Herstelweken

Download PDF

Na de ronde van Vlaanderen en de marathon van Rotterdam, tijd voor wat herstel…..

Vorige week heb ik daarom nagenoeg niets gedaan. Slechts een paar duurloopjes van 7K op een heel laag tempo, en op zaterdag 1 keer een klein rondje op mijn Cube gedaan van 30K. Vooral de eerste dagen na de marathon voelde ik me heel erg moe. De spieren van mijn bovenbenen bleven ook heel erg pijnlijk. Misschien de combinatie RVV – Marathon op een te korte tijd, of anders omdat ik deze keer geen X-endurance genomen heb vooraf. Deze laatste zijn speciaal bedoeld voor het herstel, dus volgende keer maar weer innemen denk ik.

Weer aan het trainen met de tijdritfiets dus. Het was weer wel even wennen, want het stuurt en remt heel anders. Na een paar kilometer voelde het weer vertrouwd aan, en toen merkte ik al direct het verschil qua snelheid. Lekker op het ligstuurtje tegen de wind vlogen de kilometertjes voorbij, maar helaas begin na een half uurtje de zeem van mijn fietsbroek heel erg te irriteren. Ik voelde het flink schuren, en iedere kilometer werd het een heel stuk pijnlijker om in de tijdrithouding te blijven ziiten. Besloten om maar te stoppen na een uurtje……

Afgelopen dinsdag nog een keer gefietst, en uit voorzorg een trisuit met een dunne zeem aangeschoten. Dit ging een heel stuk beter. Heb me een beetje ingehouden, omdat ik nog steeds aan het herstellen ben, en blessure vrij wil blijven. Het viel me daarom op dat ik heel erg gemakkelijk een gemiddelde van boven de 32KM per uur aan kon houden op deze ruim 60KM, terwijl ik erg vaak uit de aero positie moest, en er toch behoorlijk wat wind stond.

64K rondje

Vanavond ben ik van plan om samen met Will voor de eerste keer buiten te gaan zwemmen in de Galderse meren. De watertemperatuur schijnt zo rond de 10 graden te zijn, dus precies de temperatuur die me in Juni tijdens de Celtman te wachten staat. Een ideale gelegenheid om mijn uitrusting alvast te testen, en te checken hoe ik zelf reageer op de lage temperatuur. Het enige wat ontbreekt zijn de vele kwallen, want dat schijnt het tweede minder plezierige (het eerste is de lage temperatuur) zijn het zwemonderdeel te zijn op de locatie in Schotland.

Swim 3.8 K in Loch Shieldaig

In 2012, 2013 and 2014 the water in Loch Shieldaig was below the seasonal average. This appears to be an ongoing trend.

In 2013 the wind added to the drama with strong Southerlys pushing the competitors off course.

We strongly advise cold water training for this race and to wear a heatseeker vest under your wetsuit.

 

Marathon Rotterdam 2015

Download PDF

Zondag ochtend ben ik samen met Michel en Rob om 7:00u vertrokken naar Rotterdam.
De verwachtingen waren niet hoog, dus de zenuwen vielen deze keer ook erg mee. Het doel was finishen binnen de 4 uur, en er een lekkere training van maken.

Zo rond kwart voor 8 waren we aangekomen in het hotel, waar we alle tijd hadden om ons te verkleden.
Omdat er nu een uur eerder gestart ging worden, vertrokken we om 9 uur met de metro vanaf station Leuvenhaven naar halte Stadhuis.
De meesten van ons groepje hadden allemaal een startnummer met “wave 2” er op, dus we zorgden er voor dat iedereen in dat vak stond.

Nadat Lee zijn liedje weer gezongen had, ging het startschot…….

