Nu 2019 weer ten einde loopt, is het weer tijd om even terug te kijken naar afgelopen jaar.

2019 was een jaar waarin het prive en zakelijke leven veel meer prioriteit en aandacht kreeg dan de tijd die nodig was voor mijn sportieve ambities . De verbouwing bij Randy, diverse interventies bij de klant en een gebroken teen hadden nogal wat impact, en uiteindelijk ben ik blij dat ik toch nog wat van mijn doelen heb kunnen waar maken.

Het jaar begon met de “Drents Friese Wold” trail van 46KM, en een paar weken later de “from dusk till dawn nachttrail” .

Beiden erg mooie trails, en alhoewel ik bij de laatste halverwege gestopt ben, toch twee hele leuke evenementen .  Jammer genoeg wordt de nacht trail in 2020 niet meer georganiseerd…. 

30 Maart 2019 ben ik samen met Jan naar de Belgische Ardennen afgezakt voor de “Trail L’Elchertoise Nobressart” van 50 KM. Een hele mooie trail met flink wat hoogtemeters, waar je voor een paar euro kunt starten.

Daarna in mei de “Woluwe trail”, die met 25 KM dus een vrij korte trail is, en dat was ook wel een leuke ervaring.

Op 23 Juni ben ik samen met Levi gestart voor zijn debuut op de “Halve Marathon Roosendaal“. Twee weken eerder had ik mijn teen gebroken, en dat in combinatie met de hitte maakte het een hele zware tocht, en uiteindelijk had ik 1u52 nodig. Niet trots op mijn tijd, maar wel heel trots op Levi die me nog gekopt heeft voor de finish!!

Op 7 Juli ben ik voor de tweede keer gefinished op  “de  kennedymars van Someren”  samen met Maaike. Zoals vorig jaar weer een hele leuke ervaring.

Daarna in September de “Ecotrail van Brussel”  een  ultratrail van 80KM die ik ruim onder de 10 uur finishte, en dus mijn eerste PR voor dit jaar.

In Oktober de “Zeeuwse kust marathon“, en twee weken later de  “Indian Summer trail” waar ik mijn eerste finish op de afstand van 123KM gehaald heb.

En wat eigenlijk het hoogtepunt had moeten worden, was de “Bello Gallico” 100 Miles ultratrail, maar hier moest ik op hetzelfde punt als vorig jaar opgeven vanwege diverse problemen. Uiteindelijk denk ik dat deze problemen ook te wijten waren aan het gebrek aan training. Buiten de wedstrijden waren de Lange duurlopen maximaal 33KM, en ook het aantal trainingen per week was gemiddeld 3 a 4 keer per week en dat is veeeel te weinig voor dergelijke wedstrijden.

Vooruitblik:

….ja……moeilijk…..
In ieder geval geen Norseman, want ook volgend jaar geen startplaats voor mij. Eerst helemaal herstellen, want de problemen met de hiel en lies moeten opgelost zijn voordat ik weer doelen uitkies die 100% fitheid vereisen. Hopelijk schieten er nog wel leuke wedstrijden over, want het lijkt of dat ultra’s en trail’s tegenwoordig ook zo populair zijn dat ieder evenement binnen korte tijd vol zit. Eigenlijk wel jammer, want je ziet dat sommige evenementen ieder jaar een stuk duurder worden, naarmate er meer inschrijvingen verwacht worden.

Belangrijkste doel voor mij is, om in overleg met Jan structuur aan te brengen in de trainingen, en dit te combineren met kracht training om blessures te voorkomen. Na de geplande zakenreis naar India hoop ik fit genoeg te zijn om weer helemaal de focus op nieuwe doelen voor 2020 te kunnen leggen.

Voor de problemen met mijn hiel, heb ik alvast een bezoek bij de podotherapeut gehad, en het plan is om zooltjes te proberen, en het wandelen volgend jaar veel geleidelijker op te bouwen. Met hardlopen wordt de druk anders verdeeld, en dit verklaard ook waarom ik er tijdens trainingen etc. weinig last van mijn hiel heb, zolang ik niet ga wandelen.

