Nog een blessure

Download PDF

Helaas, was ik iets te optimistisch in mijn vorige post…..Ik ben weer opnieuw geblesseerd helaas  🙁

Hoe het exact komt weet ik niet.
Na het consult had ik de training weer opgepakt, en omdat het lopen heel erg goed ging, besloot ik ook wat harder te lopen. En de aanbevolen core-stability oefeningen had ik ook dagelijks gedaan.
Dit ging eigenlijk heel erg lekker, totdat ik vorige week zaterdag ochtend uit bed kwam met lage rugpijn (beetje hernia achtig, want ik had ook weer uitstraling naar mijn been).

Nu overkomt me dit normaal gesproken wel 1 keer in de 2 jaar, en kan ik dan wel voorzichtig door blijven trainen.Die zaterdag dus ook gaan lopen, ondanks de pijn, en het liep op zich nog vrij goed. Daarna op en neer naar Harderwijk in de auto.Thuis aangekomen, was de pijn een stuk erger geworden. In de avond een feestje, en heel de avond gestaan, maar aan het eind van de avond was e.e.a. wel verdoofd.Zondagochtend voelde ik pas goed dat het weer flink mis was.
Weer een geval van Ischias, maar de exacte oorzaak is me nog niet helemaal duidelijk.
Het heeft te maken met de tractie op mijn heup van een paar weken terug, of het heeft te maken met de oefeningen die ik gedaan heb.Ik vermoed eigenlijk zelf dat de oefeningen de oorzaak zijn……

Dus na vorige week zaterdag eerst besloten niet meer te hardlopen totdat het beter aanvoelde.
Ondertussen 2 keer gezwommen, in Etten Leur, en dat beviel goed. Niet druk, lekkere temperatuur en weinig chloor. Lang geleden dat ik zo fijn in een binnenbad heb gezwommen, en nagenoeg geen last gehad van mijn rug. Afgelopen vrijdag een rondje gelopen van c.a. 4KM, maar dat ging heel erg slecht. Totaal geen kracht in mijn linkse been, en daardoor is de cooordinatie helemaal weg. Zaterdag 60K gefietst, en daar merkte ik ook goed dat het linkse been niet goed mee deed. De gemiddelden lagen en stuk lager dan normaal, en staan op de pedalen was ook een raar gevoel. Eerste kerstdag samen met Maaike een rondje gelopen, en ook dat viel weer tegen. Gelukkig tweede kerstdag wel een uurtje flink intensief getraind op mijn Tacx trainer.

Dus…kort samengevat…de pijn valt mee, maar het krachtverlies in mijn linkse been is erg vervelend. Ik probeer weer zo snel mogelijk een bezoek bij de sportarts in te plannen, en doe mijn oefeningen tegen de rugpijn nu iedere dag. Hopelijk is dit ook snel opgelost, want……vanaf 2017 wil ik er weer volop tegenaan kunnen gaan, met de twee erg zware doelen in het vooruitzicht.

Het eerste doel, de Swissman dus al over c.a. 6 maanden.

Sportarts

Download PDF
Ondertussen ben ik naar de sportarts geweest, en ik denk dat we de oorzaak van de problemen in de bil en hamstring te pakken hebben.
Dat het met de val in Luxumburg te maken had, verwachtte ik al wel, en de conclusie was een Iliosacrale dysfunctie ontstaan door val met als gevolg hamstring- en gluteus medius hypertonie rechts, oftwel – in gewone taal – veel te hard op mijn heup geland, waardoor mijn bekken scheef stond.
De sportarts stelde voor het direct op te lossen, en dat vond ik uiteraard een heel goed plan. Eerst even gekeken hoe ver ik mijn been naar links en rechts kon bewegen, en daar zat een flink verschil (in graden) tussen links en recht.  Extensie heup links minder dan rechts heet dat. Daarna even diep inademen, en tijdens de uitademing werd mijn heup terug gezet. En dit een paar keer herhaald.
Daarna weer even gemeten,  en er was duidelijk verschil merkbaar met de eerste meting. De verschillen waren nagenoeg weg, en dat schept vertrouwen. Daarna nog wat oefeningen doorgenomen, en weer naar huis. Voor mijn gevoel een erg nuttig bezoek, en blij dat ik niet voor niets naar Amersfoort gereden ben.
Zaterdag hebben we een rustige duurloop gedaan, en dat voelde goed. Zondag weer voor de eerste keer na de val op een race-fiets. Het was mijn Cube, waar ik recent een tripple blad ingezet heb, want ik had sowieso al een vermoede dat ik weer zou starten aan een extreme triathlon. Dus een Cube aerium pro, maar zonder opzetstuur, en een shimano 105 groep met tripple bladje voor. Ik was erg benieuwd hoe het schakelde, en dat ging perfect! Goed afgesteld door Martens, dus hopelijk schakeld ie net zo goed tijdens de Swissman en Icon, want dan neem ik deze fiets mee. Mijn Carbon tijdritfiets heb ik zo lang verhuisd naar zolder, want ik veracht niet dat die in aktie komt dit jaar. Geen korte of vlakke wedstrijden in het vooruitzicht, dus trainen en wedstrijden op de Cube fiets.
Zomaar een kort stukje van 50KM gereden, maar geen last van mijn blessure, en heel lekker gefietst.
Deze week wel heel slecht begonnen, want had het zo druk dat ik niet kon gaan lopen afgelopen maandag, en da’s niet goed. Hopelijk kan ik het vandaag flinkk inhalen, want….ik heb er zin in! Voelt heel goed, nu het er op lijkt dat de blessure binnenkort weer weg is, en ook het trainen met van die mooie doelen in het vooruitzicht is een heel stuk fijner.
 Juni de Swissman Xtreme triathlon:
September de ICON xtreme triathlon
Ja…en dan binnenkort het zwemmen maar weer op pakken. Eigenlijk nog niet zo’n zin om in het binnenbad te gaan , en zeker niet zo laat op de avond door de weeks. En als het lekker weer blijft, dan ga ik liever fietsen op zondag dan zwemmen, dus weet eigenlijk nog niet zo goed wanneer ik weer ga.
En dan nog even tijd vinden om te gaan schaatsen. Mijn aanvraag om lid van de elfsteden vereniging (met startrecht) te worden is inmiddels op de post gegaan, dus hopelijk hoor ik snel bij de leden die mogen starten. Tot die tijd, zal ik het moeten doen met een wintertriathlon, maar dat lijkt me ook fantastisch. Zodra het te koud word om te fietsen, dan zal ik de ijsbaan op zoeken, en af en toe op de tacx trainer, want die heb ik ook weer opgesteld.

Ingeloot voor de Swissman :-) !!!!

Download PDF

Afgelopen vrijdag kwam er een email in mijn mailbox, afkomstig van het Swissman team.

Zaterdag zag ik het pas,  en had ik het mailtje pas geopend, en dat was net op tijd, want het bleek een kans te zijn om alsnog mee te kunnen doen met deze fantastische race. Er was namelijk een slot vrijgekomen, en hier moest ik voor zondag op reageren. Gelijk geregled dus, en en zondag ochtend kreeg ik het verlossende bericht dat ik er bij ben op 24 Juni. Uiteraard eerst wel even met Maaike overlegd, want het is niet niks, twee van dat soort wedstrijden in 1 jaar. En ook John op de hoogte gebracht, en gevraagd of hij ook voor deze wedstrijd als support-runner/coach/verzorger mee wil gaan.
Dus in tegenstelling tot 2016 wordt 2017 hopelijk weer een echt triathlon jaar, met twee evenementen die volgens mij gelijkwaardig zijn aan de Celt en Norseman. Die laatste wordt het het doel voor volgend jaar, want het zou toch wel heel mooi zijn om de 3 van de allxtri familie te kunnen finishen.
Maar daar zal het nog lastiger worden om ingeloot te worden, maar wie weet heb ik zoveel geluk met de loting als dit jaar.se
Dat veranderd het originele plan nogal….
De Swissman valt vrij vroeg, en daarvoor zijn er eigenlijk geen triathlon wedstrijden die intressant zijn om in te plannen voor die wedstrijd.
Terheijden/Meer of Oud gastel vallen allemaal in Juni, juist wanneer ik aan het taperen ben, of tijdens de wedstrijd.
Zwemlopen zijn te kort, dus beter die tijd gebruiken om lange afstanden te trainen.
Dus schiet er eignelijk alleen af en toe een ultraloop of een fietstocht over. Als het allemaal meezit, en de planning bij  Maaike laat het ook toe, kan ga ik in April mee als verzorger met Jan, en probeer ik de tweede helft zelf mee te lopen op Texel.
En……van Sinterklaas krijg ik een paar Viking noren, want de schaatsen die ik had zijn letterlijk in rook opgegaan tijdens de brand een paar jaar geleden.
Vanaf volgende week dus ook af en toe een schaatstraining, om in de winter toch iets wat lijkt op fietsen te doen, en ik loop met het idee rond om een wintertriathlon te gaan doen als me dit goed bevalt. Ultralopen zal dus vooral in het voor en het najaar gaan gebeuren. Helaas geen Zugspitztrail dit jaar, maar wie weet, misschien volgend jaar weer.
junior_1
Dus eerst mezelf helemaal focussen op de Swissman, en ik moet zeggen….ik heb weer heel erg veel zin om te trainen. Hopelijk werkt de blessure ook mee.
Nadat ik in Luxumburg flink afgezien heb op de fiets, heb ik mezelf voorgenomen om de eerstvolgende keer (en dat zal de Swissman dus zijn) er voor te zorgen dat ik een stuk gemakkelijker die bergen op ga.
Ik hoop het als volgt op te lossen:
-Andere fiets (met tripple voorblad/geen tijdrit stuur/geen aero bidon/geen ovale bladen)
-Minder gewicht (flink afvallen dus….)
-Beter getraind (dus veeel meer fietsen)
Maar allerbelangrijkst is om van mijn blessure af te komen, en er ook geen meer bij te krijgen.