Helaas mochten we nog niet weg, omdat we in de tweede wave stonden. We moesten nu dus exact 10 minuten voor de startlijn blijven staan, en om 10:10 precies werden wij dus los gelaten. Op zich geen probleem, want ik had gelijk ruimte genoeg, en ik vertrok helemaal van voor. Ik gok zo op de 10e positie ongeveer, en als je dan enkele duizenden mensen achter je hebt lopen, voelt dat best goed. Ik haalde nog een paar lopers in, en tot ruim voorbij de Erasmusbrug hield ik dit (te hoge) tempo vol. De splits lagen ergens rond de 4 en halve minuut, maar het liep heel erg lekker, omdat ik niemand in hoefde te halen. Helaas was dit niet van lange duur, want c.a. 1 KM later kwam ik in de staart van de eerste wave terecht. Tja….en dan ben je in een keer wel aan het slalommen om je tempo een beetje vast te kunnen houden. Helemaal vervelend is het wanneer je bepaalde groepjes gewoon niet voorbij kunt, en je jezelf dus in moet houden totdat je ergens een gaatje ziet. Maar ja….dat is Rotterdam……

Bij de eerste drankpost checkte ik mijn Garmin, en zag dat ik zo’n 4M38 per KM aangehouden had. Het liep heel erg lekker, en op een gegeven moment liep ik bij nog 2 jongens uit de 2e startwave, die ongeveer hetzelfde tempo liepen. Het tempo wat hun aanhielden was precies goed, dus ik dacht laat ik maar proberen daar bij te blijven. Vaak scheelt het in ieder geval met inhalen, en je loopt een beetje uit de wind Tot net voor de Erasmusbrug (27KM) ben ik er bij gebleven, en daar splitse hun zich, en zelf vond ik het ook tijd om mijn eigen tempo te gaan lopen. Heel rustig de Erasmusbrug weer over, want ik begon mijn rechtse lies, en vooral mijn twee bovenbenen flink te voelen. Dit laatste vrijwel zeker vanwege de ronde van Vlaanderen een week van te voren. Ondertussen had ik me wel gerealiseerd dat een tijd onder de 3u30 er misschien in kon zitten, dus had mezelf voorgenomen om voorlopig in ieder geval onder de 5 minuten te blijven. Helaas lukte me dit niet, en toen werd het rekenen. Had gezien dat 3u30 erg lastig zou worden, maar 3u33 misschien genoeg marge zou zijn om in ieder geval een nieuw PR te lopen. Toen ik bij het 35KM punt wist ik dat dit eigenlijk ook een onmogelijke opgave zou worden, en besloot ik om in ieder geval te blijven hardlopen, en hoopte zo onder de 3u40 uit te komen.

uitslag_2015_rdam

Dat ging deze keer gemakkelijker dan bij de meeste voorgaande marathons. De pijn in de bovenbenen bleef, maar werd niet echt erger. Toen ik de laatste 2KM zag dat het nog veel drukker op het 30KM punt was, dan op het 40KM punt waar ik liep, werden deze kilometers nog een stuk gemakkelijker. De laatse paar dus weer lekker op tempo uigelopen, want een beetje snel moest ik wel zijn om niet boven de 3u40 uit te komen.

Heel erg lekker gelopen, en een tijd van 3u39 die boven verwachting was. Heb wel eens beroerdere tijden gelopen met een perfecte voorbereiding, en nu dus nagenoeg geen specifieke marathon voorbereiding, en wel een voor mijn doen goed resultaat. Altijd fijn ook als er niet gewandeld hoeft te worden, en dat is me deze keer weer gelukt!

certificaat

Rob en Michel finishten beiden rond de 4:00u, dus ook hun hadden het goed gedaan.

Info uit de pers:
De 35e marathon van Rotterdam was een “zonnige en geslaagde editie”, al werd er geen recordtijd neergezet.

Dat liet directeur Mario Kadiks zondagmiddag weten. Het totale aantal deelnemers voor het hele weekend was met 38.854 mensen overigens wel een record.

Kadiks schat in dat er ongeveer 925.000 toeschouwers op de been waren zondag, ongeveer net zo veel als vorig jaar.

De marathon werd gewonnen door de Ethiopiër Abera Kuma in een matige tijd van 2.06.47. Zo langzaam was sinds 2007 niet gelopen in de Maasstad. De 24-jarige renner kwam solo over de streep.

Bij de vrouwen was de zege in Rotterdam een prooi voor Asami Kato. De Japanse deed 2.26.29 over de klassieke afstand van ruim 42 kilometer.

2 dagen voor de marathon

Download PDF

Nog 2 dagen, en dan ga ik voor de 7e keer starten tijdens de marathon van Rotterdam.

parcours

 

Het wordt mijn 22ste marathon, maar het blijft nog steeds spanned….