Helaas….een DNF (did not finish) na een dagje flink afzien. Hieronder het verhaal….

Zaterdag ochtend gaat de wekker al vroeg…1 uur had ik hem gezet zodat ik nog een bordje havermout weg kon werken voordat ik vertrok. De finish van de Indian Summer Ultra (123K) een paar maanden terug zat nog vers in mijn geheugen, en ik hoopte die 37KM extra er nog wel bij aan te kunnen plakken deze keer.  De voorbereiding was niet optimaal, en Jan moest helaas ook afhaken, maar ik had er alle vertrouwen in dat een finish er wel in zou zitten.

Het was iets voor drie toen ik arriveerde bij de start / finish en tevens het 4de checkpoint. Dus in alle rust mijn spulletjes gepakt en de nodige toilet bezoeken gedaan. Iets voor 4 de briefing, en daarna naar buiten voor de start. 

En zoals verwacht….stond het flink te regenen. Maar…de temperatuur was goed.

Ik vertrok heel rustig, en had bewust een loper uitgekozen die iets langzamer liep als dat ik eigenlijk zou willen, om zo in ieder geval niet te snel te starten. Na c.a. 10 kilometer besloot ik hem toch in te halen, en rustig de volgende 10KM tot het eerste checkpoint door te lopen.  Daar aangekomen een broodje kaas gegeten, en een plak cake en een suikerwafel weg gewerkt. Dat was de eerste keer dat ik tijdens een ultra normale voeding weg kon krijgen, dus dat voelde heel erg goed.

Het regenen was ondertussen gestopt, en nu alleen nog maar af en toe last van wat wind. Maar het parcours…..dat lag er een heel stuk zwaarder bij dan vorig jaar.

Daarna op weg naar checkpoint 2 (het 40KM punt). Ik had gehoopt dat het parcours er wat beter bij zou liggen, maar nog steeds grote stukken modder, waar je af en toe tot ver onder je enkels in weg zakte. Wel lekker voor 25 kilometer, maar daarna begon het voor mij toch wel een beetje eentonig te worden….

Het ging nog steeds goed, en aangekomen bij de 40KM nam ik tijd om mijn dropbag te pakken, en mijn gels etc. bij te vullen. Ook had ik de batterijen van mijn hoofdlampje alvast vervangen en een wrap genomen. Die kon ik ook zonder problemen wegkrijgen, dus qua voeding ging het super, want buiten de voeding bij de checkpoints had ik ook al 4 gelletjess weg gewerkt.

Dus vol goede moed ging ik weer op weg naar CP3, het 60KM punt. De eerste kilometers gingen nog lekker, maar zo rond de 50 kilometer begon het al een heel stuk zwaarder te worden, en besloot ik een klein stukje te wandelen. En dat viel tegen, want ik voelde direct flinke pijn aan mijn rechtse hiel.

Zo dus wat afwisselend hardlopend en wandelend door richting  de 60KM. Ondertussen nog een stukje van het parcours af gegaan, want door de storm was er een boom op een hoogspanningskabel terecht gekomen, en van de politie moesten we een stukje om lopen. Bij CP3 (60KM) had ik een extra fles gevuld want 1 liter was het vorige stuk net te weinig, Weer wat gegeten, en na een toilet bezoek weer verder op weg naar het 80 Kilometer punt. Ondertussen was de pijn aan mijn hiel erger geworden, en ook de grote teen die ik afgelopen Juni terug gebroken had begon wat pijn te doen.
Vrijwel zeker door het geglij door de modder, want tijdens de ISU heb ik er eigenlijk nauwelijks last van gehad

Dit stuk ging vele malen zwaarder dan vorig jaar, en ik moest flinke stukken gaan wandelen. Niet goed dus, want wandelen deed juist ook pijn vanwege de druk op mijn hiel. En zo rond de 70 kilometer ging het ook nog eens flink regenen. Ik begon de balans op te maken, en alhoewel ik me voor nam om pas te beslissen wanneer ik een tijdje in het volgende checkpoint zou zijn, geloofde ik eigenlijk al niet meer in een finish.