 

Icon triathlon Livigno

Download PDF
Even een paar weken offline geweest, vanwege een Oracle cursus in India.
Deze keer was ik naar Dehradun gegaan, om de drukte van Delhi te vermijden.
Tegen verwachting in, bleek ik ook weer in een flinke drukke stad beland te zijn, maar gelukkig heb ik zaterdag middag en zondag nog even de gelegenheid gehad om een paar stukken van de Himalaya’s te verkennen. O.a. Mussoorie en de  Kempty falls, niet ver van Tibet, Kashmir en Nepal vandaan.
doon
Nagenoeg dus niet gesport, en dit was eigenlijk wel goed, om de aanhoudende blessure van mijn hamstring wat tijd te geven.
Na thuiskomst, direct een rondje gelopen, en het voelde al een heel stuk beter. Helaas kon ik me weer niet inhouden, en ging weer te hard van stapel, zodat na een half uurtje de pijn weer terug was. Gelijk een dag later een afspraak gemaakt bij de huisarts (want direct naar een sportarts schijnt niet meer te kunnen).
Even foto’s laten maken, en gelukkig was er op de recent opgelopen schade aan de ribben en schouders na, weinig verontrustends te zien. Geen slijtage, en alleen de vernauwing in de rug, maar die zit er al jaren. Mogelijk wel vanwege de val weer verergerd, dus moet mijn oefeningen weer gaan doen.
Afgelopen zaterdag een rustige duurloop gedaan met John en Rob, en dat voelde gelukkig weer goed aan. Het herstel lijkt dus de goede kant op te gaan, en dat moet ook want……..mijn hoofd doel voor 2017 is inmiddels bekend!!! Het is de Icon triathlon op 2 September:
ICON is a full distance extreme triathlon, a great sport performance, But It will be for all of you above all a special occasion to get emotional and feel part of an unique experience. We haven’t chosen the location by chance. Livigno and its Alps are a unique destination in the world thanks to its charm and magic. They are the perfect place for a great sport performance and to live a surprising experience. The Alps have always been an icon. Epic climbs have written the history of world cycling, extraordinary backbone of Europe, shelter from the Northern winds and location of extraordinary achievements in the history of the world alpinism. Here you will find alpine lakes, big passes, epic climbs that have written the history of world cycling, you will experience the massive glaciers of the Alps and the magic of the finish line under a night sky that only here is so dark and bright at the same time. You’ll find yourself in such a fascinating world that you thought it could possible only in your best dreams. Once you cross the finish line, you will be amazed by the awesome beauty of this place and you will feel emotional feeling deeply part of this magic.
0954-dsc_7615-1030x688 0316-dsc_6973-1030x688 0289-dsc_6946-1030x688
I drew the routes of ICON having clearly in mind the idea of building a race with no equal in the world for its beauty and epic locations. The 3.8 km swim will lead you to dive into the waters of Lago del Gallo, an alpine lake that in the early days of September records temperatures between 16° and 18°. During the 195 km of the bike leg, you will conquer the top of the most famous mountain passes: Forcola, Bernina, Fuorn, the legendary Stelvio pass with its 48 hairpin bends and 2,757 meters high and Foscagno pass. The running course made of 42.2 km will take you to run in the lunar landscape of the great valley of Livigno. With the support of your team, you will run the last 15 km up to the finish line at the 3000 meters of Carosello. It will not be an easy race considering its technical difficulties and you will need to prepare it with care and dedication, without underestimating any aspects. If you are brave enough to take part to the race, you will live unique unforgettable emotions. The race will unveil your most venerable aspects, but you may find yourself amazed of your resilience and your capacity to overcome huge difficulties.

Indian Summer Ultra

Download PDF
Vrijdag middag rond 2 uur zijn Jan, Misja en ik naar Rolde (een dorpje vlak bij assen) vertrokken voor de Indian Summer Trial.
Na een beetje oponthoud kwamen we aan bij de camping, waar we een 4 persoons sta-caravan hadden, op zo’n 50 meter van de start.
Gelijk het startnummer maar even opgehaald, en de drop-bags klaargemeaakt. Achteraf bleek dat we die pas zaterdag in konden leveren, dus we waren ruim op tijd.
Hierna even wat gegeten, en een paar biertjes gedronken (Grolsch bokbier), en op tijd weer naar bed.
Rond half 5 was ik wakker, en om kwart 5 heb ik de koffiepot alvast maar aangezet. We zaten dus goed op tijd aan het ontbijt, en dat smaakte goed.
6 uur werden we weg geschoten, voor de eerste editie van deze trail.img_2912Heel rustig liepen we weg (dachten we), maar dat bleek voor zo’n trail toch al een aardige snelheid te zijn, want ondanks het best wel pittige parcours hielden we de eerste 21KM zo’n 6 minuten per kilometer aan. Helaas rond de 18KM stootte ik mijn voet tegen een boomstronk, en dat was het moment dat mijn hamstring van gewoon pijnlijk weer naar erg pijnlijk ging.
Een kilometer later heb ik Misja gezegd door te gaan op zijn eigen tempo, zodat ik even iets rustiger kon gaan lopen, met de hoop dat de pijn wat minder zou worden. Gelukkig was dat ook zo, en na post 1 ging ik weer vol goede moed op pad. Vrijdag hadden we de kaart goed bekeken, en daar bleek post 2 een goed punt te zijn om uit te stappen, en na zo’n 30 kilometer besloot ik dat het inderdaad bij c.a. 43KM zou blijven vandaag.
et3
Dus de knop om gezet, en de illusie om 100K te finishen (laat staan 125) had ik nu definitief opgegeven. En dan wordt het een heel stuk relaxter allemaal.
Ondanks de blessure toch heel lekker getraild, door een zeer mooi en afwisselend gebied. Onderweg uiteraard hunnebedden gespot, en af en toe nog een foto genomen. Ook zo nu en dan  een praatje met collega hardlopers gemaakt, en nog even hulp verleend bij een MTB-er die vol op een slagboom reed.
Normaal gesproken had het dus de wedstrijd van het jaar moeten worden, maar door blessures, en veel te weinig trainingsuren, had ik mijn plannen al een poosje terug bijgesteld.
Het doel zou worden om zo ver mogelijk te komen zonder al te veel pijn. Dat bleek dus 43KM te zijn. Niet veel in verhouding met de totale wedstrijd, maar toch een marathon, en dat is gezien de omstandigheden eigenlijk nog best ver.
Na het douchen terug naar de start gegan, om de finishers aan te moedigen. Jan kwam als eerste binnen bij de 125KM(maar volgens de Suunto van Jan 130KM), in een geweldige tijd van 11u46!! (de nummer 2 kwam anderhalf uur later, en de nummer 3, 3 uur later binnen). Ook Misja had zijn tijd op de 100KM flink verbeterd, dus we waren allemaal heel erg tevreden. En…het allerbelangrijkste…..het was erg gezellig, en ik denk dat ik nin ieder geval de blessure niet verergerd heb. Komende maanden maar eens proberen helemaal te herstellen, en de wedstrijden voor volgend jaar plannen.
Zondag direct dooregereden naar Etten Leur, om Maaike, Rob en Wanny aan te moedigen. Daarna een paar trappisten bij “de Butler”…..

Iets verbetering

Download PDF

Tja….ondertussen ben ik nu dus al ruim een maand geblesseerd. Dus heb ik ook veel minder getraind, wat de conditie en het gewicht niet ten goede komt. Omdat ik afgelopen maandag nog steed pijn had, heb ik besloten om meer rust te nemen, en ook bij de fysio aangegeven dat ik tot na de wedstrijd stop  met de behandeling.

