De planning voor de rest van het jaar is nog niet rond, maar in ieder geval 1 wedstrijd is al definitief toegevoegd aan de kalender. Geen ultra maar een marathon, maar deze keer wel een hele bijzondere.

Toen Levi en ik naar de finish van de marathon van Rotterdam keken, en hij aangaf ook een keer een marathon te willen doen, leek het ons een goed idee om misschien het “mannen weekendje” wat al een paar keer uitgesteld is te combineren met een marathon. Onder het motto alles is mogelijk, maar liever niet New York ontstond het plan om de marathon van Athene te doen, mits Randy het ook een goed plan vond. Gelijk maar even spijkers met koppen geslagen, en onze plannen gedeeld. Gelukkig vond Randy het ook een heel goed plan, maar voor de zekerheid had ik wel gevraagd of ze er beiden nog een nachtje er over wilden slapen, en er nog eens goed over na wilden denken voordat ik een en ander definitief ging maken. Een marathon blijft natuurlijk een flinke inspanning, dus beter dubbel checken of het serieus is.

Woensdag was het nog steeds een goed idee, en kon alvast het aanvragen van de vrije dagen gestart worden. Eenmaal goedgekeurd, heb ik afgelopen donderdag alles definitief gemaakt. Inschrijven, hotel en tickets zijn geboekt, dus geen weg meer terug 🙂

Waarom deze marathon? Ja….eigenlijk is het de enige echte.

De marathon is vernoemd naar het gelijknamige stadje in Griekenland, dat ongeveer 42 kilometer ten noordoosten van Athene ligt. In 490 voor Christus vond hier een belangrijke veldslag plaats: 10.000 Griekse soldaten versloegen het 25.000 soldaten tellende Perzische leger. De overwinning betekende het einde van de Eerste Perzische Oorlog. Het verhaal gaat dat de boodschapper Pheidippides het hele stuk naar Athene rende om daar het goede nieuws te brengen, waarna hij dood neerviel.

Ondertussen weten we dat hij eerst op en neer naar Sparta heeft gerend, en dit dus “slechts” het laatste stuk van zijn tocht was.

Heel mooi vooruitzicht, en heel veel zin om samen met mijn jongens dit weekendje te doen!!

Verder heb ik nog niets definitiefs, maar de Bello Gallico zal het in ieder geval zeker worden. Alleen een Corona kan me tegenhouden 😉

Als korte termijn doel zou de 24u van Deventer kunnen, want ik zou toch wel eens willen weten hoe veel kilometer ik kan halen. Vorig jaar tijdens de Ultrabalaton was ik in ieder geval al een heel stuk verder na 24u dan ik geraakt was in SIttard, en toen moest ik nog een heel stuk verder.

Veder nog wat leuke trails, bijvoorbeeld de Grizzly 100 nog een keer, en ook de marathon van Zeeland (eerste weekend van October) zou mooi kunnen passen.

Tja….en uiteraard bestaat er nog steeds een kleine kans dat er genoeg mensen uitvallen om mijn start op de Spartathlon te garanderen. Mocht dat zo zijn, dan gaat heel de planning om, en moet ik echt serieus de wedstrijden in de aanloop in gaan plannen, zodat alles in het teken komt te staan van deze legendarische wedstrijd.

Afgelopen week in ieder geval terug lekker gelopen. Woensdag samen met Jan, en dat was weer even geleden, dus hebben we gezellig bij gebuurt. Zaterdag nog een lekkere duurloop gedaan, maar ik moest op tijd terug zijn, want ik had Maaike beloofd mee te gaan wandelen.

Over mijn blessure valt niet veel te zeggen, behalve dat het heel erg wisselvallig is. Geen pijn, maar wel krachtverlies, en dat varieert dan van merkbaar slecht tot bijna niet van invloed. Gelukkig was laatste training een goede dag, dus hopelijk zet die trend zich nu definitief door.

Nou, met mijn plekje als nummer 52 op de reservelijst leek het alsof de kans op een start in de Spartathlon minimaal was. Maar toen ik de lijst bekeek, zag ik dat bijna alle plekken voor de Hongaarse deelnemers (maximaal 25) al ingevuld waren, op slechts twee na, terwijl er nog veel Hongaren boven mij stonden op de reservelijst.

Dus in feite zijn er ongeveer 40 deelnemers die me voor zijn, waardoor de kansen plotseling een stuk gunstiger lijken. Maar hoe klein de kans ook is, ik moet wel blijven trainen alsof het doorgaat!

Na een paar weken van relatieve rust, had ik mezelf voorgenomen om mijn training serieus weer op te pakken. Vorige week was het moment daar, maar tijdens een lange duurloop op maandagavond landde ik plotseling verkeerd op mijn rechtervoet, gevolgd door een stekende pijn in mijn rechterkuit. Mijn eerste gedachte was meteen: weer een zweepslag, maar deze keer in mijn kuit. Ik ben even gestopt om een stukje te wandelen, en ben toen heel voorzichtig weer gestart en heb mijn ronde afgemaakt. De uren daarna voelde het nog steeds gevoelig, dus de volgende dag heb ik rust genomen (gelukkig had ik die dag vrij). Gelukkig was de pijn woensdag verdwenen en kon ik voorzichtig weer een lekker rondje lopen.

De lange duurloop van zaterdag begon ook goed. Omdat ik standby stond, bleef ik in de buurt en was het plan om een marathon te lopen. Het tempo zat er lekker in, maar rond de 25 km begonnen mijn rugproblemen weer op te spelen, dus besloot ik het bij 30 km te houden. Zondag was het juist andersom. Ik ging voor een rustig herstelloopje van 15 km, maar het liep zo lekker dat ik er uiteindelijk 22 van maakte.

Afgelopen week werd ik uitgenodigd bij de wethouder, en letterlijk in de bloemetjes gezet!

Dus veel aandacht gehad voor onze sport, en dat was heel erg leuk. Nu weer vooruitkijken, en zorgen dat we nog leuke dingen aan 2024 toe kunnen voegen, want de laatste twee (Salland trail en Texel) waren in ieder geval alvast een succes!!

Als mijn lichaam een beetje mee werkt zit ik voor de resterende eerste helft van het jaar te denken aan:

25 MEI 2024 Sri Chinmoy 50K & 100K race AMSTERDAMSE BOS / FOREST OF AMSTERDAM AMSTELVEEN

13 en zondag 14 juli 2024 vindt op de wielerbaan Keizerslanden in Deventer de 7e editie van het Ultrafestival Deventer plaats.

Dat zijn eigenlijk datums welke buiten vakantie, standby of werk weekenden vallen en beiden zijn vrij kleinschalige evenementen.Doel: Toch eens proberen onder de 10u te komen voor de 100K en in Deventer eens kijken of ik mijn PR op de 24 uur uit kan breiden.

Maar zoals gezegd moet tegen die tijd de blessure ook beter zijn. In tegenstelling tot laatste weken had ik afgelopen zondag wel veel last van krachtverlies (gelukkig geen pijn). Geen idee waarom het af en toe wel/niet het geval is, maar hopelijk ben ik er wel snel vanaf.

Voor de tweede helft wil ik samen met Jan kijken wat leuke evenementen zijn. 1 staat er al min of meer vast, en dat wordt de Bello Gallico…. En een hele kleine kans op een start voor de Spartathlon, maar voorlopig ga ik er niet van uit….

Het herstel na de 60 van Texel gaat goed. Ondertussen al weer een paar lange duurlopen afgewerkt zonder problemen, en het lijkt met mijn blessure eindelijk ook de goede kant op te gaan. Ik ben sowieso vrijwel pijnvrij, maar ook de kracht komt terug in mijn linkerbeen. Zondag avond nog een voor mijn doen vrij snelle 22KM gedaan, en ik liep gelukkig weer eens lekker zonder het gevoel te hebben dat de coördinatie weg is. Hopelijk zet zich dit door, en is deze vervelende blessure snel verleden tijd.