Mijn Garmin gaf aan dat er nog 5% energie in zat, en dat was nog wat meer dan bij mij. Niet veel later een shutdown en kort daarna stopte mijn horloge ook. Ondertussen kwam ik Irene en iets later Ivo tegen, en die lagen dus al zo’n 20 KM voor…onvoorstelbaar wat een kanjers!!

Het stuk tot het 80KM punt bleef maar duren, en het was eigenlijk alleen nog maar afzien, en dat kon niet de bedoeling zijn. Wandelen werd meer strompelen, en de stukken die ik hardlopend kon doen werden steeds kleiner. Loop ik normaal met een brede glimlach op mijn gezicht….nu bleken mijn lachspieren ook geblesseerd te zijn. T’is wat…

Om 10 voor drie liep ik het checkpoint binnen, en was dus al bijna 11 uur onderweg. Zoals ik me had voor genomen zou ik eerst tijd nemen voordat ik de tracker in zou leveren, om niet even later spijt te krijgen van mijn beslissing. Na een bord chili con carne, en na het aanschieten van verse kleding lag mijn besluit vast…..hier eindigt de tweede poging om de Bello Gallico te finishen.

Veel te veel afgezien, en veel te veel problemen. Verder gaan was deze keer geen optie, en ik heb ook nog geen minuut spijt gehad van mijn beslissing.

Resumerend…Ik heb de eerste 50KM genoten, en geloofde dat ik de 100 Mijl kon finishen.   Helaas daarna steeds meer afgezien, en halverwege uit moeten stappen… Ik moet dus nog een keertje terug 😉

In totaal 93 finishers, waar ik heeeeel veeeel respect voor heb!!! En niet minder voor de wandelaars die zowat een heel weekend in de weer geweest zijn!

Hopelijk gaat het mij volgend jaar lukken om ergens deze -voor mij ondertussen toch wel magische afstand- een keertje uit te kunnen lopen….

Ondertussen toch maar even bij de huisarts langs geweest(al veel te lang uitgesteld), en de diagnose is voorlopig hielspoor, maar dat komt niet als een verassing. Vrijdag even langs een podotherapeut, en daarna tijd nemen om te herstellen van de blessures…..

“Nothing hurts more than a DNF” ??

Bovenstaande quote is deze keer niet van toepassing. Als je de lat heel hoog legt, is de kans van slagen ook heel klein. Met een dergelijke afstand mag er gewoon niet te veel tegen zitten.

Weer een hele mooie ervaring rijker met fantastische mensen om me heen. Prachtig evenement, met geweldige vrijwilligers!!

Het vertrouwen stijgt….

De weersvooruitzichten worden gelukkig al wat beter en betrouwbaarder.
Het zou volgens de huidige berichten minder nat moeten worden, en iets minder koud, maar helaas voorspellen ze wel meer wind.

Vanochtend werd ik wakker met wat keelpijn, en het voelt als een opkomende verkoudheid. Maar afgezien daarvan voel ik me goed, en begin ik sinds een paar dagen te geloven dat het me wel eens zou kunnen lukken.

De kiespijn is weggebleven, en de pijn in mijn hiel en lies zijn ook minimaal, en dat laatste komt vooral omdat ik niet veel meer gelopen heb sinds afgelopen zondag.

En nu vooral proberen wat rust te vinden.
Vrijdag ben ik vrij, dus dan hoop ik uit te kunnen slapen want ik vertrek half 2 snachts richting Oud Heverlee.