Zaterdag ga ik dan nog een paar uurtjes lopen, en hopelijk voelt dit al beter aan.Daarna nog een weekje heel erg rustig aan, en dan tijdens de Indian summer trail maar eens kijken hoe ver ik kom.De verwachtingen zijn niet ver, dus het kan alleen maar mee vallen. Ik laat in ieder geval mijn weekend er niet door verpesten, en probeer in de kilometers die ik kan maken er van te genieten. Na de IST eerst eens goed herstellen. Er komt nog een periode aan van c.a. 10 dagen min of meer verplichte rust, omdat ik dan weer in India zit.

swissman_03

Maar….om toch een beetje de moed er in te houden ben ik al volop bezig met de plannen voor volgend jaar. Sowieso wil ik weer een keer aan een extreme triathlon mee gaan doen, en ik heb een paar hele mooie gezien. Eerst probeer ik in te loten voor de Swissman, en misschien wel voor de Norseman. Wanneer dit niet lukt, de Austriaman, of de Icon in Livigno. Die laatste is volgens mij de extreemste, (zwemmen op grote hoogte, fietsen 195KM met o.a. de beklimming van de Stelvio, en een heel zwaar loop parcours), maar valt qua planning wat vervelend (begin September).

Race Description

Start
The start is from the south-west beach of Lago Gallo in Livigno next to the T1

Swim
3.8km in Gallo Lake in Livigno.

In the last few years, at this time of the year, the water temperature ranged between 16° and 18°. Wetsuit and neoprene cap will be compulsory, neoprene socks and gloves (not webbed) are strongly recommended.During the briefing, modalities of the start will be defined in details.

Bike
195 km with approximately 5000m of elevation gain, crossing into the neighbouring Switzerland. You will start in Livigno (1815m above sea level), climbing up to the Forcola pass (2315m). The course takes then athletes in Switzerland to climb the Bernina Pass (2323) cycling down to St. Moritz and Engadina, continuing until Zernez. You will climb then up to the Fuorn pass (2149m), descending to Val Mustair, and finally coming back to Italy. Once arrived in Prato at Stelvio, athletes will face another climb with 48 hairpin bends, until you get to the Stelvio Pass (second highest pass in Europe, 2757m). You will go down to Bormio and continue till Foscagno pass (2291m) arriving at Trepalle of Livigno where T2 is located.

Run

It is made of 42.2 km with departure from Trepalle at Livigno and arrival in Carousel 3000m.

Mocht ik een dergelijke late extreme doen (September), dan wil in Juli misschien de Frysman (lijkt me ook een mooie hele triathlon) doen, om eens te kijken of ik mijn PR nog wat bij kan stellen. Of een mooie ultraloop! Ik heb bijv. op de Zugspitz nog wat goed te maken, maar zou ook nog wel eens een 100 mijler of meer willen doen, maar moet dan wel echt serieus gaan trainen voor dat soort afstanden. De komende maanden gaan dus spannend worden, omdat ik benieuwd ben hoe de lotingen uit gaan vallen.

De “vrije tijd” die ik had, vanwege de vervallen trainingen, heb ik wel nuttig besteed. Ik heb besloten mijn Cube weer op te bouwen(het deukje in het frame is niet zo groot), maar dan met een tripple (shimano 105) groep. In Luxemburg heb ik gemerkt dat ik met de dubbel die op mijn tijdritfiets zit, iets te kort kwam, en niet lekker de heuvels op ging. Volgend jaar dus een van de triathlons die allen gemiddled zo’n 5000 hoogtemeters hebben, en daar heb ik zo’n tripple blad hard nodig, en ook een normaal stuur i.p.v. een tijdrit stuur. De red-bull tijdrit fiets blijft zoals ie is, met een dubbel, ovale tandwielen en een tijdritstuur, zodat ik die kan blijven gebruiken bij vlakke wedstrijden. De Cube is zo goed als klaar, en voor het laatste stukje moet hij nog naar Martens, zodat de versnellingskabels gemonteerd en afgesteld kunnen worden. Daarna gaan er andere wielen in, en gaat ie voorlopig op mijn Tacx trainer.

6703_groep

 

Helaas….nog een blessure :-(

Download PDF

De ribben en schouder beginnen steeds beter aan te voelen, maar nu heb ik ondertussen weer een andere blessure. Na de singelloop heb ik flink last van mijn hamstring  (rechts), en vorige week kon ik er nog wel een duurloopje mee doen, maar mijn lange duurloop van afgelopen zondag moest ik vroegtijdig stoppen (op nog geen 20KM ipv de geplande 35KM).

Ik was samen met Michel de Rucphense bossen in gegaan voor een hele rustige duurloop, maar na 13KM begonnen de problemen. Mijn hamstring begon steeds meer pijn te doen, en ik besloot op tijd te stoppen. Nadat ik uit bad kwam, deed mijn been heel erg pijn, en ook op maandag was er niet veel verbetering. Ik heb gelijk een  afspraak gemaakt bij de fysio, en kon gelukkig maandag avond al terecht.
Daarom deze week alweer een verplichte rustweek, en hopelijk kan ik dan a.s. weekend nog een keer een lange duurloop doen (liefst twee, een op zaterdag en een op zondag).
 hamstr
De kans dat ik de volle 125KM uit ga lopen over minder dan drie weken neemt met de dag af.
Ik wil sowieso starten, en dan maar proberen zo ver mogelijk te komen.
Zoals ik me nu voel zou de marathon afstand al mooi zijn, maar wanneer de hamstringklachten over zijn, dan moet ik een heel stuk verder kunnen komen.
sman
En vanaf 6 NNovember kan er weer ingeschreven worden voor de Swissman.
Hopelijk gaat het deze keer lukken!!!

Halve marathon

Download PDF
Zondag half 12 ben ik de auto ingestapt met Michel, en daarna heb ik John en Jan opgepikt voor de halve marathon van de Singelloop. Rob kwam zelf op de fiets. We mochten meedoen met DRV, als bedrijventeam aan de singel loop, dus dat was alvast mooi meegenomen!
Of het verstandig was om te starten weet ik niet, omdat ik nog steeds erg veel last heb van mijn ribben en schouder.
Afgelopen donderdag heb ik nog flink afgezien tijdens een duurloop van 13KM, waar ik nauwelijks sneller dan 6M/KM kon lopen.
Maar daarna rust gehouden, en voor mezelf besloten om gewoon uit te stappen wanneer het niet gaat, en er vooral een goeie training van de maken.
Nadat we omgekleed zijn, nemen we nog een bak koffie bij Lades (door DRV als uitvalsbasis uitgekozen voor alle 130 lopers die voor hun aan de bedrijvenloop mee doen).
We wandelen op tijd naar de start, en kunnen redelijk voorin staan. Om twee uur worden we weg geschoten, en is de wedstrijd begonnen. Na de eerste kilometer check ik mijn horloge, en zit zo rond de 5 minuten per kilometer. De kilometers erna wordt het gemiddelde 4u45 per kilometer. Gelukkig heb ik niet al te veel last van mijn ribben, en is het vooral het gebrek aan voorbereiding (zowat geen enkele snelheidstraining gedaan dit jaar) de belangrijkste reden van het afzien.
singell
De 10K gaan in c.a. 48 minuten. Niet snel, maar gezien de omstandigheden ben ik al lang blij dat ik nog in de wedstrijd zit. Ik heb al wel gemerkt dat het heel diep ademhalen met de gekneusede ribben steeds vervelender is, en vanaf KM 13 zie ik de tijden per kilometer omhoog gaan (en de snelhied omlaag dus….).
Maar van de andere kant vliegen de kilometers voorbij, en dit komt denk ik omdat ik tegenwoordig veel langzamer train dan dit tempo.
Een paar kilometer voor de start komt de pacer van 1u45 me voorbij, en ik blijf erbij hangen, Nog even later finish ik, op 1u46, dus de pacer is waarschijnlijk 1 minuut later gestart. Boeit natuurlijk ook helemaal niet, want ik heb lekker gelopen, in een geweldig evenement. Flink verval dus in het tweede stuk, maar erg tevreden dat ik hem zonder veel problemen heb kunnen finishen.
singelloop
Na de wedstrijd nog gezellig nog wat gegeten, en gedronken. Daarna zijn we nog flink nat geregend op weg naar de auto…En toen een lekker warm bad!
Hele leuke dag gehad, en alles was perfect geregeld door DRV!
Tja…..en nou op weg naar mijn hoofd doel voor 2016….de 125KM Indian Summer trail.
Eind deze maand gaat het gebeuren. Eigenlijk valt het best mee……..het is maar 6 keer de halve marathon afstand, (alhoewel…3 marathons……)