Afgelopen week ook nog even bij Radio Rucphen FM op bezoek geweest voor een interview. Ondanks dat het een regionale zender is, vond ik het toch wel spannend. Gelukkig begon het na een tijdje wel te lopen, en heb ik voor een groot deel mijn verhaal kunnen doen. Later denk je wel, ik had dit en dat nog moeten zeggen etc. maar in grote lijnen heb ik wel uit kunnen leggen wat ultralopen in houd. Leuk om mee te maken, en hopelijk vonden de luisteraars dat ook 🙂

Ik zit nu wel met een dilemma, want mijn wedstrijdkalender is leeg….De verwachtingen voor een start op de Spartathlon zijn vrij laag, want ik ben 52ste op de reservelijst. Enig pluspunt is dat er voor mij ook veel hongaren staan, en daarvan staan er ook al 23 op de startlijst, dus mogen er nog maar twee van de reservelijst bij.

Dus moet ik dringend op zoek naar leuke alternatieven. Jan en ik hebben het er al even over gehad, en een paar zijn inmiddels al afgevallen (Winschoten en Pierewaai).

April en Mei vallen voor mij af. Te veel gepland (werk / prive) in de weekenden, en ook Juni lijkt niet te lukken in verband met vakantie. Eerste interessante wedstrijd wordt dan voor mij de 24 uur van Deventer.

13/07/2024  24 uur: Ultrafestival Deventer 24 uur Open wedstrijd en Nationaal Kampioenschap

Mogelijk voor de rest van het jaar:
12/10/2024  trail: Indian Summer Ultra 50-75-100 km met NK 100 km trail
26/10/2024  trail: Bear Trail 100

En de Bello Gallicco uiteraard, en hopelijk nog een leuke ergens in het buitenland

Eindelijk staan ook de uitslagen van Jan en mIj van de Salland trail en Texel op DUV statistics.

Lange termijndoel wordt sowieso toch proberen een kwalificatie te halen voor de 120 van Texel 2026!

a) een officiële 100 km-wedstrijd binnen de 9:30 uur;
b) een officiële 12-uurswedstrijd met 120 km of meer;
c) een officiële 24-uurswedstrijd met 200 km of meer;
d) een finish op de Spartathlon;
e) een finish binnen de tijdslimiet op De 120 van Texel van 2015, 2017 of
2019;
f) een finish binnen de tijdslimiet op de hele Jan Knippenberg Memorial van
2014 of 2016;
g) een finish in de Elfsteden Ultraloop 2018
Lopers die nog gaan proberen aan de toelatingseis te voldoen, kunnen zich inschrijven voor
de 120 km. Toelating geschiedt nadat aan de toelatingseisen is voldaan.

Een start en finish op de Spartathlon zou dus geweldig zijn 🙂

We vertrekken vrijdagmiddag half 1, voor een weekendje Texel. De kofferbak is voor de helft gevuld met eten en drinken, want Marian en Jan hebben goed gezorgd voor de boodschappen. We hebben nog een paar dagen voor de wedstrijd begint, en die tijd brengen we ontspannen door, en verkennen een deel van de route te voet, en met de auto. De weersverwachting voorspeld niet veel goeds, maar afgezien daarvan heb ik veel zin in deze toch wel heel aparte ultra wedstrijd. Zowat heel ultralopend Nederland is afgereisd naar Texel, en een deel gaat twee keer het eiland rond. Ook jan behoort tot de “gelukkigen” die voor de 120KM gaan, en ik heb diep respect voor iedereen die nog maar een poging durft te doen om in deze omstandigheden (Winkracht 6-8, lage temperatuur en regen en hagelbuien) die uitdaging aan te gaan . Zelf ga ik 1 ronde van 60KM lopen, want het is me niet gelukt om me te kwalificeren voor de 120KM vanwege een blessure. Achteraf gezien maar goed, want ik vermoed dat ik in deze staat, en met deze omstandigheden vrijwel zeker ergens had moeten stoppen wanneer ik voor de dubbele afstand gegaan was.

Zondag – wedstrijd dag

In de nacht van zaterdag op zondag worden we al regelmatig wakker van het gekletter van hagel en de flinke windvlagen die vanaf zee het eiland over gaan.Ik heb geen wekker nodig, en rond kwart voor 4 ga ik Jan weg brengen naar het Stayoke, want die gaat 5 over half 5 starten. Ik kan daarna nog even terug mijn bed in, maar echt slapen gaat niet meer, en wanneer weer flinke buien overtrekken hoop ik dat Jan er niet te veel last van heeft.

We gaan op tijd naar de start, want we verwachten dat Jan rond half 10 op het keerpunt zou kunnen zijn. Ik zie hem nog even wanneer hij de eerste keer doorkomt, en wens hem succes voor de tweede ronde, en ga hierna het startvak in. Exact 10u35 de start, en in dezelfde minuut begint het flink te hagelen. Maar….we zijn vertrokken, dus van lieverlee warm ik weer een beetje op, want dat was nodig.

Een beetje spijt dat ik niet verder vooraan ben gaan staan, want omdat ik achterin begon, moet ik veel lopers inhalen, maar gelukkig is het tot de duinen nog breed genoeg. Daarna de eerste keer het strand op, en …..dat valt niet mee. Op het strand was de wind gedraaid naar vol tegen met volgens Windfinder kracht 8. Kilo’s strand waaien rond mijn oren en omdat ik in korte broek loop worden mijn benen ook gezandstraald. Maar…het strand zelf ligt er goed bij. Niet van dat mulle zand, maar een vrij stevige ondergrond. Voor mij loopt een groepje, maar het gat is al te groot om nog aansluiting te vinden met de harde wind op kop. Wanneer later de wind meer van de zijkant komt, loop ik zelf in een groepje afwisselend vooraan of in het midden, en halen we toch nog groepen in, en dat geeft wel vertrouwen.

Na het eerste stuk strand de duinen in, en dat voelt heel goed. Ik haal alleen maar mensen in, en af en toe blijf ik even bij een bekende hangen, om daarna weer alleen verder te gaan. Daarna het tweede stuk strand. Het groepje waar ik in loop is wat minder collegiaal, want niemand neemt de kop over, en ik loop samen met nog een loper het hele stuk voorop. Door de harde wind is een gesprek voeren er niet bij, maar omdat ik buiten adem ben zou dat toch al niet mee vallen. Na een paar kilometer zie ik Marian en Maaike, en vraag hoe het met Jan gaat. Die ligt nog een heel stuk voor mij, en is dus al het strand af, en Jan kennende gaat hij nu niet meer opgeven!! Ik struikel nog even….

Even later ben ik ook van het strand af, en ga het mooie stuk richting de vuurtoren op. Heel in de verte zie ik de zwarte Spaanse koeien, en af en toe zie ik een meeuw achteruit voorbij vliegen, want de wind is inmiddels aangewakkerd tot ruim WK6. Het blijft uitkijken want dan ik wordt zelf zowat van de duinen afgeblazen op de punten waarop ik het hoogste punt bereik.

Voorbij de vuurtoren staan de dames weer te supporteren, en dat doet met goed. Hierna merk ik dat ik al flink wat energie verbruikt heb op de eerste 30KM, maar gelukkig zit het zwaarste stuk er op, en ga ik voorlopig met wind in de rug het tweede deel afwerken. Het inhalen van lopers is gestopt, en ik blijf kilometers op dezelfde positie hangen. Dit blijft zo tot de 50KM, en na een paar cola’s en een plaspauze wordt de route weer wat meer afwisselend, en krijgen we dus ook de wind vanuit alle hoeken. Op een gegeven moment loop ik Leonie voorbij, en omdat ze bij doorkomst een flink stuk voor Jan lag, vreesde ik even dat Jan niet meer in de wedstrijd zat. Ik wenste haar succes, en met de gedachte dat hun er al >110KM op hebben zitten ga ik zelf nog proberen die laatste 10K zonder te wandelen uit te lopen.

De laatste 5KM staat er iedere kilometer een bordje, en ik zie op mijn Garmin dat ik op het strand wel wat extra meters gemaakt heb wanneer ik de resterende kilometers zie. Nu is het flink beuken tegen de harde wind. Nauwelijks kom ik vooruit, en al helemaal niet wanneer we ook nog de heuvel op gaan. En dan hoor je ineens in de verte de speaker, en zie je de finish locatie. Finishen binnen de 6 uur gaat wel lukken, en de laatste kilometer versnel ik nog even wat, ondanks de tegenwind. Bij de finish nog even kort een praatje met Henri, en op de foto gezet door Maaike. Jan is al een tijdje binnen, en die topper heeft het weer gedaan!!! Voor de 4e keer een finish op de 120KM met een prachtige 7e plaats in een geweldige tijd van 11:33!!!!