Gisteren samen met de andere mannen nog een laatste rustige training gedaan van c.a. 7KM.
Voor de eerste keer dit jaar weer in korte broek en T-shirt.
Het werd een lekker ontspannen loopje, en het voelde goed.
Volgens mij ben ik dus best goed hersteld van de Ronde van Vlaanderen…

De collega die de standby over zou nemen a.s. zondag is ziek, dus ik hoop dat hij op tijd beter is, want anders heb ik nog een probleem a.s. zondag…. En hopelijk neemt de drukte iets af, zodat ik vandaag en morgen wat meer met rust gelaten wordt. Afgelopen week heel erg veel uren gemaakt (met reizen er bij kom ik aan de 15 uur per dag), en gemiddeld maar zo’n 5,5 uur per nacht geslapen. Geen goede voorbereiding voor een marathon, en er zijn meerdere factoren die een goed resultaat nadelig zullen beinvloeden vrees ik.

– De inspanning van vorige week (RVV)
– Gewicht (c.a. 2KG zwaarder dan normaal vlak voor een marathon)
– Voorbereiding (Eigenlijk maar 1 echte duurloop gedaan van >30KM)

Maar dat zegt uiteraard allemaal niets. 3 jaar terug liep ik in Rotterdam bijna een nieuw PR, terwijl ik het niet eens in de gaten had. Toen waren de verwachtingen ook laag, In de laatste 7 KM een paar keer gewandeld bij de drankposten, omdat de Red Bull toen slecht gevallen was. In de buurt van de finish zag ik dat een tijd onder de 3u30 er toen achteraf gezein gemakkelijk ingezeten had.

Zondag zet ik wat lager in. Ik hoop in ieder geval te vertrekken op c.a. 5 M / KM, en met een beetje geluk kan ik dan nog iets versnellen de eerste helft. Vanaf 25K gok ik dat het gedaan zal zijn, vanwege de weinige KM’s in de voorbereiding.en dan zullen van lieverlee de splits langzamer worden. Hopelijk nog wel een tijd van rond de 3u45. We zullen zien…..

mmp20x30a.tmpl-1

Hopelijk is Michel ook genoeg hersteld om de marathon zonder problemen uit te lopen. Ook voor Rob hoop ik dat deze marathon weer mee valt, zodat hij weer gemotiveerd gaat worden om meerdere van dit soort uitdageningen aan te gaan.

En…..over 2 maanden en 17 dagen, dan ben ik bezig in de wedstrijd van het jaar….of eigenlijk denk ik zelfs de wedstrijd van mijn leven. De Celtman. Nog nooit zo uitgekeken naar een wedstrijd, en ook nog nooit zo’n schrik voor gehad. Weet gewoon niet voor welke van de onderdelen ik mezelf de meeste zorgen moet maken.

EarlyStart

..Het ijskoude zwemonderdeel, wat er voor kan zorgen dat ik geen gevoel meer in de handen en voeten heb (syndroom van Raynaud), of erger nog…vanwege onderkoeling het zwemmen moet staken…de ruim 200KM fietsen met de nodige (2000!) hoogetemeters, of de zware afsluitende marathon, met hierin de twee hoge bergen…. En dan kan het weer of kunnen de mitches nog het feest verzieken. En uiteraard, het allerbelangrijkste niet vergeten, heel blijven in de voorbereidingen, dus vooral op mijn fiets blijven zitten.

piper

En…dat het zwaar zal worden is zeker,want ik vond onderstaan artikel:

New record for Celtman! Extreme Triathlon
How did Johan Hasselmark take 30 minutes off the record time for what’s claimed to be the world’s most extreme triathlon?

Those that have raced such events, including the Norseman in Norway, report that the Celtman! Extreme Scottish Triathlon is the world’s toughest. The distances equate to an Ironman event, but the conditions and terrain make it far harder than an “ordinary” Ironman.

The extreme off-road ironman-style event takes place in the Torridon and Shieldaig area of Wester Ross.

Participants  begin with a swim of 3.8km in the freezing and jellyfish ridden waters of Loch Shieldaig. They must then ride 202km on Highland roads with a total ascent of 2,000m.

To finish, there is a marathon distance run of 26.2 miles that takes in two Beinn Eighe Munros, Spidean Coire nan Clach (993m) and Ruadh-stac Mor (1010m).