Nog niet fit

Download PDF
Na de crash van vorige week doet alles nog steeds een beetje pijn 🙁
Tijdens het trainen, heb ik onder andere problemen bij diep ademhalen of wanneer ik begin met hardlopen.
Ook omdraaien in bed etc. is nog steeds vervelend, en af en toe is opstaan ook een flink probleem.
Maar gelukkig gaat het iedere dag wel wat beter, en vooral de schouder lijkt sneller the herstellen dan ik had verwacht.
De ribben is het grootste probleem. Bij onverwachtse bewegingen, niezen etc., of vaak wanneer ik gewoon opsta vanuit een stoel of i.d. dan krijg ik erg pijnlijke steken in mijn rug.
Maar desondanks heb ik toch een paar keer redelijk kunnen trainen. Ik heb voor mezelf besloten in deze staat niet verder dan 22KM te trainen.
Afgelopen vrijdag, zaterdag en maandag een training gedaan van tussen de 18 en 22KM. De training van maandag ook wat op snelheid getraind, en de tweede helft op 5:00M/KM geprobeerd te lopen.
Helaas dinsdag opgestaan met een beetje griepachitge/verkoudheidsachtige verschijnselen, en dit gooide mijn plannen om woensdag een duurloop van >30K te doen flink in de war. Dus toch maar besloten rust te houden, en misschien is dat voor de overige blessures ook wel goed.
En dan zondag de singel loop…. Na een goeie warming up, moet het zoals het er nu bij staat wel lukken, maar het zal een erg beroerde tijd worden.
Wordt dus een tempo training, maar wel leuk om als team deel te kunnen nemen.
21371085824_afb7460a07_o
Eigenlijk kijk ik al verder vooruit, en de conclusie is dat ik voor de 125KM trail eind oktober wel flink te kort ga schieten v.w.b. de lange duurlopen.
Met nog 2 weken standby voor die tijd, en in totaal iets meer dan een maand, gok ik nog c.a. 3 duurlopen van tussen de 3 en 4 uur te kunnen doen.
In ieder geval een weekend proberen een B2B training van zaterdag en zondag een duurloop van >3 uur.
Dus ziet het er eigenlijk wel naar uit dat ipv 125KM het uitlopen van de 100KM een mooi streven is, en dat de langere afstanden in 2017 moeten gaan gebeuren.
Ik heb al een paar mooie 160KM trails gezien, en ook de legends trail behoort tot de mogelijkheden. Zal vooral afhangen van de loting voor de Swissman.
Of wat mogelijk ook zou kunnen is de  Austria Extreme triathlon. Als ik de “Did not finish” rate bekijk, valt hier iets minder dan de helft uit, dus ziet het er naar uit dat het de extreemste van het stel is….
Registreren kan van 18 – Nov tot 2 December, dus mogelijk weet ik dan al of ik wel/niet voor de Swissman ingeloot ben.
aecenese

Eislek Duathlon Luxemburg

Download PDF

Vrijdag middag 13:00u vertrokken Marcel en ik op weg naar Eselborn in Luxemburg voor de Eislek duathlon. Dit was het plaatsje waar we overnachten, vlak bij Clerveaux, het stadje waar we Zaterdag hoopten te finishen. Na het volgen van wat speciale instructies (inrijden in een weg waar het verboden is in te rijden) kwamen we bij de villa, waar we het weekend mochten Logeren. Ik was al heel erg gelukkig dat ik mee mocht doen (perfect geregeld door Joop, en Lucien – de Sponsor!), maar daarbij nog eens een verblijf waar we in de watten gelegd werden door de familie Rozendaal was helemaal geweldig!

20160916_183548

Na aankomst hebben we eerst even een La Chouffe biertje gedronken, en het was al vrij snel heel erg gezellig. Daarna even de startnummers opgehaald, en de briefing bijgewoond, waarna we bij de plaatselijke italliaan de koolhydraten goed bijgevuld hadden.

20160916_184430

Toen de spulletjes in orde gemaakt, en op tijd de wekker gezet (kwart voor zeven…uitslapen dus in vergelijking met een hele triathlon).

dscn1032

Zaterdag – race dag;Marcel reed ons (na een snelle opfris-cursus automaat rijden) naar de wisselzone bij het stuwmeer. Nadat de fietsen “gerackt” waren, en de tassen op hun plaats hingen stapten Joop en ik de bus in die ons naar de start bracht voor het eerste onderdeel. 5KM lopen dus i.p.v. 1.9KM zwemmen.

dscn1039
Kwart voor 11 werden we weggeschoten, en het leek erg op de start van een normale 5KM wedstrijd, want iedereen vloog er vandoor. Ik hing met mijn tong op mijn schoenen in de achterhoede, en met zo’n 23 min op 5KM stapte ik erg tevreden de wisselzone in. Het leek wat dat betreft een normale triathlon, want ook nu hoefde ik bij de wissel niet lang naar mijn fiets te zoeken, want er hingen er niet veel meer.De meesten waren al aan de eerste beklimming begonnen.

cbb5a50dbc3709cab1adc70232ee7e05

 

 

Eenmaal op de fiets merkte ik al gelijk dat ongetraind een helling van 11% beklimmen die ook nog eens blijft duren niet goed is voor het zelfvertrouwen. Als er daarna ook nog een technische afdaling volgt, waarin ik me zwaar remmend afvroeg of ik geen reserve remblokjes mee had moeten nemen, had ik al snel in de gaten dat een goeie fietstijd er niet in zou zitten. Sterker nog….tijdens de briefing moest ik nog erg lachen om de cut off tijd die vastgesteld was op 20KM/u, maar hier was ik er het eerste stuk nog maar nauwelijks bovenuit gekomen.

dscn1046

Nadat ik dit verwerkt had, begon ik te wennen aan het parcours, en langzaam veranderde het afzien in genieten van de omgeving, en van de mooie afdalingen.
Gesteund door het prachtige weer, en de geweldige supporters (Marcel, Fred, Trijnie, Theo en Oma Rozendaal die op 89 jarige leeftijd ook heel de dag van de partij was!!) begon ik er steeds meer plezier in te krijgen. Op een gegeven moment zag ik in de verte de Luxemburgse “Alp Dhuez” met bovenop de vele supporters en de verzorginspost. Iets dichterbij zag ik dat het flinke lange stukken vrij steil omhoog waren, en met veel moeite kwam ik een tijd later boven. Daarna stukjes dalen en klimmen, en toen een lange afdaling zonder al te veel bochten. De snelheid liep flink omhoog, tot plotseling iemand van de organisatie begon te gebaren dat het gevaarlijk was. Zodra ik mijn remmen indrukte begon mijn stuur flink te zwabberen, volgens mij omdat het wegdek hier ook flink beschadigd was. Ik kreeg het niet meer bijgeremd, en in een fractie van een seconde lag ik in de berm. Flinke pijn in mijn nek/schouder en rug, maar ik stond al vrij snel weer overeind.

Mijn eerste gedachte…..einde wedstrijd, en wachten op de bezemwagen. Maar even later eerst maar eens gecheckt hoe de fiets er bij stond. Allebei de wielen liepen aan, en moesten even opnieuw ingespannen worden. Verder stond alleen (het beschadigde) stuur scheef, en later bleek ook het schakelen wat problemen te geven. Dus weer terug op de fiets gestapt, en voorzichtig aan het laatste stuk begonnen. Balen van de val, maar tegelijkertijd erg gelukkig dat ik het er nog zo goed vanaf gebracht had, kropen de kilometers voorbij, Na een heel stuk klimmen kwam ik weer op een punt waar de supporters me op stonden te wachten. Gelukkig, want door de val was ook mijn bidon leeg gelopen. Even de situatie uiteglegd, en gelijk wat water aangenomen van Marcel en Fred, ging ik de laatste 10KM in die gelukkig vooral omlaag gingen. Klimmen deed namelijk best pijn in mijn rug, en staan op de pedalen ging ook niet meer zo lekker.

In de wisselzone een Redbull gepakt, en omdat ik ondertussen zowat als laatste aan het loop onderdeel begon, vroeg ik me af of het verstandig was om door te gaan. Daarom besloot ik om het eerst maar eens een rondje aan te kijken. Het lopen viel heel erg tegen, en de stukken bergop deden een beetje pijn, en diep ademhalen ook, en ik was uitgeput van die zware fietstocht. Dus werd het een combinatie van stevig doorwandelen, en rustig joggen. Af en toe werd ik vergezeld door Trijnie op de MTB, die afwisselend Joop en mij van de nodige peptalk voorzag, wat uiteraard in zo’n fase van de wedstrijd helpt om mentaal de zaak op orde te houden.

dscn1059 dscn1060 dscn1062 dscn1063

Uiteindelijk na c.a. 7 uur kwam de finishboog weer in zicht, en na een paar high fives, werd ik door de organisatie onthaald als iemand die een podiumplek gelopen had. Top!! Nog even een medische check, en de schouder en ribben werden nog goed nagekeken door de dokter. Het advies was om hier maandag mee naar de huisarts te gaan.