Veder heb ik alles al zowat geregeld.
Qua voeding heb ik alles, en ook de overige zaken die mee moeten liggen al verspreid over de diverse drop bags en rugzak

Alleen voor de kleding ben ik er nog niet helemaal uit.
Ik denk dat ik ga starten met mijn regenjas aan als de buienradar regen voorspeld. Als dat zo is stop ik een gewoon loopjasje in mijn rugzak. Zo niet gaat de regenjas er in.

In de dropbags dan nog een iets dikker jasje voor halverwege, en op het 120KM punt een nog wat dikkere jas vooor de laatste 40KM.
Halverwege wil ik sowieso andere kleding aanschieten, en hier en daar wat anti schaaf gel aanbrengen want het zal met de te verwachte regen nodig zijn.

En dan maar hopen dat ik halverwege bij het 80KM punt geen problemen heb, want daar is de verleiding om uit te stappen het grootst. Als ik daar voorbij geraak, stijgt de kans dat ik ga finishen flink…….

Helaas zijn alle tegenslagen nog niet voorbij, want gisteren kreeg ik een bericht van Jan dat hij niet kan starten.Heel erg jammer voor Jan, want hij had er heel veel zin in.Hopelijk is hij snel helemaal hersteld van de problemen, en kunnen we in ieder geval vanaf begin 2020 samen  er weer tegenaan.Alhoewel…..zoals het er naar uit ziet zullen we Januari ook nog een maandje aan het klussen zijn, en ben ik in Februari nog een paar weken in India, maar…….afgezien daarvan….En…. ik moet sowieso eerst rust pakken na de BG, en de problemen aan mijn hiel en lies oplossen….

Zoals bij iedere grote wedstrijd, stijgt de spanning weer flink de week er voor.Maar bij een 100 mijl is het toch wel bijzonder, omdat (voor mij persoonlijk) de kans van finishen een heel stuk kleiner is dan bijvoorbeeld het finishen van hele triathllon.
Ik had na de DNF van vorig jaar als leerpunten meegenomen, dat ik een oplossing zou zoeken voor de:

-problemen met mijn voeten (blaren)

-rugpijn

-problemen met de voeding

…en verder voldoende zou trainen om de afstand aan te kunnen.
Ik denk dat ik de eerste twee problemen opgelost heb (geen blaren meer tijdens de laatste ultra’s, en ik hoop dat de rugpijn wegblijft met mijn Salomon racevest met soft flasks van voor in plaats van een waterzak op mijn rug).Het voeding’s probleem ging bij de ISU ook goed, en die heb ik zonder al te veel problemen kunnen finishen.Maar dat is geen garantie dat nu alles goed zal gaan, want de volgende problemen zijn er in de loop van dit jaar ondertussen bij gekomen:

-pijn in mijn lies

-pijn in mijn hiel

-en …….veel te weinig kilometers gemaakt.

Maar goed…..je doet zo’n 100 mijl vooral mentaal volgens de vele artikelen die ik ervoer heb gelezen, dus hopelijk mag dat geen reden voor een DNF zijn.De cut off tijden zijn erg ruim, dus daar ligt het ook niet aan. Het is meer de vraag of je er wel zo lang over zou willen doen.

Zondag ochtend heb ik mijn laatst langzame duurloopje gedaan, en dat voelde goed.Omdat de temperatuur mee viel was ik veel te warm gekleed, en de nieuwe rugzak had ik gepakt zoals hij volgende week omgehangen gaat worden..Dus vertrokken in het donker, en via de pannehoef terug naar Rucphen. Een rondje van 21KM, op een hele lage hartslag.Ik wilde het tempo lopen waarmee ik zaterdag zou moeten starten, maar dat valt niet mee, en liep toch nog  iets te hard.Uiteindelijk liep ik zowat dezelfde tijd als waar ik ooit mijn eerste have marathon (14 jaar geleden) mee finishte, terwijl nu juiste de bedoeling was zo langzaam mogelijk te lopen.
Dus…..het kan vriezen en kan dooien (letterlijk). Deze week nog proberen wat rust te vinden, maar dat zal ook niet mee vallen.