Added stress is provided by the “cut-off”. To complete the high route over the Munros and achieve the coveted blue t-shirt finish, triathletes need to meet a stringent cut-off point 11 hours after starting the swim, which is half way through the run. If they  miss the cut-off time, there is a lower level route to run, which, in itself, is very tough.

“All in all, the Celtman! is an extremely challenging event,” says Paul McGreal, the founder of the race and the owner of organising company, Durty Events. “People who have raced similar events, like the Norseman,  around the world reckon the Celtman! is the hardest.

“I think it’s because the conditions are so unpredictable, the loch is so cold, the bike ride is so hard and the run is on difficult terrain. Even without the two Munros it would be a very hard ironman-style event, but with those two mountains thrown in it is an immense challenge.”

Heel het artikel:

http://www.scotoutdoors.com/features/running/new-record-for-celtman-extreme-triathlon

Ronde van Vlaanderen

Download PDF

Afgelopen zaterdag was het zo ver. De Ronde van Vlaanderen
Het eerste evenement voor 2015.
Kort samengevat: Nooit verwacht dat fietsen zo leuk kon zijn!

Een wat uitgebreidere samenvatting volgt hieronder…..

RVV2015-24

Vrijdag avond ben ik recht vanuit Brussel doorgereden naar Oudenaarde, om alvast mijn startnummer op te halen. Dit was nodig omdat ik de afstand terug had laten zetten van 245 naar 127KM in verband met de marathon van Rotterdam, die a.s. zondag weer op het programma staat.
Normaal gesproken zou ik geen marathon gedaan hebben, maar omdat ik toch te weinig fiets KM’s gemaakt had, en wel genoeg loopkilometers de e.e.a. dus aangepast.

Bij de Quibus (de hal waar de startnummers afgehaald kunnen worden) was het al erg gezellig, en op een paar minuten tijd, heb ik daar al fietsers van veel verschillende nationaliteiten gezein. Viel me op dat er vooral veel Engelse en Italiaanse deelnemers waren. Vanwege de vele files (voor de meeste Belgen begon juist dit weekend de vakantie)  was ik pas half 8 thuis. Eerst 3 borden spaghetty genomen, en daarna nog een filmpje gekeken. Nog een laatste controle van mijn fiets en gecheckt of ik alle spulletjes klaar had gezet, en toen mijn bed in.

Zaterdag ochtend 4u45 ging mijn wekker, want ik had afgesproken met Erwin dat ik om 6 uur in Schoten zou staan. Een beetje nerveus was ik wel, omdat ik niet helemaal gerust over mijn fiets techniek was, en de ronde van Vlaanderen niet zomaar de eerste de beste tocht is. De rit naar Oudenaarde ging vlot, en we waren ruim op tijd op de parkeerplaats. Daar kwamen we ook Dirk al tegen, dus ons groepje was compleet. We besloten daarom niet op Richard en Rens te wachten, want die zouden een half uurtje later arriveren. Nadat ik hun geinformeerd had, konden we vertrekken.

Ondertussen was het gaan regenen, en ondanks dat de temperatuur zo’n 6 graden was, voelde het een heel stuk kouder aan. De eerste stukken werd heel erg rustig gefiietst. Slechts enkele fietsers namen de moeite om in te halen, en de rest bleef gewoon achter elkaar op de fietspaden.

Toen ik na een paar flinke hellingen vroeg aan Erwin, hoeveel bergen we al gehad hadden van het lijstje, gaf hij aan……nog geen. Inmiddels was ik er achter gekomen dat mijn versnellingen niet goed werkte. Niet veel later volgde de eerste berg van de dag, de Wolvenberg. Het tripple blad voor wilde niet op het kleinste blad., en …die had ik eigenlijk hard nodig, dus ik haalde het maar net op het middelste blad. Daarna kennis gemaakt met de kasseienstroken, en….dat viel tegen. Ze lagen zo ongelijk dat je flinke klappen op moest vangen. Met mijn smalle bandjes, en hoge bandendruk haast niet te doen, maar omdat ik op ongeveer hetzelfde tempo vooruit ging als de mede fietsers, was dit normaal denk ik. Leerpuntje voor een volgende keer….helm wat strakker. Nu zakte hij door het trillen voor mijn ogen, en ik durfde amper mijn stuur los te laten om hem weer terug omhoog te duwen. Verder waren ze keien spiegelglad, dus vooral het afdalen op deze kasseien was erg gevaarlijk vond ik. Daarna nog de Molenberg beklommen.

