Mijn tweede trail van 2019 zit er op, en wat voor een…….
Deze keer dus een nacht trail in Durbuy.

Zaterdag vertrek ik om kwart voor twee in de middag samen met Jan naar Durbuy in de Ardennen.
Op studio Brussel wordt gewaarschuwd voor sneeuwval, en er wordt een code Oranje afgegeven.
We vragen ons dus nog even af, of het wel verstandig is om te gaan starten, maar zijn het er over eens dat we gewoon gaan proberen, en kijken hoe ver we komen. Het is tenslotte een trail in Februari, dus je kunt van alles verwachten.

We komen op tijd bij de herberg aan, waar de start / finish is, en na het registreren etc. vinden we een “rustig” plekje om ons voor te bereiden.
10 voor half 6 gaan we de kou in, en precies 1 minuut over half 6 is de start.

Het is nog licht, en na een eerste klimmetje komt ook al snel de eerste afdaling.
Deze gaat erg lekker, en het vertrouwen stijgt met de minuut. Later blijkt afdalen in het donker echt een heeel stuk lastiger.

Na een half uurtje ongeveer is het echt donker, en heeft iedereen zijn lampje aan.
Dat blijft een prachtig gezicht, al die lampjes die je voor en achter je ziet, en tot nu toe geniet ik volop van het parcours.

Het is heel erg afwisselend, en er zitten flinke klimmen in, en afdalingen die ik vrij beheerst neem, omdat ik merk dat ik regelmatig bijna struikel.
Dat bijna struikelen gaat een keer of 10 goed, maar daarna is het prijs, en vlieg ik voorover tegen de grond.
De trail runners voor en achter mij vragen of het gaat, en ik probeer zo snel mogelijk weer de draad op te pakken.
Ik check mijn Garmin, en zie dat ik nog geen 10 kilometer gelopen heb, terwijl het lijkt of ik er al een halve nacht op heb zitten.
Maar goed…tijd is niet belangrijk, en ik vind het nog steeds erg leuk.

De kilometers gaan voorbij, en sommige klimmetjes worden al een echte uitdaging. Af en toe met handen en voeten zijwaarts proberen omhoog te komen, en gelukkig ben ik niet de enige die op deze manier probeert te klimmen. Daarna weer een heel mooi stuk, en van lieverlee begin ik de eerste post van 17KM te naderen. Het is een beetje open terrein, en het valt me op dat ik ondanks dat ze drijfnat zijn, gewoon warme voeten heb…

Bij de eerste post neem ik wat sportdrank, en wat rozijnen, en daarna pak ik nog een gelletje. En weer verder…
Eerst een flinke geleidelijke afdaling die heel lekker gaat. De kilometers gaan nu sneller, en er zitten ook minder lastige klimmen in.
De stukken waar sneeuw ligt gaan heel goed, maar de stukken waar het half gesmolten is blijven erg glad.
Ook hier ga ik, ondanks dat ik voorzichtig ben, een paar keer flink onderuit.
Een keer land ik op mijn linkerheup, en even later merk ik bergop lopend dat ik daar wat schade opgelopen heb. Stijle klimmen zijn best pijnlijk, dus ik neem hele kleine pasjes met de hoop dat het later beter gaat.

Bij de tweede post op c.a. 30K neem ik wat langer pauze. Even de waterzak bijvullen, en even een en ander van het “buffet” genomen.
De vrijwilligers zijn erg behulpzaam, en nadat ik ze bedankt heb, roep ik nog “tot straks”.
Het derde stuk begin ik toch te twijfelen of er wel een tweede ronde komt voor mij, en alhoewel het een ontzettend leuk parcours is, besluit ik dat het met deze omstandigheden iets te technisch is voor mij, en dat ik weinig plezier ga beleven aan nog zo’n rondje. Dus de knop om gezet, en weer verder.

Ook hier zitten hele mooie stukken in, maar het stijgen blijft toch een beetje pijnlijk. En afdalen wordt ook steeds moeilijker, omdat ik nu alleen loop, en door het wat wazige mistige zicht vrij weinig zie. Er zit ook nog een afdalinkje in, die ik praktisch glijdend neem, en wonder boven wonder toch nog verticaal kan beeindigen. Soms zit het mee….

Ook kom ik door een beekje, en denk bij mezelf…zo die rivier oversteek valt mee, maar iets te vroeg gejuicht, want die oversteek kwam pas net voor de herberg. Die was trouwens wel heel goed te doen en erg leuk. Daarna kwam ik bij CP3, dus eigenlijk halverwege, na zo’n 5u en 50 minuten, maar besloot het hier bij te laten.

Ondanks dat ik i.p.v. 86KM “slechts” 43KM gedaan heb, ben ik wel heel erg blij met deze ervaring.
Ik weet nu in ieder geval dat ik nog niet helemaal klaar ben voor een lange nacht trail in deze winterse omstandigheden.
Wie weet komt er nog wel een keer een moment dat ik nog een poging ga doen, maar voorlopig eerst flink wat trail kilometers maken om vooral de afdalingen wat onder de knie te krijgen.

Jan heeft wel de volle 86KM gedaan, en dat is weer een geweldige prestatie!!!

Het was weer een heel leuk avontuur, en zowel Jan als ik hebben genoten. Hele gezellige boel daar in de herberg, en qua organisatie en vrijwilligers weer super geregeld! Voorlopig de eerste maanden even niets gepland, dus moet nog even op zoek naar een leuke trail…

En…nog nooit zulke schone schoenen gehad na een trail! Die waren na het stukje rivier weer als nieuw, en zijn inmiddels al weer opgedroogd!