Zelf ben ik ook dik tevreden met mijn tijd onder de 6 uur, en een 22ste plaats in mijn categorie. Finishen was het doel, want door mijn blessure is dat nog steeds een uitdaging. Gelukkig niet veel last van gehad. Deze keer wel wat rugpijn, maar dan hoger, vrijwel zeker veroorzaakt door het lopen tegen de wind in.

Nadat we ons opgefrist hadden zijn we nog even lekker gaan eten, en hebben we het vocht bijgevuld met een paar liter Skuumkoppe. Jan ik ik zijn allebei zeer tevreden met het resultaat, en er weer trots op dat we deze hele zware editie hebben mogen finishen.

Marian, Maaike en Jan bedankt voor het gezellige weekendje en de goede zorgen!!

Huldiging

Ondertussen is ook afgelopen vrijdag de huldiging van de sportkampioenen van de gemeente Rucphen geweest, Niet alleen voor kampioenen dus, maar ook voor mensen die iets bijzonders gedaan hebben, en het is een enorme eer dat ze ook aandacht voor mijn prestatie hebben!! Omdat ik er niet bij kon zijn heeft men een filmpje opgenomen:

Huldiging kampioenen Rucphense Bode

Ondertussen ben ik al weer hersteld van de 50 Mijl in Nijverdal.

Met de blessure gaat het een beetje op en af… Begin deze week wat extra klachten, maar dat was woensdag al weer een stuk beter. Vandaag weer wat meer last, vooral door de extra uren afgelopen dagen, en een avondje staan tijdens het feestje bij John. Was heel gezellig en het was leuk om veel bekenden weer eens te zien. Ook vandaag (zondag) een lange werkdag, dus ik ga zo meteen mijn oefeningen weer doen. Deze week hoef ik niet te veel kilometers meer te maken, dus voor de 60K moet ik weer voldoende hersteld zijn om de ronde rond het eiland Texel uit te kunnen lopen. Achteraf gezien komt het voor mij dus goed uit dat ik gewoon de 60 in plaats van de 120 doe, want dat zou voor mij in deze staat niet haalbaar geweest zijn.

Dinsdag was het eindelijk zo ver, en werd de uitslag voor de loterij van de Spartathlon bekend gemaakt. Dus toen ik thuiskwam zag ik dat de “trekking” al bezig was, en het bleek dus het kopiëren van alle niet direct geplaatste ultralopers te zijn naar een “randomizer”. Binnen een paar minuten stonden de resultaten online, en ik ging uiteraard zo snel mogelijk op zoek naar onze namen. Dolgelukkig zag ik Jan en mijzelf op de lijst staan, en zonder verder te kijken belde ik Jan om het goede nieuws te vertellen dat we er bij waren.

Helaas duurde dat ultieme geluksmoment vrij kort, want al snel bleek dat deze lijst alleen de internationale atleten betrof, en niet de direct geplaatsten, Japanners, Grieken of Duitsers, samen genoeg voor c.a. 200 plaatsen. Een simpel rekensommetje was voldoende om gelijk alle hoop op een start om zeep te helpen, en we dus helaas dit jaar niet tot de gelukkigen behoren die mogen starten. Hopelijk zijn we volgend jaar nog fit genoeg om een nieuwe poging te doen, en dan met een dubbele kans…..

Morgen ben ik uitgenodigd voor een interview, dus hoop ik daar de ultrasport een beetje te promoten. Wel spannend, maar heel leuk!

Na de malaise van afgelopen maanden veroorzaakt door Corona, gevolgd door de rugklachten en resulterend in een DNS op de Bello Gallico, en een DNF op de hoho100 waren ook de verwachtingen voor afgelopen zaterdag niet al te hoog. Nog steeds heb ik last van een doof gevoel en krachtverlies in mijn linkerbeen als gevolg van de Ischias klachten, en ik hield er daarom rekening mee dat ook deze keer een finish niet vanzelf sprekend zou zijn.

Zaterdag dus weer op tijd opgestaan, en samen met Jan de lange rit naar Nijverdal gemaakt. Ruim 2 uur zitten in de auto is ook niet zo best voor je rug, maar je moet er wat voor over hebben…

Het exacte aantal heb ik niet, maar aan de startnummers te zien waren we met ongeveer 110 deelnemers. De inschrijvingen zaten namelijk vol, dus mogelijk lag het aantal nog wat hoger.

8 uur kwam het verlossende startschot, en gingen we op weg. Voor de eerste keer dit jaar in korte broek, en dat voelde goed! Het begon al gelijk met singletracks die “rollend” afwisselend wat hoger en lager lagen, en omdat je dan in een treintje loopt moet je dus het tempo volgen van je voorganger om de rest niet op te houden. Dus voor mij begon de 81Km Lange tocht dus veel te snel, want ik zat tussen de nieuwe lichting ultralopers, zowat allemaal lopers zo’n 20-30 jaar jonger als ik.. En buiten dat het snel ging, moest ik ook enorm mijn best doen om nergens over te struikelen, want je ziet niet alles aankomen als iemand kort voor je loopt.

Gelukkig was dat na een paar kilometer voorbij, en werden de paden wat breder, en kon ik mijn eigen tempo lopen. Bij de spoorweg overgang hadden we geluk, want die ging juist open toen we aankwamen, maar bij het stoplicht hadden we pech. Omdat iemand door rood liep, was de verkeersregelaar van slag af, en vergat het sein doorlopen te geven toen het licht groen was, en we dus nog een keer de cyclus af moesten wachten voordat we verder konden…

Al heel snel waren we bij de eerste verzorgingspost, en ik nam daar een beker sportdrank, en wat suikerbrood. Al vrij snel daarna kwamen wat serieuzere hoogtemeters, en dan weet je eigenlijk al dat je niet meer moet gaan letten op hoeveel minuten per kilometer je tempo is, want dat zakt enorm, en is niet echt motiverend.

Het loopt lekker, en alhoewel ik merkbaar krachtverlies heb in mijn linkerbeen geniet ik volop. De kilometers vliegen voorbij, ook al moet ik regelmatig stukken heuvelop wandelen, of soms bij een afdaling flink inhouden om niet te struikelen. De posten komen iedere keer mooi op tijd, en ook deze keer heb ik geen problemen met de voeding. De combi sportdrank/suikerbrood bij de VP, en water en gels onderweg werkt prima en dat was vroeger altijd een groot probleem toen ik andere combinaties/gels nam.

Na 42KM begon het zoals verwacht zwaarder te worden, maar als je dan af gaat tellen en “nog maar” c.a. 39KM voor de boeg hebt, komt al snel het vertrouwen op een finish terug. Geen minuut me zorgen gemaakt over de cut-off tijd, en dat was vorige keer tijdens de 75KM wel anders. Toch was deze vrij scherp, want dat kun je zien aan het uiteindelijke finishers aantal, wat ongeveer op de helft van de gestarte deelnemers ligt.

Wat een mooi afwisselend parcours, en wat een geweldige uitzichten wanneer je iedere keer weer boven op de heuvelrug staat!! Er kwamen ook veel stukken die ik herkende uit het Pieterpad voorbij, en da’s ook altijd leuk. Zelfs even de tijd genomen om af en toe een foto te maken. Het prachtige weer maakte de beleving compleet, dus wat dat betreft waren de omstandigheden ideaal.

In het tweede deel zaten ook de lange zware stukken weiland, en als kers op de taart mocht je ook af en toe nog een hindernis in de vorm van een hek waar je over moest klimmen of een ander obstakel om over het hek te komen. Gelukkig ook zonder kleerscheuren van af gekomen, en toen ik zag dat ik rond de 70KM zat besloot ik Jan alvast een screenshot van mijn horloge te sturen, zodat hij ongeveer wist waar ik uithing. Bleek achteraf niet aan te komen..

Gek dat je altijd weer snel vergeet dat zo’n ultra best afzien is, en wanneer je bezig bent vraag je je soms af waar je eigenlijk mee bezig bent. Maar zodra je weer een beetje in de buurt van de finish bent weet en voel je het weer….