Molenberg:

rvv4

Toen via de Paddestraat (volgens mij de langste kasseinestrook van de dag, naar de eerste bevoorrading.

Hier hebben we wat gegeten, gedronken en mijn fiets af laten stellen zodat ook het kleinste tandwieltje op mijn voorste blad gebruikt kon worden. Na deze stop, wat het even erg koud, dus daar even het eerste stukje wat harder gefietst.

Hierna begonnen de Leberg, Berendries en Valkeberg..

rvv3…Eikenberg…

eikenberg

Bevoorrading 2, en daarna de Koppenberg. Dit was de eerste berg waar ik van mijn fiets moest. Niet zo zeer omdat het niet lukte, maar omdat iedereen hier al afegestapt was, en men heel de weg in beslag nam, zodat er geen strook meer over was om te fietsen. Daarna de kasseien van de mariaborrestraat, en de Steenbeekdries. Hierna de Taaienberg.

rvv1

Deze berg was ondanks de kasseien goed te doen. Ik heb gebruik kunnen maken van het strookje beton, en dat scheelt flink. Daarna de Kaperij die ook heel goed te doen was. Op zo’n 84KM stond Redbull met een stand, dus daar hebben we ook wat gedronken. Direct hierna binnnen 10KM de Kanarieberg, Kruisberg en Karnemelkbeekstraat. Op dit stuk zaten ook mooie afdalingen, en ik had het gevoel ondertussen al een stuk beter naar beneden te gaan dan in het begin van de tocht. Ook het klimmen ging me ondertussen erg goed af, want ik merkte dat ik vrijwel iedere klim alleen maar mensen voorbijreed in plaats van andersom. Bij bevoorrading 3 zijn we iets langer gestopt. De bevoorrading was trouwens helemaal top! Suikerwafels/peperkoek/repen/rozijnen/diverse sportdranken/verschillend fruit etc. etc.

Na deze bevoorrading gingen we op weg naar de Kwaremont:

rvv2

Dit vond ik de mooiste beklimming van de dag. Alhoewel hij heel erg lang is, en ook een Kasseien berg is, gaat de steiging iets geleidelijker dan de meeste voorgaande bergen. Bleef overigens wel heel  uitkijken, want de kasseien waren heel erg glad door de regen en de modder. Daarna nog een aantal hele leuke afdalingen gehad.

De Paterberg most ook bewandeld worden, want ook hier was geen ruimte om een poging te doen hem fietsend te nemen. Op zich had ik niet verwacht helemaal tot boven te komen, maar toch…je wilt het in ieder geval proberen…

 

Paterberg

Daarna op weg naar de FInish. De laatste 10KM in eerste instantie achter elkaar gaan rijden, om uit de wind te kunnen fietsen, maar na het 5 KM punt ging de snelheid flink omhoog. Zeker toen de finish in zicht kwam, en het was dan ook een super gevoel om samen met nog een hele groep een soort massasprint te doen richting de officiele finish. De echte finish lag nog 2KM later, maar dat was meer uitfietsen….

Officiliele Finish:

finish

Een hele mooie dag gehad, en heel erg van genoten. Was erg leuk fietsen met het gezelschap (Erwin en Dirk), in een hele mooie omgeving!

Zondag (eerste paasdag) op wat hoofdpijn na, nergens last van. De hoofdpijn zou door de inspanning, of het slaap tekort van de voorbije week kunnen komen. S’middags zowat heel de wedstrijd gevolgd samen met Maaike, en dan is het heel erg leuk om te zien hoe de prof’s tegen de diverse bergen op vliegen. Diep respect voor deze renners, zeker als je in beschouwing neemt met wat voor snelheden ze vanaf Brugge naar Oudenaarde gevlogen zijn, voordat ze aan de diverse bergen beginnen. Het gestuntel met de volgwagens en de finishboog was wel wat minder, maar verder was het heel erg mooi om te zien hoe men over hetzelfde parcours gaat.

Maandag (tweede paasdag) een duurloopje van 8KM gedaan, Nu rusten, en dan zondag de marathon (nog precies 5 dagen)

marathon2