Na een douche, hebben we lekker gegeten (er was heel erg goed voor ons gezorgd!!), en hebben we nog wat gedronken. Nauwelijks geslapen, want met de combinatie gekneusde ribben, gekneusde schouder, blijft alleen plat op je rug liggen over. Maar ondanks de val, een heel erg mooi weekend gehad, in een heel goed gezelschap!!

Ondertussen bij de Dokter geweest, en naar de fysio. Ribben en schouder zijn wat gekneusd, maar moet goedkomen. De fysiotherapeut heeft e.e.a. goed ingetaped, en slapen gaat ook een heel stuk beter. Ik verwacht zelf eind deze week weer wel te kunnen gaan hardlopen op zachte ondergrond.

Eislek triathlon –> duathlon

Download PDF
Zo….de vakantie is nu (helaas) definitief voorbij.
Hele mooie weken gehad, en heel veel gewandeld in o.a. Duistland, Oostentijk en in de Vogezen(in de buurt van Gerardmer, bekend van de triathlon die daar jaarlijks gehouden wordt).
Tijd om weer wat gewicht kwijt te raken, en om er volop tegenaan te gaan, want het bourgondische leven van de afgelopen maand heeft me niet veel goed gedaan….
Afgelopen zaterdag ben ik alvast begonnen met een duurloop van ruim 33KM, die wel lekker ging.
Zondag ben ik nog met Maaike gaan wandelen, en tijdens deze wandeling ben ik gebeten door een paar Dazen.  Resultaat….4 flinke bulten op mijn rechtse been, en een flike bult op mijn schouderblad, want ik ben super allergisch voor die dazenbeten. Maandagavond dus even getwijfeld of het verstandig was om ver te lopen, maar nadat ik een paar kilometer weg was, had ik niet veel pijn meer. Het rondje werd 17KM, en toen ik stopte voelde ik mijn achillespezen + kuit heel erg goed, maar afgezien daarvan wel een prettig gevoel.
Dinsdag bleek tijdens de controle bij de tandarts dat mijn kies linksboven getrokken moest worden omdat 1 van de wortels afgebroken was….Omdat ik een hele lijst met zaken mee gekregen had waar ik op moest letten, en dingen die ik wel/niet mocht doen, leek het me niet verstandig om die avond te gaan trainen.
Woensdag een snelle 9KM gedaan, want het was vrij heet, en ik had voelde me nog steeds niet helemaal fit.
Normaal gesproken was ik nu volop in de weer om me voor te bereiden voor de hele van Almere, dus het voelt wel een beetje raar om er deze keer niet bij te zijn.

Logo_header_220x150

Ondertussen zag ik dat de Eislek Triathlon in Luxemburg omgezet is naar een duathlon in verband met blauwalg. In mijn geval misschien gunstig omdat ik dit jaar nog nauwelijks gezwommen heb. Van de andere kant wel erg jammer, omdat het dus geen triathlon meer is, maar een duathlon, terwijl ik dit jaar in ieder geval minimaal 1 triathlon wilde doen. Dat zal dan volgend jaar pas worden, maar hopelijk wordt het dan de swissman……..

swm
SWISSMAN 2017 takes place on June 24, 2017. The registration opens end of October 2016.

Weer bezig

Download PDF
Na de vakantie van ruim een week, ben ik weer begonnen met trainen. De “rust” had me goed gedaan, want alhoewel ik wat zwaarder woog, gingen de trainingen mij erg goed af zo kort na de vakantie.
Het fietsen ging erg lekker, en ook de looptrainingen maandag (10K) en dinsdag (16K) gingen goed. Beiden op een tempo van c.a. 5M/KM, dus al een behoorlijk tempo voor een training. Helaas moest ik hier een dag later voor boeten. Tijdens de training met John/Rob en Michel voelde ik al heel erg snel mijn linkse hamstring opspelen. Normaal gesproken gebeurd dit wel vaker, maar dan loop ik het er weer wel uit. Deze keer bleef het erg gevoelig, dus gelukkig bleef het tempo vrij laag, zodat ik niets forceerde.
Na woensdag belsoten om niet meer te trainen, en mijn benen rust te geven, en te voorkomen dat een blessure onstaat. Dit heeft geholpen want zondag ochtend (na 3 dagen rust dus) liep het ontzettend lekker. Het begon wel slecht, want ik had het flink in mijn rug. Waarschijnlijk vanwege de verhuis van Rob, want af en toe heb ik toch veel te zwaar getild. Flink schrikken dus, want wanneer het echt weer te veel geforceerd is, weet ik uit ervaring dat ik daar weken, misschien zelfs maanden last van heb. Gelukkig liep het na een kilometer of 5 beter, en ondanks mijn standby dienst, kon ik een mooie ronde van 27KM doen. Niet verder dan c.a. 5KM van huis geweest, maar toch een mooie route kunnen doen. Ik moest helaas op tijd terug zijn, om een installatie te doen, anders had ik er nog wel wat kilometers aan vast geplakt.
lopen27k
Maandag toch voor de zekerheid maar weer rust genomen, en vandaag staat er een zwemtraining op het programma.
Morgen maar weer eens kijken hoe het lopen gaat. Nog een kleine 15 weken voor de ultraloop van 125KM, dus ik heb voor mezelf besloten om de trainingen vooral op deze ultraloop af te stemmen, en niet specifiek voor de Eislek triathlon meer te gaan trainen, op wat Zwem en fiets trainingkjes na. Fietsen en zwemmen zijn er dit jaar gewoon praktisch helemaal bij in geschoten, dus ik probeer in ieder geval nog zo veel te trainen dat ik zonder problemen de afstand uit kan doen. Vanwege de zwaarte van het parcours stel ik me qua eindtijd toch geen richttijd. Gewoon lekker een triathlon in een mooie omgeving finishen is het doel, en dan volgend jaar maar weer eens kijken of ik een mooie hele kan doen.
SM_raceplan_2015
Ik hoop eigenlijk dat het de Swissman gaat worden, of heel misschien schrijf ik wel me in voor de Norseman.
Omdat je voor beiden uitgeloot moet worden, blijft het voorlopig onzeker. Van de andere kant vind ik de ultra trail’s ook geweldig, dus ik ben er nog niet helemaal uit. Terug naar de Zugspitz om mijn DNF van dit jaar recht te zetten zou ook heel goed kunnen, maar er zijn natuurlijk ook genoeg andere mooie. Moet geen probleem zijn, nu ik weet wat ik kan verwachten….Nog even goed over nadenken dus, want inschrijven moet voor de triathlons al binnen een paar maanden gebeuren.
Ik heb ondertussen ook genoeg punten verzameld om de 100K versie van de UTMB te kunnen doen.
ccc
 Profil_CCC_2016

Vakantie

Download PDF

Afgelopen weken een korte vakantie gehad.

Levi was naar Bulgarije, en Randy naar Italie, dus Maaike en ik besloten dit jaar niet te ver weg te gaan, en lekker te gaan wandelen.

Na de Zugspitztrail ben ik helemaal weg van de bergen, en vandaar dat ik met Maaike naar het zelfde gebied wilde gaan om wat bergwandelingen te gaan maken. Eerst een paar dagen naar Duitsland (Ellens-poldersdorf bij de Moezel), en daar o.a. een wandeling gemaakt met daarin de grootste touwbrug van Europa.

e3

 

Van daaruit naar Berwang in Oostenrijk.Een mooi dorpje wat ongeveer op 1000 meter hoogte ligt, en waar je uitkijkt over de Zugspitz. Toen we daar aankwamen hebben we een flinke onweersbui gehad, maar gelukkig is voor de rest het weer heel erg mee gevallen. Het hoogtepunt van dit verblijf was toch wel om de mooie berg Thanneler te beklimmen:”Der Thaneller (2341m) ist ein sensationeller Aussichtsberg in den Lechtaler Alpen bei Reutte.” . Omdat we al op c.a. 1000M hoogte zaten hoefden we “maar” 1000 hoogtemeters te maken, samen met afdalen goed voor zo’n 4 en half uur wandelen. Een hele mooie wandeling, met vele smalle paadjes, en het laatste stukje hier en daar vrij spannend. Maaike vond het ook schitterend, en daar was ik wel heel erg blij om. Ik verwacht dat in de toekomst nog veel van dit soort wandelingen gedaan gaan worden.

e2 than Thanneler

Hierna zijn we via Ehrwald naar Zell am See gegaan in Oostenrijk. In Ehrwald hebben we een mooie tocht gemaakt die eindigde met een erg pittige klim naar een mooie waterval.