De vermoeidheid valt weg, en de laatste kilometers gaan weer lekker en de laatste voelt weer als de eerste wanneer de finishboog in het zicht komt. Heel blij met mijn finish, want ik had wel wat vertrouwen nodig omdat het sinds December alleen maar bergaf gegaan is.

Nog even voor de statistieken de voorlopige uitslagen. Er staat op 1 een 50KM loper vermeld, en ook de nummer 2 of 3 is overgestapt naar 50KM, dus eigenlijk ben ik 38ste en Jan tweede van de in totaal 63 finishers/110 starters!!! Weer een geweldige prestatie van Jan!!!. Heel veel uitvallers dus, wat vooral te wijten is aan de erg scherpe cutoff tijd.

Jan en ik hebben weer genoten, en nadat we ons opgefrist hadden hebben we nog een paar biertjes gedronken, en met wat ultravrienden gekletst. Top dag dus, en allebei super tevreden met het resultaat. O ja…..en ik ben geen 1 keer gestruikeld wat ook een unicum is.

Ondanks de Ischias blessure, ruim 8 minuten sneller, 6 KM verder en 8 jaar ouder dan de 75KM in 2016, dus grosso modo +/- een uur sneller en dat is ook wel lekker.

Zondag een relaxt dagje, en naar musical “de tocht” in Leeuwarden geweest, dan begint de elfsteden koorts weer te kriebelen. Voorlopig blijf ik dus nog rijdend lid 🙂

En….aanstaande dinsdag de loting voor de Spartathlon…..wat zou het mooi zijn als we beiden ingeloot worden, voor de ultraloop der ultralopen….

SPARTATHLON is a historic ultra-distance foot race that takes place in September of every year in Greece. It is one of the most difficult and satisfying ultra-distance races in the world because of its unique history and background.
The Spartathlon revives the footsteps of Pheidippides, an ancient Athenian long distance runner, who in 490 BC, before the battle of Marathon, was sent to Sparta to seek help in the war between the Greeks and the Persians.
According to the ancient Greek historian Herodotus, Pheidippides arrived in Sparta the day after his departure from Athens.
From 1984 the International Association “Spartathlon” was founded, which since then has continuously organized the race each September.

Nog een paar dagen, en dan reizen we af naar Nijverdal voor de Salland trail. In 2016 had ik daar de 75KM al een keer gelopen, en nu is de afstand 50 Mijl, dus nog iets verder. Het is een prachtig gebied om doorheen te lopen, en ik kan me nog wel herinneren dat sommige stukken door de heide vrij zwaar waren door het losse zand.

Qua verzorging was het ook goed geregeld, en deze keer zal dat ook zo zijn: Op de verzorgingsposten is water, sportdrank, thee en cola verkrijgbaar. Er zijn ook stukjes banaan, sinaasappel, chips, zoute koekjes, winegums en koek beschikbaar.

Het zal deze keer wel een flinke uitdaging worden, want ik heb nog steeds flink wat problemen met mijn rug. Soms lijkt het de goede kant op te gaan, maar na een paar dagen gaat het dan weer achteruit. Gelukkig niet pijnlijk, maar het is vooral het krachtverlies en de coördinatie die veel te veel energie kosten, en uiteindelijk de trainingen veel zwaarder maken. Juist daarom besloten heel erg rustig aan te doen de laatste week voor de wedstrijd, en hopelijk in ieder geval voldoende uitgerust aan de start komende zaterdag.

De weersverwachting is gelukkig wel goed, want het ziet er naar uit dat het droog wordt, een beetje wind (WK3) en c.a. 12 graden.

Ondertussen begint het ook vrij spanned te worden, want de loterij voor de Spartathlon zit er aan te komen. De kans om in geloot te worden is niet groot, maar altijd nog vele malen groter dan de loterij voor de Celtman/Swissman of Norseman, en het is me ooit gelukt om een start bij de eerste twee triathlons te bemachtigen, dus wie weet…… Nog een paar weken geduld, en dan weten we in ieder geval het resultaat, en kunnen we verder gaan plannen.

Sallandtrail 75 KM 2016

Vorige week begon met een uitgebreide sportkeuring op maandag avond. Omdat ik in 2017 al een keer bij het SMA in Amersfoort was geweest, besloot ik ook deze keer weer die kant op te gaan. Sinds Ijzerman is gestopt, vind ik dat het beste alternatief voor hardloop of triathlon specifieke keuringen en adviezen. De test vorig jaar bij Sportassitance was ook heel goed bevallen, maar omdat ik me soms toch wat zorgen over mijn hart maak in verband met de “systolen” (oftewel extra slagen,) leek het me goed om weer voor een erg uitgebreide variant te gaan. De extreme doelen die ik me regelmatig stel, zijn immers een flinke extra belasting voor het hart, dus af en toe een goede medische checkup kan geen kwaad.

Na de marathon (training) op zaterdag een dagje rust ingelast, en maandag de loopband op nadat eerst wat algemene testen gedaan waren. Alhoewel de loopband breed genoeg was, kon ik er maar niet aan wennen, en had ik het gevoel er ieder moment vanaf te vliegen, zeker wanneer de snelheden wat hoger werden. We besloten dan ook op tijd te stoppen, en geen maximale VO2 max test te doen, met het risico dat ik zoals sommige voorgangers door de kamer zou vliegen.

Dus heel erg gelukkig met de uitslag, want alles bij elkaar ben ik zelfs vooruitgegaan op de maximale harstalg na. Die is slechts 7 slagen gezakt in vergelijking met mijn eerste keuring in 2005. Ook advies met betrekking tot oefeningen om het gevolg van de hernia klachten te beperken. De vo2max is lager, maar we hebben geen maximale test gedaan, dus de huidige Garmin waarde van 53 lijkt me redelijk accuraat.

Ook het gewicht klopt niet helemaal, want zou anderhalve kilo lager moeten liggen, maar ik had net gegeten van te voren en nog een extra flesje water gedronken net voordat ik naar binnen stapte.

Helaas was de rest van de week een drama, want alhoewel de standby dienst voorbij was, moest ik deze week D2D dienst doen, omdat het grootste deel van de collega’s met vakantie was. Dit in combinatie met onvoorziene problemen zorgde voor de nodige stress en vermoeidheid.

Tel daar nog eens de fysieke problemen veroorzaakt door de beknelde zenuw en het erg slechte weer bij op, en dan is de motivatie om lekker te lopen ver te zoeken. Kortom….geen opbouwende trainingsweek…. Ook de lange duurloop van afgelopen zaterdag viel erg tegen. Mijn hartslag zat hoger dan normaal, en ik kwam nauwelijks vooruit. Door het krachtverlies kostte iedere stap mij veel energie, en ik kwam na 30KM uitgeteld weer thuis. Hopelijk snel verbetering……

Ik zag dat er 700 inschrijvingen zijn voor de Spartahlon, en omdat ik verwacht had dat het er veel meer zouden zijn, is dat wel gunstig. Bij een Norseman zijn het er duizenden, en wordt een heel groot deel aan Noren toegekend. Dus nou de loterij afwachten.

Latest Registration Update 2024

Over 700 applications this year for participation in SPARTATHLON 2024!

The closing date for participation applications is today 25 February at 23.59 local time.

De week standby is gelukkig weer achter de rug. Helaas gooide het af en toe de plannen een beetje in de war, maar gelukkig viel het qua oproepen in de nacht nogal mee. Deze week geprobeerd om de trainingen voor 17:30 af te werken, want tot die tijd namen mijn collega’s het over.

Het voelt altijd weer goed als deze standby dienst er op zit, want dan valt er nogal wat stress van je af. Zaterdag was het weer tijd voor de lange duurloop, en ondanks dat ik nog steeds best wel last heb van de hernia achtige klachten was het plan om een marathon te lopen. Nog een paar weken te gaan voor de Salland trail, dus er moeten wel wat kilometers gemaakt worden. Zaterdag dus kwart voor 7 de deur uit.