En….het weer……

De verwachting is niet best! Een hele dag regen bij windkracht 4 🙁

Helaas een beetje tegenslag afgelopen week.
Weer te weinig tijd om te trainen, en daar bovenop kwam ook nog eens flinke kiespijn.

De kiespijn begon eigenlijk al op dinsdag, met af en toe een stekende pijn.
Donderdag maar een afspraak gemaakt, en gelukkig kon ik vrijdag terecht.
Daar werd gelijk een kies aangepakt, maar later toen de verdoving uitgewerkt was, had ik nog steeds flinke pijn.
Maar goed….volgens de tandarts kon dit wel een paar dagen aanhouden, dus even afgewacht.

Zaterdag leek het iets beter te gaan, en was de pijn vooral na het eten.
Dus zondag besloten mijn lange duurloop te doen (32KM) en ook dat ging goed.
Maar toch kwam in de loop van de dag af en toe de kiespijn weer flink opzetten.
Helaas maandag een belangrijke afspraak in Brussel, dus ga ik proberen een afspraak te maken voor morgen, en dan wordt het probleem hopleijk goed opgelost.

Afgezien daarvan, ook nog steeds wat last van de pijn in de lies streek.

Gelukkig ook wat positief nieuws.
Vrijdag een nieuwe rugzak besteld, omdat ik vorig jaar flink last van mijn rug had tijdens de Bello Gallico.
Het is de Salomon Advanced Skin geworden (geel), omdat daar het gewicht goed verdeeld wordt, en deze bij heel veel testen als beste uit de bus komt.
Deze wordt geleverd inclusief 2 “soft flasks”, en dat betekend dat er veel minder water op de rug meegenomen heoft te worden als je daar gebruik van maakt.
Zondag dus gelijk deze uitgeprobeerd tijdens de lange duurloop, en het is me heel goed bevallen.
Ben erg blij met deze investering, en het drinken uit de flesjes is me ook heel goed bevallen.
Ik zit er over te denken mijn waterzak pas halverwege te gaan gebruiken, en tot die tijd zou 1 liter (of misschien nog een extra 500ml flesje in de rugzak) voldoende moeten zijn om de checkpoints te overbruggen.
De rugzak zit verder perfect, en sluit helemaal rondom goed aan.
Ook de vele zakken zijn goed bereikbaar….dus heel blij mee.

Dus zondag zowel mijn nieuwe HOKA’s als mijn nieuwe rugzak uitgetest.
En voor wat betreft de HOKA’s, lijkt het ook goed te gaan.
Geen blaren in ieder geval, en afgezien van een beetje zeurend gevoel in mijn rechtse kleine teen liep het goed.

Dus het plan is om de Bello Gallico te starten op mijn Inov8 trail schoenen, met in mijn rugzak 2 flesjes van 500ml water.
Dat moet zeker voor het eerste stuk van c.a. 20KM voldoende zijn.
Bij het wisselpunt zal ik dan 1 extra flesje vullen, zodat ik 15ooml bij me heb.

Eventueel zal ik dan halverwege wel/geen drinkzak extra meenmen, en van schoenen wisselen.
Dus qua plannen en organiseren begins alles een beetje vorm te krijgen.
Heb al een lijstje gemaakt van spullen die ik mee neem in mijn rugzak, en zaken die in de drop bags gaan.
Ook een voedingsplan ben ik aan het uitwerken, dus aan de voorbereiding mag het niet liggen.

Nou hopelijk snel (kies)pijn vrij, dan kan denk ik alleen nog maar het weer voor problemen zorgen…..

En dat zou volgens de huidige voorspelling een temperatuur van minimaal 3 en mximaal 7 graden moeten zijn, met af en toe een bui en windkracht 4. Alles bij elkaar vrij gunstig denk ik, maar uiteraard nog absoluut onbetrouwbaar.