Zell am See, een mooi stadje wat ligt tussen de bergen, en aan een mooi meertje. Hier hebben we onder ander het wandelpad naar “ZELL AM SEE – SCHMITTEN HOHE” gedaan.

ZamZEen wandeling die volgens de aanduidingen 4 en half uur zou duren, maar Maaike en ik hadden er nog geen 4 uur over gedaan. De laatste dag in Oostenrijk hebben we de GrossClockner bezocht, en zijn vanaf het panaoramapunt afgezakt naar de Gletcher.

zomerkl11Evernote Camera Roll 20160809 090228

Uiteindelijk via Bamberg (Duitsland) weer terug naar huis, en daar onderweg ook nog een leuke wandeling gemaakt. Heel veel gewandeld, met af en toe c.a. 21KM per dag. De bergwandelingen waren een stuk korter qua kilometers, maar zeker even vermoeiend.

Niet gezwommen, of hardgelopen. Vrijdag ochtend pas weer gefietst, en zaterda  g ochtend samen met michel een rondje van 21KM gelopen. Zondag nog een rustdag gehouden….

De rust heeft me wel goed gedaan denk ik, want tijdens een 10K loopje op maandag avond, zag ik dat ik vrij gemakkelijk 5M/KM aan kon houden. Nu weer snel de kilometers uit gaan breiden…..

 

 

Nog een herstelweekje

Download PDF

Afgelopen weken staat alles op een heel laag pitje……

Problemen bij de klant, en een volgepland weekend zorgden er voor dat ik minimaal heb kunnen trainen. Maar aangezien rust ook erg belangrijk is, kan het waarschijnljik niet veel kwaad…

Niet erg veel getraind dus, en deze week alleen kunnen lopen vanwege de standby dienst.
De keren dat ik wel kon, besloot ik om er een pittige training van te maken, en achteraf gezien had ik dat beter niet kunnen doen denk ik.

Sinds woensdag heb ik nu namelijk last van mijn hamstring (rechts) en dit doet pijn tot onveer halverwege mijn dijbeen. Iets te hard tekeer gegaan denk ik, en hopelik is dit snel weer over.
Ik ben in ieder geval van plan om morgen een lange duurloop van c.a. 2 uur te doen, en Zondag wil ik een uurtje of 3 gaan fietsen. En begin volgende week ook weer een keer naar Galder,

 

De sportkeuring heb ik in ieder geval verplaatst naar September, want het leek me niet verstandig om dat a.s. maandag te doen. Ondertussen heb ik gezien dat de Eislek triathlon een pittige halve triathlon gaat worden, waar vooral in het fietsonderdeel de nodige hoogtemeters zitten.

After the transition to bikes, the route takes the athletes via Insenborn on to the CR309 to BOULAIDE, and then at the Harlinger Poteau to the right on to the CR315 to BAVIGNE; the first refreshment stop will be provided along this section. Then comes a 14-kilometre loop, partly along the shore of the reservoir – one of the highlights of the bike course – to Liefrange, then via NOTHUM and back to BAVIGNE.

The triathletes then travel over hilly terrain – and this applies, in fact, to the whole bike course – via HARLANGE and DONCOLS to OBERWAMPACH, before going under the N12 and over the CR309 to reach the second refreshment stop outside KNAPHOSCHEID. The climb up to KNAPHOSCHEID will be another highlight for the participants and, above all, for the spectators.

This long ascent, “Ösling’s Alpe d’Huez”, is the perfect place to cheer on the cyclists and is also very easy for spectators to reach on their way to CLERVAUX.

After a further almost 25 kilometres’ ride via BOEVANGE, DOENNANGE and WEICHERDANGE, the cyclists then reach the second transition area in CLERVAUX.

To sum up, this demanding bike course, covering a difference in altitude of about 1600 m, passes through some of the most beautiful corners of the Luxembourg foothills of the Ardennes, where the wonderful views will more than compensate the cyclists for the challenges of the route.

90 km

One loop of 90 km mostly on quiet country streets but not completely closed to traffic
Departure at Lultzhausen, arrival in Clervaux
Drafting forbidden aid stations on course
Positive uneven: +/- 1650 m

Ik zal vrijwel zeker flink “ondertraind” aan de start komen, en heb dus ook vrij lage verwachtingen, dus dan kan het alleen maar meevallen. Het lijkt me overigens wel een hele mooie, en ik begin er zin in te krijgen….

Indian_S

Maar het echte hoogtepunt van het jaar moet nog komen denk ik, (dat had de Zugspitz moeten zijn, maar,,,,,,,,)
De Indian Summer trail. Ik heb de etappes al bekeken, en het lijkt me een hele leuke en mooie trail Nu nog zien dat ik op tijd binnen ben bij de diverse posten, want anders word het een 100KM ipv een 125KM.

 

Herstelweekje

Download PDF
Afgelopen week heb ik een beetje rustig aan gedaan. Donderdag merkte ik al dat mijn benen nog flink pijn deden na de halve marathon van Roosendaal, dus de combinatie Zugspitztrail en halve marathon in 1 week is toch iets te veel van het goede. Sowieso goed om een keertje wat te herstellen, want alles bij elkaar heb ik toch al een 75K, 100K, en 55K trail gedaan op vrij korte tijd, met hierachterop gelijk een halve marathon (welliswaar een stuk langzamer dan normaal, maar toch….)
Eigenlijk afgelopen week alleen donderdag wat gelopen (8KM), en op zaterdag een hele rustige duurloop gedaan van 2 uur samen met John en Rob. Maar buiten de sportieve rust, was het verder wel een heel erg druk weekend met veel te weinig slaap.
Zaterdag avond een feestje, en Zondag had ik de wekker gezet om 6:00u, maar ik werd al een half uur eerder uit mijn bed gebeld (Ik had ook standby dienst).
Kort nachtje dus, en de nacht er op ook, want toen moest ik eerst voetbal kijken (Frankrijk – Ijsland), en de andere dag ook om 5 uur weer op.
En gisteren had Maaike de late dienst, dus hopelijk kan ik vanavond een beetje op tijd naar bed om wat bij te slapen.
Het was gisteren lekker weer, dus heb ik de fiets gepakt voor een training van 2 uur. Aanvankelijk was het vrij zwaar, maar na zo’n 10KM begon ik weer een beetje lekker te fietsen. Een ontspannen ritje, en mezelf nog niet te al veel ingespannen. Bij thuiskomst zag ik dat ik toch nog 30KM per uur gemiddeld aan heb, dus dat viel me erg mee.
Woensdag wil ik samen met Michel gaan zwemmen. De laatste keer was 28 Februari, dus ook dat zal wel flink tegenvallen denk ik.
Maar alles bij elkaar wil ik deze week mezelf nog niet te veel inspannen. Ik heb immers nog ruim 10 weken voor de volgende wedstrijd, en omdat het maar een halve triathlon is, wil ik niet al te veel gaan fietsen en ook zou 1 maal per week zwemmen voldoende moeten zijn. De lange duurlopen wil ik wel van lieverlee flink uit gaan breiden, zodat ik eind Oktober goed voorbereid aan de ultra van 125KM kan gaan beginnen(en hopelijk de vrij scherpe cutoff tijd voor kan blijven).
cot
6:00 uur start
17.30 uur (na 11,5 uur): cut-off tijd wisselpunt 3 op 61.1KM (125 km , na 17.30 door met 100 km route) ==> 8:13/KM
00.00 uur: (na 18 uur) cut/off tijd evenement (alle onderdelen) 9:31/KM
Ik heb nog geinvesteerd in een betere regenjas. Het is de Salomon Bonatti WP (waterproof) geworden, omdat men claimd dat deze waterdicht is.
salomon-bonatti-wp
Een stukje wat ik vond in een review:
To summarise, the Bonatti is a genuinely fantastic waterproof for running, it’s combination of high breathability, good protection from the elements, lightweight and compact, well fitted and decent durability is bang on the money and most definitely should be considered next time you’re looking at options. It’s not often that a product comes along and really stands out, the Bonatti most certainly stands out as a high quality, well researched piece of running kit.
SalBon

Bedrijventeam

Download PDF

Afgelopen weekend was er weer heel erg veel te doen op triathlon gebied.
25 Juni (afgelopen zaterdag) was de dag dat ik had gehoopt te kunnen starten bij de Swissman, maar daar was ik dus helaas niet voor ingeloot…..
Nadat ik afgelopen zaterdag vernomen had dat het zwemonderdeel vanwege de onweer vervangen was door 4KM hardlopen, was het misschien een geluk bij een ongeluk dat ik niet mocht starten.
Een Extreme triathlon zonder zwemmen, wordt gelijk een heel stuk minder extreem, en dan zou voor mij de lol er al af geweest zijn.