Het begon niet lekker. Al vrij snel was ik flink aan het zweten, terwijl het tempo erg laag lag. Ook het dove gevoel in mijn linkse been en voet was al gelijk aanwezig. Tot halverwege bleef dit zo, en ik was me al aan het afvragen of ik ook deze training weer op tijd af moest breken, en bij de Rotonde richting Sprundel te lopen. Erg verleidelijk, maar uiteraard niet de bedoeling, en ik besloot het toch in ieder geval daar nog niet op te geven.

Dus de afslag richting Hoeven genomen, en eenmaal die kant op gegaan kwam het vertrouwen ook weer terug. Het leek zelfs beter te gaan naarmate de kilometers verstreken, maar waarschijnlijk was dat het werk van de vrijgekomen endorfine’s, of gewoon omdat de resterende kilometers steeds minder werden. Hoe dan ook, het liep een stuk beter dan de eerste kilometers, en ik begon er zelfs weer terug plezier in te krijgen. Rustig de training uit gehobbeld, en alhoewel ik erg blij was dat het er op zat, toch nog best een goed gevoel aan over gehouden.

Maandag avond ga ik bij het SMA langs voor een sportonderzoek en inspanningstest voor lopers. Eigenlijk qua timing niet helemaal goed, nu ik een blessure heb, maar ik laat het toch maar door gaan omdat het al een paar keer is uitgesteld. Ben heel benieuwd hoe het er bij staat…

Ook de loting voor de Spartathlon komt steeds dichterbij. Als die uitslag bekend is, kan ik de rest van het jaar in gaan plannen. Veel mooie ultra’s zijn al vol, en ik verwacht dat er nog velen op de uitslag van de loterij wachten voordat ze een alternatief plannen.

Het was weer even geleden, maar deze week weer een keer standby dienst, of zoals de Belgen zeggen “Van wacht”.

Dat betekend weer wat aangepast trainen, en vooral niet te ver van huis.

Zaterdag eerst sinds lange tijd weer een keer wat later uit bed (iets na 8 uur), en nadat ik de alarmen en tickets gecheckt had bij de klant, op pad gegaan voor mijn lange duurloop. De temperatuur was prima, en er stond nagenoeg geen wind. Ideale omstandigheden voor een lange rustige training.

Onderweg dacht ik nog even na over de route, want alhoewel ik in de buurt moest blijven, was er nog keuze genoeg voor wat afwisseling.

Zou ik proberen zo veel mogelijk onverhard op te zoeken, in verband met de Ischias problemen, en de komende doelen? Of zou ik bijvoorbeeld een deel weer over de atletiekbaan gaan lopen? Uiteindelijk op de automatische piloot rustig aan een rondje van ongeveer 15KM gedaan, en ik was van plan dit nog twee keer te doen.

Helaas begon de pijn in mijn bil weer wat op te spelen, en ook de kracht in mijn linkerbeen nam flink af. Vooral goed merkbaar, omdat ook het evenwicht dan veel minder is zodat je af en toe het gevoel hebt dat je moet corrigeren bijvoorbeeld in de bocht. Ik moest dus de keuze maken: Door gaan met het risico dat het erger wordt, of stoppen en beter aandacht te geven aan oefeningen. Het werd het laatstee, en ik besloot na 30KM dat het mooi geweest was, en er een punt achter te zetten. Daarna de oefeningen gedaan, en in de avond nog een stuk gewandeld met Maaike.

Zondag heel rustig aan nog een 15KM gelopen, en dit voelde al weer een stuk beter. Voorlopig lijkt het dus de goede kant op te gaan. Niet heel pijnlijk, maar vooral het krachtverlies wat vervelend is, en uiteindelijk meer energie per kilometer kost. Gelukkig heb ik dit in het verleden na de hernia operatie vaker gehad, en toen is het meestal na een aantal weken weer af genomen, en na een aantal maanden weer over gegaan. Destijds heb ik ook gewoon voorzichtig door kunnen trainen. Ook lijkt het nu af te nemen, dus ik heb goede hoop dat het weer overgaat. Ik heb nog even nagedacht over fysiotherapie, maar de laatste paar keren dat ik met gelijke klachten kwam, werd ik ingetaped, of kreeg ik oefeningen mee, welke me ondertussen bekend zijn.

Van de carnaval heb ik niet veel mee gekregen. Het is vooral merkbaar omdat Levi nog wel op pad gaat en ergens in de ochtend weer thuis komt, maar verder niet veel van gemerkt.

Nog een paar weken, en dan worden de uitslagen van de loterij voor de spartathlon gepubliceerd. Ik ben benieuwd…..

De mooie alternatieven beginnen vol te raken, want helaas zit 100 Miles van de Kullamannen vol. De Ultra Ardeche 222KM komt misschien te vroeg (18/19 Mei), en er is nog wel een hele mooie 100M in Nice met 8400HM op 4 Oktober. Of 1 in de jura rond dezelfde tijd: https://www.ultra-trail-montagnes-jura.fr/en/the-utmj-run/

En in de UK zijn er ook nog wel een aantal hele mooie….

Nog een paar foto’s van de hoho100. De laatste foto haal ik Bram in 🙂 …..of was het omgedraaid 😉

De saaie maand Januari is gelukkig weer voorbij, en de dagen worden ook al weer een beetje langer.

Afgelopen week was een herstelweek, en ben ik weer fanatieker begonnen met de oefeningen voor de ischias klachten. De oorzaak van de beknelde zenuw is vrijwel zeker het vertillen aan een betonplaat bij Randy, en als dat zo is, zal het weer wel een hernia zijn op de zwakke plaatsen l4/l5, l5/S1. Gelukkig op een schaal van 1 – 10 zit de pijn ergens op 6. Een zeurende pijn in de onderrug, bil en linkerbeen, die naarmate ik langer zit toeneemt, en soms dus ook tijdens het lopen erger wordt als de kilometers verstrijken.

Ik ga het een paar weken aankijken, en mochten de oefeningen niet helpen, dan zal ik bij de huisarts langsgaan om een doorverwijzing naar een neuroloog te vragen. Maar laten we hopen dat het deze keer weer met oefeningen overgaat zoals de laatste keren, en niet weer een operatie nodig is zoals in 2004.

Het herstel van 58KM gaat vrij langzaam De trainingen na de hoho100 gaan moeizaam, en afgelopen zaterdag besloot ik het daarom bij 21KM op een heel rustig tempo te houden. Na een uurtje was ik het eigenlijk al beu, maar ik probeerde er toch nog maar iets van te maken. De gele, blauwe en een stuk van de rode route op de Rucphense heide werd het, waarvan de eerste helft in het donker met hoofdlampje. Zondag een actieve rustdag (stukje wandelen)ingepland, zodat in ieder geval mijn lichaam wat verder kan herstellen, en hopelijk ook de klachten verminderen.

Ook volgend weekend zal het aanmodderen worden, want dan heb ik standby dienst. Daarna hoop ik snel weer trainingsweken van >100KM te kunnen maken om fit genoeg de 80K van de Salland trail af te gaan werken in Maart. Het streven wordt binnen de 8:30 uur, naar of dit reëel is zal tijdens de wedstrijd blijken.

SALLANDTRAIL 9 MAART 2024

50 Mijl Trailrun over de Sallandse Heuvelrug

Een paar weken daarna de 60 van Texel, en tegen die tijd weet ik ook of ik mag starten op de Spartathlon eind September. Geen start ==> dan moet ik dringend op zoek naar een mooie wedstrijd, zodat ik weer voldoende gemotiveerd de rest van het seizoen in ga….

Dat het waarschijnlijk een DNF op de 100 Miles zou worden had ik eigenlijk wel verwacht, maar dat kwalificatie voor de 120 van Texel op de 100KM (100K binnen 10u) me niet zou lukken valt helaas wel een beetje tegen….

Na een hele rustige week, was het dan zaterdag eindelijk zo ver. De eerste wedstrijd voor 2024 met als doel een kwalificatie voor de 120 van Texel. Iets voor 6 de spullen in de auto geladen, en even mijn ruiten schoon gekrabd, want er zat een laagje ijs op. Daarna Jan opgepikt, en naar Amersfoort gereden, waar we tijd genoeg hadden om alles klaar te zetten en ons verder voor te bereiden op de wedstrijd.

