen… Vorige week voelde lopen met hetzelfde tempo nog vrij zwaar aan, en nu moest ik de eerste uren goed op letten dat ik niet te snel ging.In Zevenbergen (na c.a. 22K) nam ik mijn eerste gelletje, tijdens mijn tweede plaspauze, en ik voelde me nog steeds geweldig.Dat bleef zo tot ongeveer 40KM, en nadat ik daar een stukje verkeerd gelopen was, en weer een stuk terug voelde ik een eerste dip komen.Het tempo zakte wat, en ik besloot om even wandelend de flesjes uit mijn rugzak te halen, en een gelletje + paar Oreo’s te nemen.Dat werkte, en zo’n twee minuten later had ik de draad weer terug opgepakt, en liep ik Oudenbosch binnen.

Rond de 44KM keek ik weer op mijn horloge, en ik had dus het 42KM punt gemist. Normaal gespoken 1 van de afstanden waarvan ik onderweg de tijd wel even wil checken, maar nu dus even niet op gelet, en da’s ook wel een goed teken.De Oreo’s met witte chocolade hebben blijkbaar hun werk gedaan, en me uit de dip gehaald.

Tja, en dan bij 47KM wordt het ineens heel erg zwaar. Dus dat is weer het zoveelste bewijs dat het voor 80% mentaal is, en deze schijnbare limiet slechts een aantal kilometers voor je geplande doel ligt.Even doorbijten dus, en het lukt me nog om een klein beetje te versnellen.

Niet veel later lig ik in bad bij te komen van deze eerste “ultra” afstand dit jaar. Een afstand die in de ultrawereld ook vaak de “kidsrun” genoemd word, maar als ik kijk welke dorpen ik allemaal gepasseerd ben, toch nog een flink stuk….

Erg tevreden met hoe het ging, en met het tempo. en helemaal blij dat ik eindelijk blessure vrij lijk te zijn.Er moet nog wel wat gebeuren voordat ik klaar ben voor een 100K of meer, maar we hebben nog even de tijd…..

..en dan is het ineens weer volop lente.Wat is het toch lekker om gewoon zonder handschoenen en muts in de korte broek en t-shirt op pad te gaan voor een lange duurloop.Vorige week Zaterdag was het dus eindelijk weer zo ver, en dat voelde heel erg goed.

Om 7 uur was ik de deur uit gegaan, en niet kort daarna zag ik de zon al weer opkomen….
Net voor Zundert ben ik een stukje off-road gegaan, en ik ontdekte daar een heel mooi paadje wat eindigt in Klein Zundert.Daarna richting Rijsbergen gegaan , en deze keer niet afgeslagen richting Etten-Leur, maar doorgelopen.Heel wat nieuwe wegen gezien, en uiteindelijk via het Liesbos weer in de buurt van Etten-Leur terecht gekomen.

De Zondag daarna de 4e etappe van het Hertogenpad gelopen, en dat was ook de moeite waard.De 23KM lange tocht liep van Niewkuijck naar Den Dungen, en was erg mooi.

Na een rustig trainingsweekje heb ik afgelopen zaterdag een duurloop van 30KM gedaan.Lekker rustig aan gedaan, na een hele drukke werkweek. Eigenlijk maar goed dat de 24 u van Sittard niet door gegaan is, want ik merkte dat de inspanningen van voorbije weken nogal wat impact hadden op mijn conditie.

En zondag het weekend weer afgesloten met een wandeling van 24KM. Deze etappe (5) was van den Dungen naar Uden.

Voorlopig dus alles op een laag pitje, af en toe afgewisseld met een marathon of flinke wandeling. De enduracne day van Hamme is ook opnieuw uitgesteld, en zou ergens in Mei doorgaan, maar ik heb de mail eens goed bekeken, en zie dat het voor buitenlanders lastig gaat worden m te starten in deze corona tijd. Dus eigenlijk lijkt de eerst echte uitdaging nog steeds het Petranpad te worden, dus ik heb nog even tijd om me goed voor te bereiden.