Op dezelfde dag was ook de Celtman. Ik moest nog vaak terug denken aan deze hele mooie wedstrijd, waar ik nu precies een jaar geleden wel bij was. Nog steeds de allermooiste wedstrijd die ik ooit heb mee mogen maken, en ik hoop toch in ieder geval nog 1 keer een dergelijke wedstrijd te kunnen doen.

En een heel stuk dichter bij huis, was ook de triathlon van Oud gastel. Omdat het wat te vroeg viel na de Zugspitztrail, kon ik ook deze keer niet mee doen, maar John en ik zijn wel langs gefietst om de atleten aan te moedigen. Dat was trouwens de eerste keer dat mijn fiets van de muur af kwam na Almere vorig jaar…. Hij deed dus vooral dienst als hangfiets, nadat ik vorig jaar te horen had gekregen dat een start voor de Swissman niet ging lukken.

En afgelopen zondag was het ook weer Halve marathon van Roosendaal.
Ondertussen voor het vierde jaar al weer ingeschreven als bedrijf, en voor de eerste keer met 3 teams aan de start. 1 10KM team van 5 debutanten, want Levi en zijn vrienden hadden nog nooit een 10K hardloopwedstrijd gelopen. En verder nog een team van 10KM en een team van Halve marathon lopers.

Ondanks de wat pessimistische weerberichten (code oranje etc.) viel het weer tijdens de wedstrijd mij reuze mee. Het was zelfs vrij warm, en met die hoge luchtvochtigheid was het maar goed dat er nog een beetje wind stond. De wedstrijd verliep lekker, en vooral de eerste 16KM vlogen zo voorbij. Ik zat toen nog op c.a. 4M45 per kilometer gemiddeld, maar kort daarna moest ik de snelheid laten zakken naar zo’n 5M10 per KM. Mijn spieren deden flink pijn, maar dat had ik ook niet anders verwacht na die 55KM trail van vorige week. Uiteindelijk gefinished in 1u45, en dat was precies de tijd die ik vooraf in gedachten had. Heel tevreden mee, want ik heb eigenlijk al heel lang geen snelheidstrainingen meer gedaan, en van die lange langzame duurlopen wordt je niet bepaald sneller van.

Iedereen van het ICT-OKE BV team is gefinished, met zeer mooie tijden, en zonder problemen, en vooral de jonkies hadden me een beetje verrast, want daar zaten zelfs een paar tijden van onder de 50 minuten bij. En dat zonder voorbereiding, is toch wel heel erg knap.
Na de wedstrijd nog gezellig wat gedronken en gegeten in Roosendaal, en daarna snel naar huis om naar de Rode Duivels te kijken.

20160626_002_039

Alles bij elkaar een druk weekend gehad, maar wel heel erg leuk!!
Deze week standby dienst, dus eerst maar eens goed herstellen van de laatste 2 wedstrijden.

Volgende week het zwemmen en fietsen weer goed op pakken, en dan weer vooruitkijken naar de Eislek triathlon.

Geen finish….

Download PDF

…maar wel genoten van deze fantastische wedstrijd.

Hieronder in het kort een verslag…

Zaterdag 18-6-2016..

Ik sta klaar in het startvak voor een 101.6KM lange ultratrail door het Zugspitze gebied, met o.a. een beklimming van de hoogste berg van Duitsland. Precies kwart over 7 worden we weg geschoten, en we vertrekken met een geneutraliseerde start, oftewel wandelend achter een blaaskapel. Na een paar honderd meter slaan hun af, en begint de wedstrijd.

Het stuk naar de eerste post gaat lekker. Ik haal wat mensen in, tijdens het klimmen, en tijdens het dalen moet ik af en toe weer wat mensen voor laten gaan. Afgeleid door de mooie watervallen, en het uitzicht op de bergen vliegen de eerste 12Km voorbij, en al snel sta ik bij V1 (de eerste verzorgingspost. Ik besluit om mijn beker te vullen met sportdrank, en direct door te lopen.

Vrij kort hierna begint de eerste serieuze klim. Ik heb al vrij snel in de gaten dat ik het klimmen een “beetje” onderschat heb, en hang regelmatig op mijn poles om uit te hijgen. Tjidens deze trail maakt zowat iedereen gebruik van deze stokken, en ik ben erg blij dat ik ook een setje aangeschaft heb. Het helpt flink bij het klimmen, en later blijkt het ook een goede hulp tegen het uitglijden bij afdalen.

Het parcours varieert van erg steil tot heel erg steil (tenminste zo ervaar ik het dan toch, met totaal geen berg ervaring), en na een paar uur kan ik weer gaan afdalen naar post 2.
Hier even mijn waterzak gevuld, en na een paar bekers sportdrank ga ik weer verder.

KT_160618_PlanB_ZugspitzUltratrail_6870-1030x688

Er komt nu een stuk wat goed te doen is, en ik begin ook de techniek een beetje door te krijgen.
Ik voel me heel goed, en verbaas me dat ik al vrij snel bij de volgende post sta. Achteraf blijkt deze 3KM naar voor geplaatst te zijn. Bij deze post (V3) neem ik watermeloen. Dat is eigenlijk het enige wat ik op dat moment weg kan krijgen, en ik spoel het weg met 2 bekers cola. Ondertussen begint het flink te plenzen, en ik schiet mijn regenjas aan. We beginnen aan een serieuze klim, en eerst lijkt het nog enigszins op wandelen. Totdat we na een paar honderd meter van grindpad overgaan op gras. Hier is het voetje voor voetje omhoog proberen te komen, en vooral proberen niet uit te glijden. Uiteraard lukt dat laatste me niet, en regelmatig wordt ik door een collega loper weer overeind geholpen, en af en toe verleen ik dezelfde diensten. Dit stuk blijft duren, en ik dacht….dit moet het hoogste punt zijn als ik zomenteen boven ben.


KT_160618_PlanB_ZugspitzUltratrail_6315-1030x688

Maar eenmaal boven staat me nog zo’n verassing te wachten. Alhoewel iets minder steil, is het nu vooral een modderig paadje, en hier en daar word het ook al wat spannender om te doen.
Nog steeds regent het, afwisselend met af en toe wat hagel. Nadat dit stuk afgelegd is, komen we op het punt voor de laatste klim naar het hoogste punt van de trail. Hier moeten we de extra kleding/handschoenen/musts etc, aanschieten, en hier staat ook het bordje “Gevaarlijke passage”. Onderweg was ik al mensen tegen gekomen, en die bleken er dus voor te kiezen om om te draaien op dit stuk. Het is inderdaad een vrij spannend stuk, vooral omdat ik niet weet hoe lang deze passage gaat duren. Gelukkig na een minuut of 10 staat er al weer een bordje einde gevaarlijke passage, maar in mijn beleving had achteraf gezien dat bord ook gerust boven op de top mogen staan.

Maar goed…opgelucht dat het gevaarlijkste stuk er op zit, begin ik aan het laatste stuk voor het hoogste punt. Mijn vingers zijn ondertussen zowat bevroren, en nog steeds valt er af en toe een flinke hagel of regenbui. Niet veel later zie ik het bordje hoogste punt van de wedstrijd, en opgelucht begin ik aan de afdaling. Ik ben eerst nog van plan om een foto te maken, maar met gevoelloze vingers mijn iphone bedienen lijkt me geen succes. Ook heb ik wat te vroeg gejuicht. Afdalen is nog lastiger, en ondanks dat ik echt mijn best doe om niet te vallen, ga ik regelmatig onderuit. Omdat er stukken bij zijn, waar zo’n val fataal kan worden, besluit ik soms mijn schoenzolen vrij van gras en modder te maken, zodat ik nog een beetje grip heb. Ik ga heel voorzichtig naar beneden. De laatste 4KM zijn asfalt, en eindelijk na lange tijd kan ik weer een stukje hardlopen, en dat voelt heel goed. De zon komt er ook weer door, en ik vind het nog steeds fantastisch hier in de bergen!

 

zst8 zst20168

zst

Bij V4 (op 43KM) valt het iedereen wel op dat ik de techniek van het bergtrailen nog niet helemaal onder de knie heb, want ik ben compleet bedekt met modder. Even mezelf wat afgewassen, en ik bekijk een SMS-je van John(hij is gestart voor de 60K) die aan gaf dat hij de cutoff tijd niet gehaald had. Ik bel hem even, en hij is al op de hotel kamer. Hun waren gestart ongeveer op het punt wat ik nu moet gaan doen, en hij waarschuwt me nog even dat dit ook een heel zwaar en technisch stuk gaat worden. En inderdaad…hij heeft gelijk…
Aanvankelijk lijkt het mee te vallen, maar wat later zie ik dat het weer een flink stuk omhoog gaat. Het is ook weer begonnen met regenen, en een groot gedeelte van de berg is ondertussen bedekt met een donkere wolk.Weer zo’n klim die maar blijft duren, en na een hele tijd, eindelijk weer dalen. Ook deze afdaling valt zwaar tegen. Het begint te schemeren, en ik vraag me af of doorgaan verstandig is. Bij de post 5 word een medische check gedaan, en het plan is eigenlijk om daar schone kleding aan te schieten, en even bij te komen, en daarna het vlakkere stuk te gaan doen, Alles bij elkaar nog zo’n 48KM te gaan, en ik ben al c.a 12 uur onderweg…dus twijfel ik al een hele tijd of dit verstandig is met een lampje in het donker. Ik hoor dat er nog 1 plaats vrij is in het busje voor de uitstappers, en besluit op te geven….