De 12 flesjes Maurten sportdrank die ik voorbereid had, waren helaas niet goed gelukt, want de poeder was naar onder gezakt, en daar was het een stroperige substantie geworden. Het waren dus eigenlijk flesjes water met een hele lichte concentratie sportdrank, en dat had zeker ook wel wat invloed op het verloop van de wedstrijd.

Na de briefing liepen we naar de start, die een paar km van de uiteindelijke finish lag, en na een aanloopstuk moesten we daarna rondes van c.a. 3.7KM lopen. Om half 9 mochten we starten, en niet veel later liepen we voor de eerste keer over de glibberige atletiekbaan, waar een laagje ijs op lag. Daarna dus rondjes van 3,7KM over een afwisselend parcours. Stukken met klinkers, vlakke fietspaden, bolle wegen, atletiekbaan, van alles wat, maar alles verhard. Voor mij waren het vooral de stukken met stenen die ongelijk lagen waar ik de aandacht bij moest houden, omdat ik nogal gemakkelijk struikel, en dat is met zo’n harde weg erg gevaarlijk.

Het liep goed, en na een paar rondjes gingen ook de kilometer splits wat omlaag. Ik nam om de ronde een gelletje met een flesje sportdrank, en de ronde er na een boterham met jam. Dit bleek goed te werken, alhoewel ik vrij vaak een plaspauze moest houden. Misschien toch te veel gedronken, of gewoon vanwege de kou.

Na een paar rondes was de baan ook ontdooit, en kwam het zonnetje er wat doorheen. Sommige stukken voelde je de wind goed, en daar was het nog vrij koud. Op een gegeven moment kwam Jan al voorbij gelopen, en die zette me al op een ronde, en had dus flink de gang er in zitten omdat ik toen zelf een gemiddelde van c.a. 5m40 aanhield.

Op dat moment zaten we beiden nog lekker in de wedstrijd. Dat bleef zo voor mij tot rond het 50KM punt. Op de atletiekbaan pakte ik weer een flesje, en besloot dit wandelend op te drinken, maar kwam daarna vrij moeilijk weer op gang. De zeurende pijn in mijn lies nam toe, maar ook de uitstralende pijn vanuit mijn bil naar mijn linkse been. Vanaf dat moment zag ik langzaam de gemiddelde splits omhoog gaan, en mentaal bleek dit het begin van het einde te zijn. De pijn nam per ronde flink toe, maar ook de fut ging er volledig uit. Kortom…deze poging gaat niet lukken, dus dan beter nu stoppen en de schade beperken. Jan gaf ook aan dat het bij hem verstandiger was om te stoppen, omdat hij mogelijk door de kou te veel last van zijn spieren had.

Dus bij 58KM de handdoek in de ring gegooid. Jammer, maar helaas….

Dus…..snel weer vooruitkijken, en hopen dat de volgende wedstrijd weer een succes wordt. Dat is de Salland trial. 80KM over 6 weken. Een lange 58K training heb ik in ieder geval gisteren afgewerkt, dus wat dat betreft komt de DNF niet helemaal slecht uit.

Daarna de 60 van Texel, en hopelijk daar ook een mooie eindtijd. En dan….. Rond die tijd weten we of we ingeloot zijn voor de Spartathlon. In de staat van gisteren moet ik er niet aan denken, maar hopelijk tegen die tijd weer goed voorbereid en opgeladen zoals met de Ultrabalaton, mocht ik tot 1 van de gelukkigen horen die überhaupt mag starten aan deze legendarische wedstrijd.

Nog een paar dagen, en dan staat de eerste wedstrijd voor 2024 al weer op het programma.

Een 100 mijl, met ook een officiële meting op de 100KM, en dat laatste was dus voor mij de belangrijkste reden om mee te doen. Bij uitzondering (vanwege de finish in Hongarije) mag ik starten op de 120 van Texel als ik de 100K binnen de 10u15 loop, wat neerkomt op 6:09 Minuut per kilometer.  Ik ga daarom proberen de 100K binnen de 10 uur te lopen. Als dat niet lukt wil ik uiteraard proberen om toch nog binnen de 10u15 de 100K af te werken, maar het zou beter voelen als het gewoon binnen 10u lukt.

Het plan is om de eerste 60KM op gemiddeld 5M45 te lopen, dan zou ik er 5 uur en 45 minuten over doen, zodat ik voor de  laatste 40KM 4 uur en 15 minuten over heb (6:24/KM) .

Maar….helaas zat het afgelopen week niet mee. Deze keer was mijn maag flink van streek. Last van Diarree en met vlagen was ik ook een beetje misselijk. Ook Levi en Randy hebben er last van, dus het zal een virusje geweest zijn. En de problemen met de pijn vanuit mijn bil zijn ook nog niet weg, maar het is gelukkig al wel een stuk minder. Alles bij elkaar verre van ideaal, en hopelijk voel ik me zaterdag fitter, anders wordt het flink afzien. ..

De weersverwachting was prima, maar naarmate we dichterbij zaterdag komen, en de voorspellingen betrouwbaarder zijn, worden de vooruitzichten wel met de dag ongunstiger.  Ik zal in ieder geval genoeg kleding mee nemen, en rekening houden met het slechtste en het beste scenario.

Qua voeding ga ik het volgende doen:

Drinken:
Ik heb de laatste maanden plastic flesjes verzameld, en uitgespoeld. Die ga ik vullen met sportdrank (niet te sterke concentratie)

Verder:
Radler 0.0 voor na de 100K
En de organisatie heeft water, koffie, thee, soep en cola

Eten:
Maurten gels
Gele vla
Stukjes suikerbrood
Witte boterhammen met jam
En verder ga ik gebruik maken van wat de organisatie aanbied…

Food & Drinks provided by the organisation

• Bread between 12:00 and 14:00 on Saturday
• Soup with meat or vegetarian (starting around 18:00 on Saturday and the
  continually to the end of the race
• Pasta with meat or vegetarian, between 18:00 and 20:00 on Saturday
• Tea and Coffee
• Water, Coca Cola, bars, bananas also available

Het parcours is c.a. 3700M:

De zwaarste trainingen zitten er weer op, en alhoewel het een heel stuk beter had gekund lijk ik toch wel klaar te zijn voor de hoho100. Helaas geen echte lange trainingen kunnen doen boven de marathon afstand, en ook door allerlei omstandigheden (corona, verbouwing, blessures) bijlange na de geplande volumes niet kunnen halen. Gelukkig is de laatste training lekker gegaan. Een lekker tempo, en nagenoeg pijnvrij, en gelukkig bleef dit zo tot het einde.

Op zaterdag kon ik maar 1 uurtje, dus zondag ochtend gepland voor mijn lange duurloop.

Maaike was vrij, dus de wekker hoefde pas half 8 gezet te worden, en iets over 9 vertrok ik.
De buienradar voorspelde af en toe lichte regen, maar zodra ik buiten stapte was het aan het motregenen, en dat bleef eigenlijk heel de ochtend zo. Halverwege nog even een flinke bui met natte sneeuw, maar ik had mijn nieuwe wanten aan en was verder goed ingepakt, dus weinig last van. Weinig wind (windkracht 2 denk ik), dus afgezien van deze bui was het ideaal loopweer.

2 gelletjes en twee flesjes water, maar op de 31KM kon ik de flesjes weer bijvullen in Hoeven bij de watertap. Viel me alles mee, want ik had verwacht dat vanwege de vorst van afgelopen weken, deze wel buiten werking gesteld zou zijn. Waarschijnlijk een anti vorst mechanisme, waardoor boven 0 de paal gewoon werkt.

Daarna via pagnevaart weer terug naar Rucphen en ik kon met gemak het tempo van 5:30/KM of sneller vasthouden tot het einde (deze keer precies 5 meter voor mijn deur).