De eerste wedstrijd ooit, waar ik vrijwillig uitgestapt ben, maar ….wel een hele mooie ervaring rijker. Het meest technische stuk, en de meeste hoogte meters heb ik gedaan, en dat voelt heel erg goed. Alles bij elkaar een fantastische trail van in totaal 53KM gedaan, in een van de mooiste omgevingen die je je kunt bedenken.

Nu snel het zwemmen en fietsen weer terug op pakken, voor de volgende uitdaging….

zugspitz

Nog 4 dagen

Download PDF

De laatste post voor de Zugspitztrail….

Altijd Spannend die laatste dagen voor een dergelijke wedstrijd!
Het lijkt er op dat ik de trainingen goed doorgekomen ben, want ik voel me goed.
Ook de meeste spullen heb ik al geregeld, dus daar hoef ik me ook geen zorgen meer over te maken.

Maar….de weerberichten voorspellen helaas niet veel goeds, en da’s wel heel erg jammer.

weerbericht_gr
Er wordt flink wat regen en zelfs onweer voorspeld, en 101 Kilometer afleggen in natte kleren en met natte voeten lijkt me geen pretje.
Dus houd ik me de laatste dagen vooral bezig met de vraag…wat schiet ik aan bij de start, wat stop ik in mijn rugzak, en wat gaat er in de “Drop back” voor het 50KM punt.

Voorlopig wil ik het zo gaan doen:
Bij de start: Lange tight, met hieronder korte (compressie) tight, compressiekousem + gewone sokken (geen teensokken, omdat die me bij Limburgs Zwaarste flink wat blaren bezorgd hebben), Thermo hemd, Shirt met lange mouwen, 2 * Buff, Lichte jas
In mijn rugzak: Nog een lange tight, en nog een thermohemd met lange mouwen + regenjas + regenbroek
In de drop bag: Dun jasje + shirt met lange mouwen, Schoenen + sokken

Voor de GPS heb ik het volgende bedacht: Ik heb de viewranger app op mijn iphone gezet, en een batterijhoesje besteld. Dit maakt je iphone iets dikker (en zwaarder), maar je kunt hem daarmee nog 1,5 maal opladen
De GPS route op mijn Garmin zetten lijkt mij n.l. geen goed idee, omdat hij iedere keer signalen geeft wanneer even van de route afgeweken wordt, of wanneer de sattelieten wegvallen.
Ook voor de duur van de accu van de Garmin heeft dit wat consequenties, dus ik heb eigenlijk alle uitgezet (geen KM signalering, geen automatische verlichting etc.)
Voor zover ik uit de meeste wedstrijdverslagen begrepen heb, is e.e.a. heel goed aangegeven, maar als het mistig wordt, en donker is, zal het misschien nodig zijn.

Op de website staat nog erg weinig vermeld over de voeding die bij de verzorgingsposten te krijgen is.
Volgens mij geen gels, dus die zal ik zelf een aantal meenemen, en ook wat in de dropbag stoppen.

Verder laat ik alles zaterdag maar over me heen komen.zst
Omdat het mijn eerste bergtrail wordt, is finishen (en heel blijven) het doel, en ga ik me geen enkele tijd als doel stellen.
Uit ervaring weet ik ondertussen dat ik bij trails in de heuvels nogal eens struikel en in de berm beland, dus dit wil ik hier zeker voorkomen.

Goed dat ik mijn uitrusting afgelopen zaterdag nog een keer getest heb.
De waterzak van Camelback heb ik nu vervangen met die van Nathan, omdat ik deze makkelijker bij te vullen vind.
Deze keer had ik wel een flinke schuurplek op mijn schouderblad, dus dat gedeelte moet ik beschermen met pleisters zaterdag.
En vooral de “schuur-gevoelige” delen goed insmeren met anti schaafwonden gel(liezen/oksels/schouders/nek)…..

Dus…als het weer een beetje meezit, en het eten tijdens de trail ook een beejte goed gaat, dan moet het lukken.
Zondag weet ik het………
Ik heb er wel heel veel zin in, en verheug er erg op om te rennen door dit mooie gebied!

De laatste loodjes….

Download PDF

En het zware werk zit er weer op…. Het aftellen is nu echt begonnen.

Juni

Als ik het schema aan zou houden, dan zou ik a.s. weekend vrij weinig moeten doen:

Schema

Maar omdat er voor woensdag een duurloop van 3 uur gepland staat, ben ik van plan om deze naar a.s. zaterdag te zetten. De langzame duurloop voor voldende week zondag (2 uur) wil ik dan ook op zaterdag zetten, en de ander trainingen en rustdagen plan ik daar dan omheen.

 

CB_ultra_10

Verder heb ik deze week alvast mijn vaderdag Kado besteld 🙂 Het is de Camelback Ultra 10 geworden, Mijn huidige Nathan heeft net iets te weinig opslag ruimte, en geen plaats om aan de voorkant drinkflessen mee te nemen. Ben dus op zoek gegaan naar een zak die meest geschikt is voor de Zugspitztrail, en eventueel voor soortgelijke doelen.

En dat lijkt dus deze te zijn:
Our most technical running pack, the Ultra™ 10 was designed to endure one of the toughest trail races on earth: the Ultra Trail du Mont Blanc. The 103-mile course has a total elevation gain of over 30,000 feet—and a mandatory packing list.

We engineered this pack to carry every item on the UTMB gear list: a 2 liter reservoir, room for food and extra layers, a sweat-proof pocket for your smartphone and two chest pockets for additional water bottles. If it works on Mont Blanc, it can handle just about anything.

Refilling on the run? We’ve added color-coded straps so you’ll instantly know how to access your water supply, and an external-fill design that lets you refill without unpacking the bag. On hot days, fill the reservoir with ice water—the mesh back panel lets it sit against your back to cool your core.

We’ve also included overflow storage, trekking pole attachments and plenty of lash points, just in case you want to bring something we didn’t think of. The custom-fit harness and dual sternum straps adjust for a close, comfortable fit, and the cargo compression lets you cinch everything down to minimize bulk.

De rugzak is ondertussen binnengekomen, en kan ik morgen gaan testen. Het meeste is geregeld dus, en ook de trainingen ben ik gelukkig blessurevrij doorgekomen. Nu nog zorgen dat ik de lijst met spullen compleet heb, en op een zo compact mogelijke manier in de rugzak kan krijgen.

De (voorlopige) resterende wedstrijdplanning tot het einde van dit jaar ziet er dus als volgt uit:

Juni – Zugspitztrail 100KM (Duitsland/Oosterijk)
Juni – Halve marathon Roosendaal
Eislek triathlon 1/2 afstand (Luxemburg)
Indian Summer trail 125KM (Drente)
Daarna……..mogelijk de hel van Kasterlee nog een keer.

Zwaardere trainingsweek

Download PDF

Zwaardere trainingsweek

Deze week weer een wat zwaardere trainingsweek gedaan.

Volgens het schema zou het er ongeveer als volgt uitzien:
Gepland    Gedaan
Za        5         4
Zo        Rust    Rust
Ma        3        2
Di         2        3
Wo       3        1
Do        2        1
Vrij       3        4

In totaal c.a. 15 uur getraind, dus qua training kwam ik aardig in de buurt.
Niet helemaal volgens planning, maar aangezien ik niet voor een podiumplek ga, wel goed op schema denk ik.
De trainingen van Woensdag en Donderdag vielen n.l. in het water vanwege diverse afspraken, en afgelopen weekend zaten we een weekendje in Maastricht.
Vanavond als het mee zit nog een lange duurloop, en dan kan ik weer af gaan bouwen naar de wedstrijd.

Afgelopen vrijdag wel flink wat keren gebeten door Dazen. Mijn beide benen, en ook mijn arm zitten onder de bulten, en da’s niet zo fijn.
Ze hebben dus dwars door mijn compressiekousen heen gebeten.
Ik ben ook nog op zoek naat een ander race vest. Het zou wat goter dan mijn Nathan moeten zijn, zodat alle verplichte spullen er in passen.