Ik zag dat de hoho100 deel uit maakt van de marathon en ultracup: https://www.bloggen.be/marathon_en_ultracup/

De kalender voor 2024 is bijna definitief. Er staan momenteel 34 wedstrijden in 21 weekends op het programma. Het aanbod omvat dit jaar citymarathons, natuurmarathons, trails, 43K, 46K, 50K, 56K, 63K, 65K, 70K, 100K, 50EM, 100EM, BYU en 6u. Voor ieder wat wils dus. Bijvoorbeeld ook de Great Breweries Marathon. Om in de rangschikking opgenomen te worden, wordt een minimum van 3 deelnames gevraagd. Om atleten te behoeden voor overdreven veel en vooral snel lopen, komen alleen de 4 beste behaalde scorepunten voor 100 % in aanmerking, de volgende slechts voor 20 % . Dit maakt een jaarplanning mogelijk met vier topwedstrijden. De overige wedstrijden kunnen dan aan een iets lagere intensiteit gelopen worden zonder dat dit veel gevolgen heeft voor de behaalde punten.

Misschien is het wel leuk om er daar een aantal van te doen, afhankelijk van de rest van de planning natuurlijk, want ik mag definitief mee loten voor de Spartathlon. De regels voor 2024 zijn namelijk hetzelfde gebleven, want dat was nog even afwachten. Eind deze maand zal ik alvast inschrijven, en daarna hopen dat ik er bij zit.

Maar….eerst de focus op de hoho100. Ik hoop dat ik mentaal sterk genoeg zal zijn om een mooi tempo op de 100KM aan te houden. Daarna rustig de 100 Mijl volmaken is het plan…. De weersverwachting is nu nog gunstig, en hopelijk blijft dit zo!

Nog een kleine 3 weken, en dan staat de eerste serieuze uitdaging voor dit jaar op het programma. De HoHO100 100 miles.

Afgelopen week was ik van plan om flink wat kilometers te gaan maken, maar een flinke verkoudheid + keelpijn gooide flink roet in het eten. Eigenlijk was ik toen ik thuis kwam uit Leuven al niet helemaal lekker, maar pas in de loop van de week begon het erger te worden. Woensdag was ik in eerste instantie nog van plan om voorzichtig wat kilometers te maken, maar eenmaal in de avond heb ik besloten om rust te houden. Daarna donderdag nog wel een duurloopje kunnen doen, maar de vrijdag erna een hele dag snotteren en nog steeds een vervelende keelpijn. Misschien was het achteraf gezien beter geweest om die donderdag uit te zieken….

Zaterdag vroeg ik me af wat het verstandigst was…..een korte duurloop, en dan zondag proberen wat verder te gaan in de hoop dat ik me beter zou voelen, of zaterdag proberen en dan kijken hoe ver ik zou komen en onderweg de plannen bijstellen.
Omdat Maaike tot half 3 moest werken leek me het beste plan om zaterdag zo ver mogelijk te komen, en hopelijk de 50KM aan te tikken. Ik voelde me nog bijlange na niet goed, maar heb ooit al eens tijdens de Indian Summer nog een veel grotere afstand afgelegd met soortgelijke problemen. Dus iets voor 7 naar buiten, en rustig op weg. Na een paar kilometer even inventariseren hoe het er bij stond.

Beetje gevoelge bil + rug links, beetje gevoelige lies rechts, en beetje gevoelig knie rechts, veroorzaakt door het klussen en door de trainingen van afgelopen maand.
De keelpijn was al snel een stuk minder…dus dat viel alvast mee.

De kilometers vlogen voorbij, en al heel snel was ik aanbeland bij het punt waar ik normaal gesproken het viaduct over ga als ik mijn standaard marathon rondje loop. Nu dus ook, en inmiddels voelde ik me een heel stuk beter, en ik begon te geloven dat ik er een 50KM van kon gaan maken. Even in Hoeven mijn flesjes bijgevuld bij het waterleiding tap punt bij de kerk, dus voldoende vocht om de resterende 19KM af te werken.

De zeurende pijn in mijn lies en knie begonnen helaas een beetje meer op te spelen, en ik besloot om er gewoon een marathon van te maken. Ook vanwege de verkoudheid een verstandige keuze denk ik, omdat ik ik anders mogelijk meer kapot zou maken dan winnen met deze training. Wel jammer, want voor het mentale stuk zou het goed geweest zijn om nog een training boven de 50 af te werken. Vandaag (zondag) ben ik eigenlijk blij dat ik het bij 42K gelaten heb, omdat vooral de bil en knie vrij pijnlijk zijn. Vandaag niet gelopen, alleen maar op en neer naar Hoeven op de fiets.

Morgen heb ik een vrije dag genomen, omdat Maaike jarig is. Als het mee zit dan een flinke ronde wandelen, en hopelijk zijn die twee “rustdagen” voldoende om daarna de draad weer op te kunne pakken.

2024

Na een heel gezellig weekend in Leuven zijn we inmiddels in 2024 aanbeland.

Veel gegeten, en veel gedronken, dus flink bourgondisch deze dagen doorgebracht, en dat was te zien toen ik dinsdag weer op de weegschaal ging staan.

Laten we het er op houden dat het “losse” kilo’s zijn, want vanochtend was ik al weer anderhalve kilo kwijt.

Nog iets meer dan 3 weken, en dan moet ik klaar zijn voor de hoho100.

Afgelopen vrijdag 29 Dec nog heel rustig een marathon gelopen, en daarna niets gedaan tot 2 Jan, op een paar flinke wandelingen en een fietstocht op en neer naar schoonmoeder na.

Uiteraard ook niet verkeerd om even rustig aan te doen, na twee marathons binnen 6 dagen, en daarvoor 9 dagen achter elkaar een training zonder rustdag.

Nu dus weer flink aan de bak, om in ieder geval fit aan de start te staan eind deze maand.

De marathon van vrijdag j.l. ging redelijk. Mijn hartslag zat wat aan de hoge kant voor het tempo wat ik liep, en ik moest ook twee keer de bossen in voor een sanitaire stop.

Gisteren besloten mijn duurloop niet langer dan 32KM te maken, omdat ik van plan ben om zaterdag een flinke lange duurloop te gaan doen.

Het klussen bij Randy heb ik alvast om gepland naar Donderdag avond.

Wel al een paar dagen flinke keelpijn, en ook een beetje last van mijn rechtse knie.

Dat laatste denk ik  omdat mijn brooks adrenalines al een tijdje aan vervanging toe zijn, want onder de rechtse zool is de hiel flink weg gesleten.

Nog even gecheckt, en het vorige paar heb ik binnen gekregen op 26 November 2022, en ik heb er daarna ongeveer al mijn lange duurlopen op afgewerkt, dus ik gok ongeveer 2200 van de in totaal 4143 gelopen kilometers na die tijd.

Na even googelen een paar GTS23’s gevonden met flink wat korting, maar omdat de basisprijs overal nogal hoog ligt, kom ik nog op 120 Euro’s inclusief verzendkosten.

Wel 7 euro goedkoper dan het vorige paar GTS22 …

Mijn voornemens blijven ongeveer hetzelfde als  die van vorig jaar.

Uiteraard hoop ik zoals afgelopen jaar weer een paar mooie resultaten weg te zetten.

…En een nog wat lager gewicht, kracht en stabiliteit’s -oefeningen en allerbelangrijkst, de stress niveau’s proberen laag te houden.

Dat laatste zal nog een uitdaging worden, met een aantal collega’s minder, waardoor ik o.a. meer standby diensten zal moeten doen.

Gelukkig loopt de bouw van de garage bij Randy een beetje op zijn eind, zodat ik wat meer vrije tijd in de weekenden overhoud.

Het jaar 2023 loopt binnenkort weer af, dus wordt het weer tijd om terug te blikken.

Qua training staan hieronder de statistieken. Het gemiddelde tempo lag dit jaar iets hoger, terwijl de hartslag een stuk lager en het vermogen een stuk hoger was. Dus ondanks dat ik een jaar ouder geworden ben, toch vooruitgang geboekt!

5 maart 2023 65KM walcheren
De eerste wedstrijd begon met de 65KM van Walcheren. Een vrij ware ultra, met een flink stuk strand en duinen er in. Heel tevreden met mijn tijd van 6u44.

18 Maart 2023 DNF tijdens de 24 uur van Sittard
Er waren ook wedstrijden met een minder leuk verloop. De 24 uur van Sittard was er zo een. Vorig jaar daar zonder problemen de 24 uur uitgelopen, maar dit jaar hield het voor mij bij 50KM op. Balen, maar misschien niet helemaal verkeerd omdat de Ultrabalaton relatief kort na deze wedstrijd komt en ik dus door kon trainen.

5 Mei 2023 Ultrabalaton 211KM Ultrarun ==> 28:21 PR
Tja, niet alleen het hoogtepunt van het jaar, maar voor mij op sportief gebied de allergrootste prestatie die ik in mijn hele leven geleverd heb. Samen met Jan een super avontuur beleefd, en herinneringen die nog steeds dagelijks voorbij komen, en me de rest van mijn leven bij zullen blijven. 211KM gelopen in een tijd van 28 uur en 21 minuten.

25 Juni 2023  Halve Marathon Roosendaal (21KM) ==> werd 10KM
Eind Juni met twee bedrijventeams deelgenomen aan de halve marathon van Roosendaal, welke door de hitte naar 10KM bijgesteld was. ICT-OKE haalde de eerste en tweede plaats!

2 Juli 2023 – Belgisch Kampioenschap 100KM in Edegem – DNF na 50km
Een poging om me te kwalificeren voor de 120 van Texel mislukte, omdat ik na 50KM besloot te stoppen. Op zich lag het tempo goed (nog ruim onder de 5 uur na 50KM), maar te veel pijn en vermoeidheid.

Zomervakantie
Tijdens de zomervakantie hebben we veel gewandeld, en we zijn ondertussen in Zwitserland beland op de weg naar Rome.

7 Oct – Trail Labbye 50KM ==> 5u32
Na jaren weer een hele mooie trail gedaan. Het was de trail lábbye in Belgie, en voor mij 1 van de allermooiste trails die ik ooit gedaan heb.Heel tevreden met mijn tijd van 5u32, want het was vrij warm die dag.

28 Oct – Grizzly 100 Kilometers 3000 D+ ==> 14:02:07
En nog zo’n geweldige wedstrijd! De Grizzly 100. Up de medaille staat “The brutal one”, en dat klopt wel, want het was een vrij zware trail, en dat kwam niet alleen door de hoogtemeters, maar ook door de modder.

Corona
16 Dec stond al erg lang op de kalender als tweede hoofd doel van 2023, namelijk het finishen van de Bello Gallico. Helaas gooide een Corona infectie roet in het eten, en heb ik moeten besluiten niet te starten.
Kort samengevat een super jaar gehad, wat een beetje vervelend eindigde.
Gelukkig ben ik weer hersteld, en kan ik weer vooruitkijken. Gisteren (eerste kerstdag) weer een marathon gelopen, en het voelde goed.

De kilometers verspreid over het jaar samengevat in onderstaand plaatje, met duidelijk de uitschieters van de ultrabalaton en Grizzly

Planning 2024

De eerste twee wedstrijden liggen al vast:

27 Januari hoho100 (100 Miles) 
24 Maart 2024 60 of 120 van Texel, hangt af van wel of niet kwalificeren tijdens de hoho100.

Daarna wordt het afwachten….Hopelijk wordt ik ingeloot voor de Spartathlon. Mocht het niet lukken, dan wil ik misschien de 100Mile Kullamannen van UTMB doen op 1 November gaan doen.

En eind december wil ik nog een poging doen om de Bello Gallico te finishen…

…voor het volgende doel…..de hoho100

Afgelopen weekend heb ik de Bello Gallico deze keer een heel klein beetje beleefd vanaf het legends tracking systeem. Al vrij vroeg checkte ik hoe het er bij stond, en ik zag dat Jan op dat moment al goed bezig was.

Ook de andere bekenden (Cees,  Peter etc.) waren lekker onderweg. Af en toe bleef een van de nummers nogal lang hangen, soms zelfs zo’n 45 minuten, maar daarna stegen ze weer flink in het klassement. Helaas voor Jan geen finish, maar sowieso knap dat hij nog een 80K in zo’n mooie tijd af heeft kunnen werken, nadat hij ook een paar dagen flink ziek geweest is!!

Zelf was ik aan het klussen bij Randy, en ik baalde ik echt verschrikkelijk dat ik er niet bij kon zijn. Ik kon me troosten met de gedachte dat starten tot een nog veel grotere teleurstelling zou leiden, omdat ik nog lang niet hersteld ben van de toch wel heftige Covid infectie.

En op zijn Cruifiaans gezegd heeft ieder nadeel zijn voordeel, dus ook in dit geval, want herstellen van een 161K hoeft nu niet.

Maar als je dan iedereen bezig ziet, en ook af en toe foto’s voorbij ziet komen, baal je toch flink….Enige wat je op dat moment het beste kunt doen is vooruit kijken, en plannen maken om te proberen volgende wedstrijd zo goed mogelijk aan de start te verschijnen.

Nog maar 6 weken, en wanneer ik daar c.a. twee weken gas terug nemen (taperen) vanaf haal, dus nog ongeveer 4 weken over. In die periode wil ik eigenlijk nog een 45K(24 of 25 Dec), 50K(6 of 7Jan) en een 60K (13 of 14 Jan) proberen te lopen, en de eerste twee liefst met een gemiddelde van c.a. 5:50/Min.

Het weekend van Oud en nieuw dus even bijkomen, en een kortere duurloop van rond de 30K.

Herstel: Afgelopen week dus heel voorzichtig de trainingen weer opgepakt na 9 dagen nagenoeg geen beweging. Woensdag voorzichtig 10K, donderdag en vrijdag c.a. 15K, en zaterdag niets, want toen was het klus dag. Zondag mijn lange duurloop afgewerkt, en zo verstandig geweest om niet verder dan 30K te gaan, want mijn lichaam is nog niet aan de langere afstanden toe.

Heel rustig vertrok ik zondag, en omdat mijn eerste doel op normale verharde ondergrond is, besloot ik gewoon rondje Rijsbergen te doen wat 100% verhard is.

De eerste kilometers gingen heel erg langzaam, en pas na 10KM begon ik een beetje in een lekker ritme te komen.

Met een vrij lage hartslag waren de kilometer splits onder de 5:50/KM gekomen, en dat was wel een beetje een geruststelling.Op dat tempo rustig uitgelopen, en ondanks de twee sanitaire stops uiteindelijk toch nog binnen de 3 uur de 30K afgewerkt.

Dat mijn lichaam nog hard aan het werken is om te herstellen merk ik vooral in de avonden, omdat ik na een half uurtje tv kijken automatisch in slaap val. Maar we zijn weer bezig, en kunnen weer vooruitkijken. Nou nog even alles zien te combineren met Kerst, Oud en Nieuw en met de bouw van de garage bij Randy…..

Gisteren (Woensdag) ochtend bij het Bravis ziekenhuis langs om een hartfilmpje te laten maken. De extrasystolen (extra slag die ik af en toe voel) waren ondertussen al weer terug afgenomen, maar om na te gaan of er mogelijk sprake was van myoracdites (ontstoken hartspier) beter maar gelijk door een cardioloog laten kijken.

De afspraak was op tijd, dus ook de uitslag had ik al vroeg binnen, en gelukkig hoef ik me nergens zorgen over te maken.

Ondertussen heb ik de organisatie geïnformeerd dat ik er niet bij ben dit weekend, dus beter gelijk definitief maken omdat ik anders toch weer ga twijfelen. Het goede nieuws is dat ik ondertussen weer een rondje gedaan heb, en alhoewel de hartslag vrij hoog zat voor het lage tempo voelde het weer heel goed.

Mijn Garmin is nog wel helemaal van slag af, want mijn HRV, slaapgeschiedenis, en rustpols zijn nog steeds knudde dus het is wel duidelijk dat ik nog niet 100% hersteld ben. Enige voorzichtigheid is dus geboden, zodat ik niet de volgende uitdaging in gevaar breng, want die komt ook vrij snel: 1 Maand 1Week 5Days 21Hours HOHO100(161km ultra)

En omdat ik nu een flinke terugval heb, zal er nog veel moeten gebeuren Tel daar bij op de dagen die min of meer inactief zullen zijn (kerst – oud en nieuw + klussen) dus de resterende tijd vooral goed inplannen, en heel blijven.

Met mijn collega’s alvast geregeld dat ik geen standby dienst meer heb voor deze wedstrijd, dus dat is alvast 1 storende factor weg. De trainingen kunnen ook weer meer op asfalt, omdat voor mij een goede 100K tijd voorlopig het doel wordt.